Axı dünya fırlanır.... Бахтияр Махмуд оглы Вагабзаде

dərsliyimiz.

      İlk mahnımız laylanı anamız öz südüylə

      İçirir ruhumuza bu dildə gilə-gilə.

      Bu dil,–bizim ruhumuz, eşqimiz,

      canımızdır,

      Bu dil, – bir-birimizlə əhdi-peymanımızdır.

      Bu dil, – tanıtmış bizə bu dünyada hər şeyi.

      Bu dil, – əcdadımızın bizə qoyub getdiyi

      Ən qiymətli mirasdır, onu gözlərimiz tək

      Qoruyub, nəsillərə biz də hədiyyə verək.

      Bizim uca dağların sonsuz əzəmətindən,

      Yatağına sığmayan çayların hiddətindən,

                                  Bu torpaqdan, bu yerdən,

      Elin bağrından qopan yanıqlı nəğmələrdən,

      Güllərin rənglərindən, çiçəklərin iyindən,

      Mil düzünün, Muğanın sonsuz

      genişliyindən,

      Ağ saçlı babaların əqlindən, kamalından,

      Düşmən üstünə cuman o Qıratın nalından

                                  Qopan səsdən yarandın.

      Sən xalqımın aldığı ilk nəfəsdən yarandın.

      Ana dilim, səndədir xalqın əqli, hikməti,

      Ərəb oğlu Məcnunun dərdi səndə dil açmış.

      Ürəklərə yol açan Füzulinin sənəti,

      Ey dilim, qüdrətinlə dünyalara yol açmış.

      Səndə mənim xalqımın qəhrəmanlıqla dolu

                                  Tarixi varaqlanır,

      Səndə neçə min illik mənim mədəniyyətim,

                                  Şan-şöhrətim saxlanır.

      Mənim adım, sanımsan,

      Namusum, vicdanımsan.

      Millətlərə, xalqlara xalqımızın adından

      Məhəbbət dastanları yaradıldı bu dildə.

      Moskvada Puşkinə heykəl qoyulan zaman,

      Ona abidə qoydu bu dildə Şirvani də.

      Bu dil, – tanıtmış bizə bu dünyada hər şeyi,

      Bu dil, – əcdadımızın bizə qoyub getdiyi

      Ən qiymətli mirasdır, onu gözlərimiz tək

      Qoruyub nəsillərə biz də hədiyyə verək.

      Ey öz doğma dilində danışmağı ar bilən,

      Bunu iftixar bilən

      Modalı ədəbazlar

      Qəlbinizi oxşamır qoşmalar, telli sazlar.

      Qoy bunlar mənim olsun.

      Ancaq Vətən çörəyi,

      Bir də ana ürəyi

      Sizlərə qənim olsun.

Noyabr, 1954

      TƏKLİK

      Xəyal gah dağdadır, gah da aranda,

      Gah göyə yüksəlir, gah enir insan.

      Otaqda bir saat tək oturanda,

      Yüz ilin dərdiylə yüklənir insan.

      Elə bil divarlar gəlir üstünə,

      Qulağın səslənir, qəlbin döyünür.

      Alışıb yanırsan sən öz tüstünə,

      Nidalar gözündə suala dönür.

      İnsanı tez yorar düşüncələr də,

      Verib nəfəsini dərd udar insan.

      Özündən başqası olmayan yerdə,

      İnsan olduğunu unudar insan…

      Bir günəş bəs edər, pərişan olma,

      Sənin yüz Kür qədər göz yaşın olsa.

      Min dərd hücum etsə, könül, sıxılma,

      Bir nəfər dərd bilən sirdaşın olsa.

      Dünyaya gəlmədik biz əbəs yerə,

      İnsanıq, insan da bizə gərəkdir.

      Bağatək qınına çəkilənlərə

      Ürək nə gərəkdir, dil nə gərəkdir.

      Çay çaya qovuşmaz sular daşmasa,

      Ulduzun ulduzla ünsiyyəti var.

      Göydə buludlar da qoşalaşmasa

      Nə ildırım çaxar, nə yağış yağar…

      Yol tapa bilərmi saz ürəklərə,

      Mizrab asta-asta telə dəyməsə?

      Çıxarmı qönçədən tək bircə kərə,

      Bülbülün nəfəsi gülə dəyməsə?

      Öz el-obasını tərk etdiyindən,

      Tək-tənha dolanır bayquş bu gün də.

      Kolların dibində tək bitdiyindən,

      Boynu bükük olur bənövşənin də.

      Od vurmasa, qabda su daşa bilməz,

      Quş da tək qanadla dağ aşa bilməz.

      Kösöyün ikisi çöldə də yanar,

      Biri ocaqda da alışa bilməz.

      Qəlbimdə min sözüm, min söhbətim var,

      Mən deyim, siz deyin, dil yorulmasın.

      Yığılın, yığılın başıma, dostlar,

      Mənim bir günüm də sizsiz olmasın.

      Dostların qəlbidir yurdum, məskənim,

      Ürəkdə bir nisgil gərək olmasın.

      Sağlığım bir yana, a dostlar, mənim;

      Soyuq məzarım da heç tək olmasın!

Mart, 1956

      SƏN ATDIN YERƏ

      Nə deyib saçını kəsdirdin, gülüm?

      O gün gəlməyəydin görüşə barı.

      Kəsdirdin, ayaqlar altına düşdü

      Qumral saçlarının qıvırcıqları.

      Hər buruq telinə can demişəm mən.

      Saçını nə qədər iyləmişəm mən.

      Mənim toxunduğum qara telləri

      Kəsdirib ayaqlar altma atdın.

      Sən saç uzatdığm neçə illəri,

      Düzünü söyləsək, bir günə satdın.

      Sənin saçlarını axı, neçə il

      Sıxıb qərq etmişəm mən öpüşlərə.

      Düşünsən, sevgilim, saçların deyil,

      Mənim öpüşlərim atılmış yerə…

İyul, 1957

      AY İŞIĞINDA

      Nəğmə var, dinləyəndə,

      elə bil, yetişirsən

      ən böyük muradına.

      Nəğmə var, dinləyəndə

      bütün qəmin, kədərin

      gəlir düşür yadına.

      Nəğmə var, dinləyəndə

      ötən şirin günləri anır, anır, yanırsan.

      Nəğmə