Şaman duasından dar ağacına. Rüstəm Behrudi

ötüb, çağ bizim,

      Qurd başlı tuğlar bizim,

      Gəlsin, doğan dan olsun!

      Tanrı vardı, bir də mən,

      Bu yer, o göy yox ikən;

      Baş kəndimiz Ötükən,

      Vətən də Turan olsun!

      QORXU

      Allahım, bu nə qorxudu,

      Dağ dağdı, çəndə gizlənib.

      Hamı çəkilib özünə,

      Hər kəs içində gizlənib.

      Hər günümüz ahdı belə,

      Ahımız günahdı belə…

      Bu nə cür Allahdı belə,

      Görünmür, dində gizlənib.

      Kölgə içindədi, kölgə,

      Bu millət, məmləkət, ölkə…

      Biz niyə bilmədik, bəlkə,

      Haqq məndə, səndə gizlənib.

      İçdiyim andda boğuldum,

      Bir qaşıq qanda boğuldum.

      Boğulub, bir də doğuldum,

      Qiyam var – məndə gizlənib.

      Susun, qorxaqlar, susun,

      Can qorxusu var, var, susun,

      Bu nə millətdi, qorxusu

      Qorxu içində gizlənib

      Allahım, bu nə qorxudu,

      Dağ dağdı, çəndə gizlənib…

      Hamı çəkilib özünə,

      Hər kəs içində gizlənib.

      YOLÇULUQ

      Mən sevda yolçusuyam,

      dəlilik var başımda,

      Ona görə sözlərim

      kədərlidir, qəm dadır.

      Gözləməkdən yoruldum,

      son səbri var daşın da,

      Duydum daha dözmərəm,

      dözüm məni aldadır.

      Mən sevda yolçusuyam –

      sənətim yolçuluqdur,

      Kəsə bilməz yolumu

      tale qarla, yağışla.

      Dünya dolu adamdır –

      yol durub, yolçu yoxdur,

      Geciksəm də gəlirəm,

      ey yol, məni bağışla!

      Daha qulam büsbütün

      içimdəki sevdama,

      Mən sevda yolçusuyam,

      mənimki məndən keçib.

      Mən sənin olmamışam,

      Vətən, heç vaxt, sən demə,

      Sənə dəyən zərbələr

      adlayıb məndən keçib.

      Zaman, məkan bir qırıq,

      daha gəlməz eynimə,

      Əfsanədir, nağıldır

      bu yoldan özgə hər şey!

      Sevdamı zireh kimi

      geyinmişəm əynimə,

      Ölümsüzəm bu qəmlə,

      yolum üstə duran,hey…

      Qoy işləsin bu yaram

      gündən-günə lap dərin,

      Mən bir sıra nəfəri –

      Ölmək var! – Dönmək nədir?!

      Bil, sonuncu dənizə

      varıb gedən ərlərin

      Qəbrində qərar tutmaz

      ölməz ruhu məndədir.

      Tanrı baxır, yol verməz,

      sevda əkim, qəm yeyim,

      Mənim zamanım gəlir…

      Bax-tarix səksəkədə!

      Mən səni gedəcəyəm,

      ey yol! – Mənim taleyim!! –

      Zalım dostlar arxamca

      gəlsə də, gəlməsə də!

      HƏR ŞEY AYRILIQDAN BAŞLADI

      Oljas Suleymanova açıq məktub

      Çağırsam, eşirdərsinizmi?

      Bilərsinizmi nə çəkir

      Bir igid qılıncı qında?

      Sonra ağlasam, duyarsınızmı,

      Ürəyimi görə bilərsinizmi

      Gözyaşlarımın parıltısında?!

      … Başımda – əlçatmazlıqdan doğan dəlilik,

      Dilimdə – dəlilikdən doğan sözlərim.

      Və bir pəncərə şüşəsində

      Payız yarpağına bənzər sözlərim.

      Və bir pəncərə şüşəsində

      Payız yarpağına bənzər bənizim…

      Bəxtim – gözlərimin rəngində,

                  gözlərim – dənizin.

      Və mən bu dənizin içində

      Yelkənsiz gəmi kimi –

      Ayrılıqlar – əlində.

      … Elə bu ayrılıqdan başladı –

      Sevməyimiz,

      Sevgidən ölməyimiz,

      Ölməyimiz, ölümə gülməyimiz.

      Bir vaxt

      Sonuncu dənizə doğru

      Durmadan yüyürən

      Nallı, kəhər atları cilovsuz qoymağımız,

      Sonra ardınca, dil deyən bayatımız,

                  qan ağlayan ağımız-

      Hər şey ayrılıqdan başladı.

      Beyrək kimi baş qoyduq,

      Nəsimi tək soyulduq,

      Sabir olduq – günbəgün

                  içimizdən oyulduq

      bu ayrılıq ucundan.

      Bu ayrılıq ucundan

      Nələr çəkir başımız?

      Yad divara hörülür

      Mərmərimiz, daşımız

      Bu ayrılıq ucundan.

      Bilirsizmi,

      Hardan doğdu fərqimiz?

      Bilirsizmi

      Aşkabadda, Altayda,

      Daşkənddə, Buxarada,

      Həmədanda, Dərbənddə,

      Kərkükdə, Ərzurumda

      Yana-yana hönkürən

      Hər