Sa araw. Nakakatawang katotohanan. СтаВл Зосимов Премудрословски

ay nawalan ng malay. Siya ay itinapon sa kultura sa kalye bago isara, at siya ay gumapang sa bahay, umaasa sa kanyang likas na ugali.

      – Itinapon mo ako, Kalbo!! – Barked tulad ng isang grapophone at tumigil sa burr at lisp, lolo, na nakahiga sa sahig, ang kanyang likod.

      – Paano? – nagtanong, hinawakan ang lalamunan ni Methius at nakaupo na parang baboy, Kalbo sa kanyang mga buto ng kanyang mga kamay.

      Sa oras na iyon, ang lumang cormorant, na sinusubukang mag-crawl mula sa ilalim ng cormorant sa gitnang nasa edad, ay tinanggal ang kaliwang tainga at pinisil ang isang plum sa labas ng kanyang ilong. Sumagot ang kalbo na lalaki nang hindi pinakawalan ang kanyang mga kamay, hinipan siya sa ulo.

      – Mabuti, sa mabait. – Sinubukan kong pakalmahin ang kanilang batang cormorant, ibig kong sabihin. – Uy, mga walang-bahay, basura sila sa mga kama. Sabihin mo sa akin, Methodius, kung ano ang nagsimulang mag-buzz?

      – Ako!! – hindi nagpakawala sa Bald, nagsimula nang bigyang-katwiran ang lolo. – Natutulog ako, sa mabait, naramdaman kong may isang taong nagpapakilig, binuksan ko ang aking mga mata – niyebe. Lumipat ako at nagsimulang bumangon. Tumalikod ako, at sa harap ko ay may isang tiyahin at isang tram, sampung sentimetro mula sa akin. Malamig ang gabi, may hangover, at pati si Lysy, ang baka, itinapon, ah!! Yay!! Yay!! – tatlong beses na binigkas si Methius.

      – Yep!! Yep!! Yep!! – Tatlong beses na tinamaan siya ni Lysy.

      Makalipas ang kalahating oras, inutusan na namin ang dalawang daang gramo at pinatutunayan ang aming hindi pagkakaunawaan. At kaya isang buong buwan, habang si Methius ay hindi nahina. Ang magandang bagay ay isang bank card. Matipid…

      tala 5

      Dilaw na niyebe

      – Ito ay, sa mga malayong walang ligal na oras, kapag ang tundra ay isang tao. Itaas ang kilikili ng tundra-man, kalahating araw, ibababa ang kilikili ng tundra-man, kalahating gabi. At ang mga kuto ay nabuhay dito. At upang tumingin nang mabuti sa isang daang porsyento na pangitain, ang mga ito ay hindi kuto, ngunit ang mga mammoth, polar bear, usa sa dulo at mga baboy. At pagkatapos ay tinawag ng lahat ang Chukchi – mga tao, dahil sila lamang ang lahi na naninirahan sa tundra. Kahit papaano ang isang lalaki ng tundra ay naglalakad gamit ang isang kilikili na nakataas at kiniskis ito, habang ang Chukchi sa yaranga ay nakaligtas sa isang kakila-kilabot na bagyo. Ang kilikili ay tumigil sa paghila sa tundra-man, at humupa ang bagyo. At iniwan ng Chukchi ang kanilang mga tahanan sa tundra at kaagad siyang nagpasalamat sa malinis na puting niyebe kasama ang kanyang dilaw na ihi. At ang tundra ay naging tulad ng kakulangan ng bitamina sa katawan, tulad ng acne sa katawan. At ang lahat ng ito ay lumitaw at ang lahat ay nagsimulang sumayaw, ngunit tahimik na ang dilaw na mga icicle ay nagsimulang mawala, may nagnanakaw sa kanila at nag-iwan ng mga butas. At pagkatapos, ang lokal na Chukchi na walang tirahan na si Serezha, na tinawag ng lahat na «dilaw na niyebe,» ipinagpatuloy ang kanyang kwento, inutusan siya ng tundra na maghanap ng isang magnanakaw at gugupitin itong hilaw. Ang lahat ng Chukchi ay inilibing sa mga snowdrift at, hinahanap, naghintay sila at nagulat. Ito ay lumiliko na ang kanilang mga anak ay naging isang magnanakaw, na isinasaalang-alang ang mga icicle na ito para sa mga ipis, na ibinebenta nila sa bazaar. At dahil ipinanganak ang sanggol, sinabi nila sa kanya:

      – Huwag kumain, bastard, dilaw na snow!! – at binugbog siya, binugbog siya nang maaga, lalo na sa ulo.

      Sa pangkalahatan, si Serezha-Dilaw na Snow ay mukhang bata, dalawampu’t pitong taong gulang, ang natitira ay lahat ng katulad ng Chukchi. Pumunta siya sa Central Library at kinolekta ang mga bote sa daan. Kapag siya ay nagsimulang mawala sa loob ng maraming araw. Ang bawat tao’y naiiba, ngunit mausisa. Nang lumitaw siya, tinanong siya. Tahimik lang siya. Ngunit sa sandaling siya ay lasing at inamin ni Serezha Yellow Snow na magpakasal siya sa lalong madaling panahon.

      – At kanino? – sinundan ng isang katanungan.

