Detektiv i çmendur. Detektiv qesharak. StaVl Zosimov Premudroslovsky

aspak fëmijë.

      – A është xhuxh?!

      – Po, dhe Negro. Heh. – Dhe ata filluan t’i afroheshin Bedbug-ut.

      «Një fishek», – qau Harutun, duke u gjunjëzuar. – ik, shef. Do t’i vonoj. Të njëjtën gjë, ata tashmë më rrahën dhe më bënë të lypa.

      – Mos kini frikë, do t’u sqaroj atyre në Sarakabalatanayaksoyodbski se nuk mund të ofendoni të moshuarit. Otila u përgjigj me siguri dhe mbështillte mëngët.

      – Oh, Zyoma, ai vendosi të vraponte tek ne, – për kopil, më të shëndetshmin prej tyre dhe atë tullac.

      – Gri, tërhiqeni atë në kovë. – mbështetur hollë dhe në tatuazhe, duke treguar urnën.

      – Unë them menjëherë, qetësoni të rinjtë, ju paralajmëroj për herë të fundit. – e pyeti me mirësi Klop, duke shikuar në sytë e një të shëndetshmi. Ai e mori atë me furçën e tij të madhe me jakë dhe, duke e ngritur, e solli para syve të tij. Ai buzëqeshi ehidno dhe ashpër ia dha frymën. Ai hapi sytë, sikur me kapsllëk dhe zmadhoi gojën, sikur të donte ta fuste llambën e Ilyich në gojë. Goon lëshoi furçën dhe u përkul, kapi ijën e tij me të dy duart.

      – Ahhhhh!!!! – i mbyti të gjithë përreth.

      Otila u ul në këmbët e tij dhe, duke u shtypur, i shkaktoi një goditje të dytë topave, por me grushtin e tij.

      Ai goditi goditjen me grushta për një minutë, aq shpejt sa ishte e vështirë të bëhej dallimi midis duarve dhe, në fund, goditi thembra në mollën e Adamit me një kërcim thembra. Redneck ngadalë ra përpara dhe ra në dyshemenë e mermerit me ballin, duke shtypur gjithçka që ngjitej me veten e tij. Otila kërceu në njërën anë, duke humbur rënien. Homies e tij janë hedhur në erë nga era. Dhe në përgjithësi, tranzicioni u pastrua nga të gjitha llojet e freeloaders – dehur.

      Ancefalopati u ngrit në këmbë, duke u mbështetur në shpatullën e kuzhinierit.

      – Faleminderit, apchi, mbrojtës. Mendova, apchi, do të vdes këtu.

      – Si e arritët këtë? Më mbyllën për një javë? Dhe ju tashmë keni fundosur kështu.

      «Dhe vetë?!», mendoi Harutun, por nuk tha asgjë. Otila shikoi përsëri korporatën dhe u ndez në gaz.

      – Oh, macja Yoshkin, çfarë bënë ata me turi tuaj?

      – Po, në rregull, apchi, – Harutun tundi dorën dhe largoi fytyrën e tij të shpërfytyruar: një hundë të thyer, dy fingals nën syrin e djathtë dhe tre nën të majtë dhe jo një dhëmb të përparëm. Bota e egër e të pastrehëve dhe e mëshirshme në një person. Shtë shumë e vështirë për të moshuarit të mbijetojnë në këtë botë në fund.

      – Hmm.. por nuk morët vesh për hundën e tyre?

      – Jo, nuk u kujtua as.. – Harutun u endi ngadalë pas Shefit dhe përtypi gjuhën e tij si zakonisht, – megjithëse, ndalo! – bërtiti ai, – po, dëgjova se ai ishte hedhur në bakër në pritjen më të afërt, dhe ata – ata vdiqën në një dyqan antik.

      – Kush, ata? – Ndaloi Otila.

      – Epo, nga pika e pritjes ata i dorëzuan një dyqani antik.

      – Dhe në cilin?

      – Dhe në atë qendrore, pas Katedrales Kazan.

      – Le të shkojmë. Dhe pastaj, papritmas ata e shitën atë?

      Ata ende dolën nga Mos. Bana në Prospektin e Nevskit. Enciklopedi. Otila shkoi te tezja duke qëndruar në trotuar dhe e pyeti:

      – Dhe ku dreq. Katedralja Kazan?

      – Na?

      – Kjo është: e vendosur.

      – A nuk jeni rus? punëtor i ftuar apo i ftuar?

      – Jo. Unë jam një rrethinë.

