Sa araw. Nakakatawang katotohanan. СтаВл Зосимов Премудрословски

nagretiro kami. Naghihintay si Givi.

      Napansin na nawala ang mga sundalo, ang mga bisita at cafes ay umakyat mula sa mga sulok at bawat isa ay kumuha ng kanilang mga tungkulin, kinuha ang mga bala mula sa ilalim ng kanilang mga dila at dumura ang mga piraso ng ngipin sa sahig.

      Ang fat waiter ay dala na ng barbecue hanggang sa pinakahihintay. Inilagay niya ang isang tray sa harap ng ilong ni Givi sa mesa at nagyelo sa rack ng isang matabang anak ng lokal na awtoridad, na pinangalanang – «Hoy, oo?!». Sabik na sinunggaban ng lolo ni Givi ang isang barbecue at may dilaw na ngipin ng metal, kinuha ang isang piraso ng karne ng gitnang pinirito. Maingat na lumukso ang weyter sa asno, at sa kanyang mga tuhod. Hinila ni Givi ang skewer nang isang beses. Nag-unat lang ang karne. Hinila niya, kinagat ang ngipin – dalawa. Ang skewer ay tumakas mula sa kanyang mga kamay at hinagupit ang matanda sa kanyang mukha, nag-iwan ng mataba na mga guhit sa kanyang mga pisngi at isang singsing ng pritong kamatis sa dulo ng isang snub-nosed, Caucasian nasyonalidad, ilong. Hinila niya ito pabalik sa pangatlong beses, at ang kanyang mga kamay ng senado ay umalog. At…

      – Anong uri ng karne, goma, wai?! – sumabog ang iginagalang na Givi jean.

      – Hoy, ama, wai, hotelel malusog na ram, pinched niya ang damo sa mga bundok! Suminghot ng sariwang hangin, oo?! at nabuhay ng isang daan at labindalawang taon.

      Kinakabahan na tinapon ni Givi ang barbecue sa mesa.

      – Uy, oo, alam ko ang biro na ito kapag nagkaroon ka ng iyong ama sa proyekto, oo?! – Tumayo siya at, nakalimutan ang makeshift cane ng driftwood na may mga basag na buhol, ay umalis.

      Magandang gabi gabi!!!

      Ngunit kami, naman, nalasing, at nag-thumped, at nakipag-away, ngunit ano ang tungkol dito, tayo ay mga Lakas ng Airborne? At sa umaga kami ay nakaupo upang ipagpatuloy ang aming pamamahinga at maghintay para sa susunod na paglalakbay sa labi…

      Ang umaga ng isang masamang araw…

      tala 9

      Maglakad

      Si Slavery Venadevich, isang dating koronel ng pulisya, ngayon ang isang boss ng krimen ay huminto sa pamamagitan ng isang cool na tindahan at bumili ng isang cool na litro ng bote ng vodka, cool na meryenda, cool na beer at lumabas ng cool cool. Pagdating sa kanyang cool na nagtatrabaho dyip, hinarang niya ito mula sa isang cool na alarma at …, naalala na nakalimutan niyang bumili ng mga cool na sigarilyo.

      – Well, bumagsak ang spruce. – Nagalit siya at, itinapon ang lahat sa asno ng kotse, mabilis na nagpasya na dalhin siya sa tindahan para sa nikotina at hindi inilakip ang kahalagahan sa alarma. – Aba, ano, agad na walang pila at bumili?! Minuto na negosyo.. – naisip niya, ngunit lumiliko na ang ilang kliyente ay nagbabayad para sa isang malaking bilang ng mga produkto para sa partido ng korporasyon at kailangang maghintay ng sampung minuto. Abala ang cash register.

      Kapag out, ang cool. Nang umalis siya, ang kanyang cool na dyip na may isang cool na alarma, na may cool na vodka, cool na meryenda, cool na beer ay nawala.

      «Sila hijacked, mga demonyo, khe..» Slaveri Venadevich muttered at, pag-iilaw ng isang cool na sigarilyo, tinawag ang pulisya tungkol sa kanyang pag-hijack sa kanyang kaibigan, ang koronel.

      Pagkalipas ng dalawang oras, isang jeep ay natagpuan hindi kalayuan sa looban: sa loob ng bangkay ng isang binata at kalahating litro ng vodka, isang binuksan na lata ng beer at isang halos kinakain na meryenda. Limang metro mula sa jeep ay inilatag ang pangalawang bangkay ng isang Khachik na mas matanda.

      Iugnay nila ang lahat sa mga kinuha na produkto at pinarusahan ang direktor ng tindahan na iyon, sinabi nila na ang kanyang anak na babae, isang labimpitong taong gulang na mag-aaral, ay pinatay. Ang magnanakaw ng libing, na walang patas na budhi, ay binabayaran mismo ni Slavery Venadevich, na ang ulo ng isang linggo mamaya ang mga manggagawa ay natagpuan sa basurahan. Tinawag nila ang kanilang tekniko sa pinangyarihan at tumakas, nakikita ang pulisya at nakaramdam ng takot sa kawalan ng batas.

      Ang mga dating tagahugas sa bahay ng bombero ay inayos at alang-alang sa lahat ng kanilang sinimulan na kumatok sa lahat, kasama na ako, kung saan pagkatapos ay pinalayas ako ng pamamahala ng «night shelter» at natapos sa kalye.