      – Oo, mayroong isang kalahati ng aking puso, naninirahan siya sa rehiyon, kahit na siya ay may animnapu’t isang taong gulang, para sa hindi na niya kailangang gawin ang anumang mga bata, mayroon nang walong. Dito ko pinapakain ang mga ito at turuan, tulad ng pagpapalaki sa akin ng aking ama, at ang kanyang ama, at ama – ama, ang kanyang ina dahil wala ang pagiging ama. – Tumambad si Seryozha sa kanyang butas ng ilong, igulong ang kambing, tinignan ito at kinain ito. – Gustung-gusto ko ang Chupa-chups, gayunpaman, nagbibigay ito ng matalinong mga saloobin. Well, hindi pa matagal na ang nakakahanap ng isang bahay. Umakyat siya roon, tumingin, may sapat na silid para sa lahat: ang kanyang asawa, at ako, at ang mga bata. Totoo, ang matanda ay humingi ng tawad, nakakulong sa loob ng labindalawang taon. Ngunit bata pa, bobo, apatnapu’t kumatok na. Tinuro ko siya, ngunit hindi niya pinaniwalaan ang aking karanasan. Buweno, narito pa ang tag-araw, kaya’t nagpasya akong gumawa ng pag-aayos ng euro sa bahay, bumili na ako ng masilya, kulay, brushes. Totoo, ang ilang mga tiyahin ay pumasok: «Ano ang ginagawa mo?». – tanong nila. «Pag-ayos». – sabi ko, ngunit napagtanto ko kaagad na huli na sila, ang bahay ay nasakop na sa akin. – Kinuha ng Serezha Yellow Snow ang isang cracker mula sa ilalim ng kama, nag-click sa isang ipis na hindi alam kung paano tumalon mula sa panghinang, sinalsal ito ng dilaw na likido at, pagkutot nito, bitawan ito. Ang basag ni Rusk, ngunit hindi masira. Dahan-dahang binuksan ng Chukchi ang kanyang mga mata, tinitingnan ang nasirang fang na nakadikit mula sa basag ng isang cracker.

      – Ooooooo!! umungol siya at nagsimulang magpainit ng sakit ng ngipin sa kanyang palad…

      Lumipas ang tag-araw. Dumating si Chukchi kasama ang Fingals, nang walang anumang ngipin sa harap. Sa kanyang ulo ay isang bungo ng may duguang dugo.

      – Ano ang Seryozha, na ginawang gawa sa bahay, na madilim, lumitaw ang ilaw? – ang mga walang tirahan ay kidding.

      – Hindi, dumating ang mga tiyahin na ito sa mga may-ari ng bahay na ito, ngunit natapos ko na ang pag-aayos, nais kong sumama sa aking pamilya. Kaya binugbog nila ako ng mga club. Ang mga aso. Ang wakas…

      tala 6

      Mamatay, asong babae, para sa isang wreath!!

      Sumikat ang araw. Malinaw ang kalangitan at ang mga patriotikong walang tahanan na mga janitor ay nakaupo sa mga silid ng janitorial at niniting na karton, inilagay ang iba pang mga bote, at iba pa ay gumuho ng mga lata ng aluminyo para sa mga sabong at beer. At ang lahat ay magiging maayos, ngunit sa isa sa mga tirahan ng janitorial, mayroong dalawang mga UAZ na may asul na mga parola at ang mga «mga papa» ay lumabas sa pintuan at «ginawang kamay» isang babae at dalawang lalaki na nakasuot ng mga vest ng janitorial, na tinatawag na «yolks» sa mga karaniwang tao. Hindi pa rin nauunawaan ng mga lokal na residente ang dahilan ng pag-aresto, dahil ang trio na ito ay walang tigil na rummaging sa mga basura, at nilinis ang mga yarda araw-araw. Ang bawat isa ay may sariling imbentaryo, kung saan nasanay na ang kanyang mga kamay, at ito: ang minarkahan ng lahat ng walis, scoop at bag. Ang mga tool na ito ay lumitaw sa kanila bilang isang anting-anting o anting-anting, bilang isang bahay o kubo para sa bahay. At, ipinagbabawal ng Diyos, na ang isang tao ay kumuha ng isang estranghero. Lahat, kamatayan. Kranty. Ngunit lumitaw sa trinidad na ito nang mas maaga bago ang insidente at ang ikaapat na Madame Tumor. At lumayo kami.

      Araw bago. Sa bisperas ng umaga, unang bumangon si Madame Tumor at nagpasya na magpakita ng isang kahalili, gumawa ng isang kapaki-pakinabang na trabaho at linisin ang lugar habang ang lahat ay natutulog na may bagyo na bumagsak, iyon ay, pagpaparehistro sa pamilya. Ang lahat ng mga miyembro ng «gang» na ito ay hindi minsan nahatulan. Para sa hindi pagkakaroon ng kanyang sarili, kumuha siya ng imbentaryo ng ibang tao, umaasa na, sabi nila, lahat ng kanyang sarili?! Pupunta ito, magwawalis, nangongolekta ng mga butil ng sigarilyo, tinatanggal ang lahat ng mga uri ng mga bungkus ng kendi at hindi nasisiraan, tumingin sa isang bagay sa mga basurahan at nangongolekta ng mga nakakalat na basura sa paligid ng mga baybayin at tangke. Inilinis na niya ang sahig ng teritoryo at bigla na lang nakikita kung paano sa kabilang kalsada ng isang lalaki at isang babae na mahigpit na nag-uuri.

      – iskandalo. – Naisip Madame Tumor at nagpatuloy pa sa paglilinis ng teritoryo. Ang pag-aaway ay pinainit at ang mga tinig ay naririnig na, nang biglang humikbi ang ginang, napakalakas na ang isang echo ay kumulog sa mga bakuran. Tinaasan ni Madame Tumor ang kanyang mga mata at nakita na ang taong