Narkose vir die hart. Helena Hugo

      ’n Skoonmaker met ’n karretjie vol besems en verestoffers klim in. Die vrou maak verskoning omdat sy wil saamry en Saranie maak haar stil. “Jy kan tog nie trappe klim met jou waentjie nie.”

      “Party van die dokters laaik dit nie om ons in die hysbak te sien nie.”

      Saranie kan raai wie daardie dokters is: Glenda en haar soort. Sy en Franz aard dalk nie na mekaar nie, maar hulle is albei spesialiste en dalk is dit nie die eerste keer dat hulle mekaar in sy spreekkamer omhels nie.

      Sy voel weer sy arms om haar en sug.

      “Is dokter moeg?” vra die skoonmaker.

      “Nee, net teleurgesteld.”

      Die skoonmaker knik. “Ek sien,” sê sy ernstig, maar sy kan onmoontlik.

      Saranie sug weer. Dis die eerste keer dat een van haar drome uitkom, en die werklikheid is nie naastenby soos sy dit vir haar voorgestel het nie. Die werklikheid is ’n yslike teleurstelling. Die man wat sy aanbid, het haar per ongeluk vasgehou en haar toe soos ’n warm patat gelos.

      Corné is die enigste man wat haar lief genoeg het om haar deur dik en dun by te staan, wat saam met haar sal werk, wat belangstel in dieselfde dinge as sy, wat haar bewonder en sy uiterste bes doen om hul vriendskap in ’n verhouding te verander. Nie Franz Strauss nie.

      Die skoonmaker sug ook en klik met haar tong.