      Naglibot-libot ako sa lungsod at hindi alam ang gagawin, gusto kong kumain at uminom, matulog at magsulat, umusok at umiyak, umut-ot at ungol.

      – Well, bigyan ang impiyerno ng isang pasaporte, trabaho at pabahay!! – sumabog sa isip ko. At humingi ng iba pa ang python. – Sa ngayon, ito ay mainit, karne at marami pa…

      – Go magnakaw!! – ang panloob na tinig na gupitin tulad ng isang karit.

      – Hindi. Hindi ako isang demokratikong Russian, ngunit isang taong Sobyet. Ang aking kaisipan ay nabuo sa puwang ng post-Soviet, kung ang karamihan ay hindi lamang alam kung paano magnakaw, ngunit binigyan lamang at ibinahagi ang huling piraso ng tinapay, tulad ni Jesus, napagtanto ang sakit ng iba at hindi ito maintindihan. Nagnanakaw sila, muli, ang mga ngayon ay isang oligarko at isang demokratiko, na kahit na hindi makakakuha ng niyebe sa taglamig, na tinatanggal sila mula sa mga ordinaryong tao. Ang isang representante na may isang kriminal na nakaraan ay cool na at kahit na kabayanihan, sabi nila, hinabol ng lumang rehimen. Ngunit kung ang isang tao ay isang rebelde, kung gayon siya ay mas mapanganib at malupit kaysa sa mga ordinaryong pickpockets isang beses sa isang daang. Hindi ang mga dayuhan na sumira sa ating bansa, at hindi tayo – mga mortal lamang, ngunit ang mga magnanakaw na ito sa batas – ngayon ay mga representante ng Estado Duma. At ang lahat ay magbabago lamang kapag ang huling dating opisyal ng Sobyet ay tinanggal at kahit na siya ay hindi kahit isang komunista, siya ay isang magnanakaw sa mga oras na iyon. At ngayon sinusubukan lamang nilang manirahan muli sa luho, na kinuha ang aming buhay mula sa amin. At ang kanilang mga anak, hindi alam ang buhay, agad sa mga representante. Sniff shit upang mag-isip nang mas mahusay at bumoto para sa pagbabago. At kami, ang mga pangkaraniwan para sa kanila ay mga insekto lamang, hindi kahit na mga baka. Ang ilang uri ng prima donna ay sinakop ang buong eter. Siya ay pinupuri at inaawit ng kanyang mga kanta. Siya ang pinaka-demokratikong babae sa ating bansa, pinakasalan niya ang kanyang anak na walang asawa at lahat iyon: gawin ang ginagawa niya. At ang mga laban sa monarkiya nito, iyon ay, ito ay mas mahusay kaysa sa isang kanta at hindi isang kamag-anak ni Moises, ay hindi nangangahulugang isang format na tulad ni Viktor Tsoi, halimbawa, na tinanggal pagkatapos tumanggi na makipagtulungan sa kanya. At ito ay nasa lahat ng mga lupon ng kapangyarihan. Ang aming demokrasya ay kabaligtaran ng demokrasya sa Kanluran, at kaya ang pamantayan ng pamumuhay ay naiiba: mayroon kaming tae at mayroon silang Kaif. Inuugnay ng mga Amerikano ang isang demokratiko nang may katapatan, ngunit sa amin ng mga Ruso, ito ay nauunawaan bilang pagnanakaw at banditry. At muli nakuha ko., Well, wala, hindi sa una. Ang mga hayop sa gubat ay mas madali, wala silang batas. At narito?! Ang pangunahing bagay ay upang manatiling kalmado. Kumukulo ka – utopia ito, kailangan pa ng nerbiyos… Ngunit lahat ba ay pagod dito?! Ang pangangaso ay walang problema. Kung ang mga tao ay laban sa hari, kung gayon hindi na ito bansa, ngunit isang baraks kung saan napipilit silang umiiral, hindi nabubuhay. Ngunit ang mga unang oras ng isang may malay-tao na muling pagsasaayos sa buhay ay mahirap, at kapag naintindihan mo na ang nasa unahan, kung gayon ang buhay ay hindi kawili-wili at nabubuhay ka nang hindi iniisip ang bukas. Buhay na walang layunin. Samakatuwid, ang kabataan ngayon ay sisirain ang bansa nang lubusan… Dalawang linggo ng pag-angat mula sa simula, at muli akong kumakain ng lipunan. At dahil sa oras na ito, hindi ako kikilos…

      Ang Nevsky Prospect ay ang puso ng St. Mula sa Alexander Nevsky Square hanggang sa Decembrists Uprising Square; mula sa Lighthouses hanggang sa Hermitage. Ilan ang nakikita mo: mga juggler, at acrobats, at pickpockets, at mga pulubi, at mga suckers at scammers. Nagtatrabaho ang lahat doon. At ang mga mukha ay pinapakain ng kriminal. Siyempre, ang mga turista ay sa katunayan isang rampart. Kita n’yo, ang tao na naka-bespectacled ni McDonald na may shovel swells, iyon ay, gamit ang isang pitaka. At nakikita ko kung paano lumapit sa kanya ang isang lalaki na may isang blatantly naiinis na hitsura.

      – Hoy kapatid,.. mahusay! – bati niya sa pasusuhin.

      – Oo, malusog, salamat sa Diyos!

      – Well, normal ba ang buhay? Sa diyos? Ang Diyos ay hindi magbibigay ng tae tungkol sa iyo. Sa madaling sabi, – dumating sa isang masikip na tao sa isang