Daddy's Hobby. Owen Jones

dacht ze: doggy-style - dat vond ze leuk! Maar hij probeerde hem erin te duwen waar ze het niet leuk vond en hij werd boos dat ze niet meewerkte. Hij was weer beginnen te mompelen in het Arabisch en sloeg haar nu hard op haar rug, als een cowboy op een paard. Heel hard - veel te hard. De klootzak! Misschien zou ze naar de jongens gaan. De lul!

      Uiteindelijk, na een minuut of tien, was hij ingestort op het bed naast haar zonder zijn missie volbracht te hebben. Hij had iets onhoorbaars gezegd en was toen vrij snel in slaap gevallen. Ze had het al emaal al eens eerder gezien: een kerel drinkt een paar drankjes, wordt geil, drinkt te veel, kan hem niet omhoog krijgen en geeft de vrouw de schuld van zijn schaamte. De lul! Dat is nog geen reden om gewelddadig te worden, dacht ze.

      Veel mannen waren net als kleine jongens in bed, met hun ego’s en driftbuien en oh-zo gemakkelijk gekwetste trots. Op een dag zou ze een goede man vinden die voor haar wilde zorgen en van haar wilde houden en die .... niet getrouwd was, ze lachte.

      Ze lag daar en vroeg zich af of hij haar blauw had geslagen, of zelfs had laten bloeden!

      Oh, dat hoopte ze niet! Ze zou hem laten boeten, als hij dat wel had gedaan! Ze was echter niet het wraakzuchtige type en al snel verveelde ze zich bij het plannen van hol e daden van wraak waarvan ze wist dat ze die waarschijnlijk niet zou uitvoeren.

      De tijd verstreek langzaam en al snel viel ze weer in slaap, voor de zoveelste keer die nacht.

      Ali kon iemand naast hem voelen toen hij wakker werd, maar hij kon zich niet herinneren wie het was of zelfs van welke sekse. Hij was wakker geworden met het gezicht naar de persoon toe, maar had zijn ogen nog niet geopend. Hij besloot zich om te rol en en zijn partner de rug toe te keren, terwijl hij stiekem gluurde. Laat het alstublieft een vrouw zijn,

      dacht hij. Hij wilde echt niet dat zijn col ega's van het booreiland hem met een jongen zouden betrappen. Hij had ze gisteravond op weg naar huis gezien, nietwaar?

      Oh, laat het alsjeblieft een vrouw zijn, herhaalde hij tegen zichzelf toen hij zich omdraaide. Oh, godzijdank! Ze zag er ook best goed uit! Heel goed zelfs, en in de bloei van haar leven, in haar late twintigen jaren, schatte hij. Oh, hij kon later met opgeheven hoofd aan zijn maten opscheppen over zijn capaciteiten. Hij kon zich niet helemaal herinneren wat ze hadden gedaan en het kon hem op dit moment niets schelen. Zijn mond voelde zo droog als het woestijnzand. Hij moest snel wat water en een paar aspirines halen. Opstaan zou haar zeker wakker maken, maar wat was haar naam? Oh, shit! Ach, achter de naam zou hij wel komen - het was tenminste geen man of jongen!

      “Lak, Lek, Lik” mompelde hij. Klonk bekend. Hij ging voor de middelste, want hij was de middelste zoon van drie. Gods wil! Hij besloot ervoor te gaan en sprong uit bed en pakte een handdoek op terwijl hij op weg was naar de badkamer. Veilig in de badkamer aangekomen dronk hij een glas water, pakte twee aspirines en ging op de wc-bril zitten om te herstellen. Hij had zich te snel bewogen en zijn hoofd tolde. Wat een nacht moest dat geweest zijn!

      Geen wonder dat de profeet Mohammed alcohol ontmoedigde, wat juist een Arabisch woord was, zo niet een Arabische uitvinding. Hij zou van nu af aan een goede moslim zijn en nooit meer drinken. Zijn ouders en de geschriften hadden gelijk. Hij zette de douche aan en zat daar een paar minuten te kijken naar het lopende water, terwijl hij zich de vorige avond probeerde te herinneren.

      Hij had een oogje gehad op een van de katojadansers in een pub genaamd ‘Night Fever’ in Boyz Town, en hij ging er altijd heen wanneer hij bij zijn vrienden weg kon komen. Hij was daar gisteravond geweest, maar hij had toch niet met de jongen gesproken? Nee, hij wist dat hij te verlegen was om er in deze fase van zijn leven ‘ voor uit te komen’. Hij had dus een tijdje rondgezworven en was op de terugweg een rustige, lege bar binnengelopen om zijn vrienden te ontmoeten.

      Daar is waar hij Lak, Lek, Lik moet hebben ontmoet. Oh, ja. Hij had een fles whisky gedronken, bovenop wat hij al op had. Het begon hem al emaal te dagen toen hij onder de douche stond en het koele water de verwarring en pijn weg liet stromen.

