Sa araw. Nakakatawang katotohanan. СтаВл Зосимов Премудрословски

anak, kasamang sarhento, at part-time na driver. Siya ay natakot at kahit na flinched tulad ng isang gipsi, pagdurog sa kanyang dibdib, ngunit agad na pinahahalagahan niya ang sitwasyon, ngunit hindi siya naniniwala sa multo. Ako, nang walang kasanayan, sinumpa ng tulong, sinusubukan kong masira kahit isang butas sa nakapaligid na isa sa mga dingding, ngunit ang aking mga labour ay walang silbi, at ang hilik ay hindi huminto.

      Sa oras na iyon, sa kabilang panig ng banyo, isang kapwa driver ng karwahe, ang sarhento ay tumawag na para sa mga pagpapalakas, at dalawa, hindi inaasahan ang pagkain ng Arabe mula sa masa at manok, mga pusa at aso na binili nang wala, ay tumatakbo na sa tulong ng isang kasamahan at kasamang kasama.

      Narinig ko ang mga tinig sa kabilang panig ng booth, ngunit hindi iyon makakatulong upang mabawasan ang sakit ng ulo ng isang hangover.

      – Sino ang nandito? – isa sa kanila ang nagtanong.

      – Narito ako, at sino ka? Tanong ko.

      – Ako? ngayon alam mo na…

      – Break ang kastilyo!! – Tinanong ko ang isa pa at hindi mahirap gawin ito sa bariles ng isang awtomatikong makina. Bumukas ang pinto. Sa harap ko ay nakatayo ang tatlong nagulat na mga menor de edad, isa, sa pamamagitan ng paraan, naka-cross-eyed, sa isang uniporme na katulad ng pulis. Pagkatapos ay dinala nila ako sa pinakamalapit na istasyon ng pulisya, at ang paghihilik sa banyo ay hindi humupa.

      Nag-isip ang guwardiya ng mahabang panahon kung paano maipahayag ang dahilan ng pagpigil sa tungkulin sa ulat. At sinabi bilang mga sumusunod:

      «… Nakatago, habang sinusubukan na pagnanakaw ang mga nilalaman ng bio toilet mula sa loob, nagtatago mula sa hustisya na may isang padlock, mula sa labas.»

      Ang bawat tao’y nagsasaya, lalo na mula noong nakaraang detainee, na pinilit na linisin ang ilang tanggapan, sinubukan na makatakas at natigil sa tuktok sa pagitan ng kisame ng jamb ng bintana at ang nakausli na mga buto-buto ng ikalabing-walo-siglo na pag-alis ng lattice. Ang mga bumbero ay tinawag, mas tumpak, mga mandirigma na may apoy, at mga bumbero ang siyang nag-aapoy dito. Sa kasamaang palad, ang Ministry of Emergency ay hindi pa naimbento. Ang nagtanong sa kanya:

      – Ano ang natigil mo?

      – Pubic at itlog!! sagot niya na may luha sa kanyang mga mata. Nai-save din siya at ipinadala upang linisin ang labas ng bahay, na walang mga bintana. Sa kabaligtaran, tumanggi ako, sinabi na wakasan ko ang aking buhay kung patuloy silang lumalabag sa aking mga karapatan sa konstitusyon at pilitin akong alisin ang kanilang tae sa banyo. Nagtawanan sila sa Saligang Batas at pinalitan ang aking parusa sa pamamagitan ng pagbugbog sa akin sa mga bato, pagkatapos na nagsimula akong umihi sa gabi, sa una sa dugo at pagkatapos ay soda. Ngunit ang banyo ay hindi naligo!! At ako, sa isang oras, naararo ang mga expanses ng gabing Nevsky Prospect, sa paghahanap ng buhay…

      tala 4

      Methodius

      Ang kapalaran ay nagdala sa akin ng pansamantalang bayani sa lungsod. Si St. Petersburg, sa isang hostel na charity, ay simpleng tinawag sa mga tao bilang isang walang-bahay. Binigyan nila ako ng isang shkonar, iyon ay, isang kama, na pinalo ko sa loob ng kalahating buwan mula sa mga lokal na drunks-awtoridad, inilagay ang labinlimang sa ospital bago nila ako iniwan. Ang mga tropeyo ay mga kutson. Naiipon ko ang siyam sa kanila. Inilagay ko ang isa sa itaas ng isa at natulog halos sa kisame. Mayroong ilang mga abala: flatter ay napaka-patayo, at nakasandal ako sa isang kahoy na hagdanan. Kinaya ng buhay ang normal na kurso: Umaga – gabi, tanghalian – banyo, at iba pa araw-araw. Binayaran nila ako at ang aking kasama na cormorant na si Lyokha Lysy, na nakumpleto ang dalawang mas mataas na edukasyon sa zone sa loob ng labinlimang taon, para sa kalmado na estado ng aming ikalawang palapag. Hindi siya naiiba sa paningin at mayroon siyang labing-walo sa pula sa kanyang mga sinabi. At dahil mahirap makakuha ng mga baso na may tulad na mga eyepieces, siya ay nakatiklop mula sa magagamit, sa pamamagitan ng pagdaragdag, tatlong mga frame na may baso at ikinonekta ang mga ito sa isang tanso na tanso. Kaya nakamit niya ang isang daang porsyento na pangitain. At sinimulan kong bigyan ng dangal sa kanya ang isang biro ng walong mata. Kami ay nakatira sa kanya sa isang pamilya, tulad ng sa zone, sa madaling sabi, kami ay may mga ugat at nagbahagi ng tinapay sa pamamagitan ng pagluluto sa tinapay, gayunpaman, sa ilang kadahilanan binigyan niya ako ng isang mas malaking piraso, iginagalang ko man o pinapakain ako sa mga gutom na beses na paglusob upang mapalawak ang aking buhay sa pamamagitan ng pagsipsip. aking laman. Tuwing umaga ako, nagising, natagpuan ang aking mga probisyon sa mesa para sa buong araw o higit pa. Ang mga matatandang tao at mga naninirahan sa ibang edad, lahat ay halos nakaupo sa mga lugar na hindi napakalayo at hindi masyadong maikli: ang pinakamaliit ay tungkol sa labing limang taong gulang, kusang ibinahagi sa amin ang kanilang mga rasyon, nakuha sa iba’t ibang paraan ng mga maliliit na pagnanakaw at pag-iingat ng mga mas mayamang mga seksyon ng populasyon, ang tinaguriang tahanan. Palagi akong tinutulan at ibinalik ito, at kaya’t nagbigay sila ng parangal kapag natutulog ako. Ang kalbo ng isa ay natutuwa sa pansin at nagsimulang kumain ng taba.