      – E shoh. Ecni përgjatë Nevskit, drejt Sheshit të Pallatit dhe në anën e majtë do të shihni Katedralen.

      – Faleminderit. Shëndeti për ju dhe fëmijët tuaj … -Përpara shtratit të keq falënderuan dhe shkuan me Incefalopath përgjatë trotuarit.

      Ështja u përfundua me sukses. Monumenti u kthye në vendin e tij dhe u vendos nën alarm dhe mbikëqyrje video.

      Bedbug dhe Incephalopath morën nga Marshall mirënjohjen në formën e një çmimi dhe gatishmërinë për të pritur një biznes të ri.

      Bedbug u ul në zyrën e tij dhe, duke biseduar me Incefalapat, me gruan dhe fëmijët e tij, bisedoi për aventurat, duke lënë mënjanë detajet e poshtërimeve që ndodhën gjatë hetimit. Sigurisht, gjërat e trishtuara u lanë jashtë dhe u zëvendësuan me akte fiktive heroike… Me pak fjalë, ata qeshën me një zhurmë…

      RASTI 2

      OBJEKTI I GJAKUT

      APULAZI 1

      Kaluan pesë vjet jetë të mërzitshme të fermës kolektive dhe Otila filloi të dehur me Intsefalapatom, më saktë, ai po pinte Solop me qëllim për të marrë në zotërim gruan e tij. Dhe Bug në mendje, ajo e përshtatshme. Po, dhe Marshall nuk e ka thirrur.

      – Ej, do ta quaj veten. – hodhi një gozhdë në dorën e majtë dhe një çekiç mbi vijën e tij, ku gozhduan thonjtë, me dorën e djathtë për përdorim sekondar. Ai u trondit nga zëri i «kambanës» dhe i befasuar … – Dhe nëse më dërgon? – Otila ekzaminoi oborrin e shtëpisë së tij, ku para tij gjendeshin: një portë përpara tij, një banjë në të djathtë me një qen roje të oborrit, i ndezur memec ndaj pronarit nga një vrimë e ngjitur në anën e derdhur.

      – Polkan! Otila thirri. Qeni mbylli sytë. -Kel, – ia zuri qeni veshin, – Jyat, jyat! – Qeni mbylli sytë me putrën e saj, -Kel Manda, Katyam James! – Qeni u ngjit në kabinë. – Këtu, kurvë! – Në rusisht, Klop u mërzit. Ishte e mërzitur, por jo e ofenduar. Në fund të fundit, gratë janë fyer dhe burrat janë të shqetësuar, ai dhe babai i tij menduan. Por ai u mërzit dhe mori gurin nga gardhi i shtratit të luleve.

      – Polkan. – bum, mori të dytën dhe u rrotullua i pari – Palkan!! – bum, bum, -Polkan!!! – bum, booms, booms, – Dil nga bastardi!!!! – bum, booms, booms, booms, booms, etj, derisa gurët në kufirin e luleve të kenë mbaruar.

      – Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – qeni i dobësuar dhe i zëshmosur. Edhe fqinjët dëgjuan mollëzat. Otila u ul me kënaqësi dhe nxori oksigjenin nga mushkëritë e saj. Më tej, rishikimi e pa atë pas gardhit, dhe në të majtë – hyrjen në pjesën e banimit të kasolles.

      – Otila, ata erdhën te ju! – bërtiti nga pragu i Isolde. Gabimi u kthye. Gruaja qëndronte në vëmendje në hyrjen e përparme. Nga poshtë skajit, një fytyrë e lezetshme e Izi u shfaq papritmas. Ai ishte shtatëmbëdhjetë vjeç. Dhe ajo buzëqeshi ëmbël me sy Kaukazian.

      – Whatfarë po bën atje? – pyeti babai i mbingarkuar – njerku biologjik.

      – Epo, dil nga skaji! – Ajo goditi dorën në kokë dhe tundi kokën në vetvete. Baska është zhdukur.

      – Thirri ata këtu. Otila u përgjigj dhe, duke marrë gozhdën në dorën e majtë, filloi ta rregullojë atë me një çekiç.

      Nga larg në kasolle kishte një egër të egër, të shurdhër. Shumë shpejt, u shfaq Incefalopath, duke zvarritur kriminelin nga skrapia e qafës. Ai e tërhoqi në verandë dhe e hodhi në qendër të oborrit të shtëpisë. Krimineli u rrotullua si një top në qendër.

      – Kush është? – pyeti, vrarë nga dielli Otila.

      – Këtu,