      Toen was hij naar zijn vrienden gegaan, zij het een paar uur te laat, en had hij nog een fles whisky gekocht als verontschuldiging. Ze hadden al emaal een goede nacht gehad en waren hun eigen weg gegaan. Dat was het – niets aan de hand! Hij zou nu naar buiten gaan, glimlachen naar Lak, Lek, Lik; haar geven waar ze om vroeg, en iedereen zou blij zijn. Hij droogde zichzelf af en opende de deur.

      Ze zat rechtop in bed met de lakens strak om haar heen tot aan haar nek opgetrokken, en keek hem recht in zijn ogen aan. Ze had de angstige blik van een konijn in een zoeklicht.

      Het maakte hem zenuwachtig, maar hij wist niet waarom.

      “Goedemorgen, Luaek,” mompelde hij, zo brutaal als hij durfde. “Heb je goed geslapen?”

      “Mijn naam Lek,” zei ze, “en nee. Ik niet goed geslapen. Je wilt me in kont neuken en ik vind niet leuk. Je sloeg me te veel! Ik niet gelukkig. Misschien ik naar de politie gaan om ze te vertellen over jou. De politie neemt jou mee naar Monkey House en man neukt je in je kont en je houdt niet van als ik.”

      Ali had gedacht dat het te goed ging, maar hij zei:

      “Snel, snel. Ga douchen, Lek, en we praten erover nadat je klaar bent.”

      Lek sloeg de handdoek, die ze altijd bij haar kussen bewaarde, om haar heen en liep de badkamer in zonder Ali nog een blik waardig te gunnen. Ze sloot de deur zo hard en luidruchtig mogelijk, en begon hoorbaar te snikken.

      Ze hoopte tenminste dat het van buitenaf hoorbaar was. Dus, ze zette de douche aan en begon nog luider te schreeuwen van de pijn, al een maar om er zeker van te zijn dat hij het hoorde. Ze inspecteerde zichzelf in de spiegel en was blij om te zien dat er geen tekenen

      van bloed of blauwe plekken waren en toen het koele water de pijn uit haar mooie achterwerk liet stromen, begon ze haar plan te smeden.

      Na het douchen deed ze de handdoek weer om en hinkte ze de slaapkamer in, waar Ali, al gekleed, in afwachting zat. Een goed teken, dacht ze bij zichzelf. Ze was ontsnapt aan een herhaling van de vorige nacht. Ze ging voorzichtig zitten, ervoor zorgend dat Ali zich goed bewust was van haar ongemak. Ze gaf nog een kreun van pijn.

      “Hé, hé, hé, hé, hé! Oi! Ik heb pijn,” kreunde ze terwijl ze over haar rechterbil wreef. “O, Ali, waarom jij mij slaan gisteravond zo veel? Ik ben een goede dame voor je, maar je sloeg me te veel. Ik denk dat je me doodt. Je bent gek. Ik denk dat ik naar Mama San ga en haar vraag wat doen. Misschien ga ik naar de politie, jij geen goede man zijn, Ali.”

      Ze kleedde zich aan zonder ook maar een centimeter vlees te laten zien, op een manier dat al een vrouwen, die in een klein huisje met een grote familie zijn opgegroeid, weten hoe ze dat moeten doen, en Ali durfde niet te vragen om de verwondingen te zien. In werkelijkheid was Ali een aardige en fatsoenlijke man en de flitsen van de vorige nacht begonnen al door te dringen tot zijn wazige bewustzijn. Hij schaamde zich - hij kon zich niet herinneren dat hij ooit eerder een vrouw had geslagen. Hij wist dat hij haar moest sussen en hij wist dat dat geld betekende, maar niet noodzakelijkerwijs veel. Hij zei:

      “Lek, het spijt me echt heel erg. Ik weet niet wat me bezielde. Ik was erg dronken. J'etais mal. Ik denk dat iemand iets in mijn drankje, drugs of iets dergelijks, heeft gedaan. Ik wil je gelukkig maken: je heel goed laten eten in een goed restaurant en je betalen om ‘dank je wel’ te zeggen. Je suis desolé. Het spijt me heel erg, vergeef me alsjeblieft. Ik heb echt een goed hart. Ik heb nooit eerder een mademoiselle geslagen.”

      Lek keek hem vanuit het bed aan met haar grote, bruine, hindeogen terwijl ze haar haren kamde en een traan wegveegde.

      “Oké,” mompelde ze, “maar ik wil jij me 2.500 Baht geeft om naar dokter te gaan voor zalf en te eten in ‘Savoy Restaurant’ en ik wil niet meer jou zien. Jij gek soms. Ik jou niet geloven meer! Niet naar bar komen om me te zoeken. Ik laat vriendje daarvoor zorgen.”

      Eigenlijk was dat wel het laatste wat Ali overwoog, dus hij knikte instemmend en keek zo berouwvol als hij maar kon. Van binnen was hij opgelucht; hij had het gevoel dat hij er licht vanaf was gekomen. Het zou hem een kwart dagloon op de booreilanden kosten en hij was ontsnapt aan een vervelende aanvaring met de politie.

      Hij