      Isang nagyelo umaga nagising ako. Bumagsak si snow sa labas ng bintana. Ang bumangon tulad ng dati ay katamaran, at walang mga plano na bumili ng pera, lalo na mula kahapon, at tumigil ang aking ulo. Ang kalbo na lalaki, tulad ng dati, ay nagbasa ng isang bagay sa kanyang isip, gumagalaw lamang sa kanyang mas mababang labi. At ang lahat ng ito ay magpapatuloy, kung hindi para sa hitsura ng lumang pitumpu’t-taong-gulang na cormorant-recidivist, isang mandaragat ng pangmatagalang paglangoy, isang pensiyonado at ang walang-bahay na Methius na may mga ugat ng Finnish. Nais kong tandaan na ang mga nasasakdal ay karaniwang nakikipag-usap sa mga castes, tulad ng sa kasong ito. At nagsalita siya nang higit sa isang Caucasian kaysa sa isang Finnish accent.

      – Well, parasites, mayroon kaming gasp? nagsimula siya sa balikat. Tumalikod ako, hinayaan ni Bald ang libro. Isang minuto ang lumipas.

      – Ano ang kailangan mo, luma? – tanong ni Bald at inilibing ang sarili sa isang nobela.

      – Tumigil ka sa pagtingin sa dossier, kunin ang mga goldfinches, iyon ay, sa akin, at pumunta na plump. Sa loob ng apat na taon ay nakatanggap ako ng pensyon.

      Matapos ang kanyang mga salita, mga dalawang minuto ang lumipas at ang sariwang snow ay gumuho sa ilalim ng aming mga paa. Sa di kalayuan, mayroong isang tindahan na may isang slumber ng ilang uri ng Georgian. Pumasok kami dito at umorder ng dalawang daan. Sa smeared at toast Methius:

      – Ang mga Tatar ay hindi nabubuhay nang walang mag-asawa! – inorder namin ang isa pang daang. Susunod, pagkatapos ng lumang toast:

      – Mahal ng Diyos ang Trinidad! – pinatuyo din namin ang mga baso na ito. Pagkatapos ay nag-usap kami nang tahimik, ang bawat isa sa kanyang sarili at tanging si Methodius ay hindi tumahimik at sinabi sa kanyang sarili kung paano natanggap ang unang termino mula sa limang magagamit. Hindi kami libreng tagapakinig.

      – Ang aming barko ay sumama kay Kyuubi. Pumunta ako sa nayon ng aking kapatid. Uminom kami ng isang linggo. Kaya’t sa umaga ay nagtipon-tipon kami sa kasambahay, pagkatapos ng denatured na sangkap at dumaan sa bahay kung nasaan ang kasal. Binabati ko sila, at pinadalhan nila ako ng tatlong titik… Tumingin ako sa paligid at nakita ko ang isang tumpok ng mga ladrilyo sa likuran ko, habang ang aking kapatid ay nagpunta para sa moonshine at isang palakol, kinuha ko ang lahat ng mga bato sa kubo, mayroong isang sugat, oo, diretso sa noo ang nobya. Pagkatapos, sinimulan niya ang pag-shelling sa mga bintana. Ang tumpok ay walang oras upang wakasan kapag ako ay nakulong sa loob ng tatlong taon. Ano pa ang iinumin mo? – natapos siya at pumunta sa bar counter ng mga kalakal ng consumer.

      Uminom kami ng maraming at sa loob ng mahabang panahon, kahit na meryenda. Sa gabi, ang bubong ni Lysy ay nawasak at nagsimula siyang tumakbo sa iba. Tiningnan ko ang araling ito ng bespontovoe at pinangunahan ang lasing na sidekick sa kubo. At si Methodius sa oras na ito, na natanggap mula sa Lysy, nang hindi sinasadya o hindi, sa ilalim ng kanyang mata, ay nagyeyelo sa mesa, nakatayo sa sahig.

      Sa umaga ay nagising ako ng isang mapurol na tunog at isang galit na galit na kaguluhan ng Bald. Napalingon na kapag siya ay natutulog, isang galit na si Methodius ay lumipad sa silid na may isang bughaw at tinamaan ang natutulog na si Lyokha na may saklay na direkta sa kanyang noo. Tumalon siya sa kama at nahulog sa sahig, bumangon gamit ang banig at sinipa ang matanda. Pagkatapos ay naalala ko sa pamamagitan ng