Daddy's Hobby. Owen Jones

zij en Tom waren nog maar kinderen geweest in die tijd. Ze vroeg zich af wat hij tegenwoordig deed. Het laatste wat ze van hem had vernomen, vier jaar geleden, was dat hij een hopeloze dronkaard was die

      voortdurend klaagde over zijn lot in de maatschappij - hij had altijd genoeg geld om te drinken, maar nooit genoeg tijd om te werken. Hij had waarschijnlijk een stel eenzame vriendinnetjes gevonden, die hij voor elkaar verborgen hield, en die hij boeide met verhalen over al es wat hij nog nooit had gedaan.

      Ze glimlachte naar zichzelf en zette hem snel uit haar hoofd om de sfeer niet te verpesten.

      Ze liepen een paar honderd meter verder en keerden plotseling om en staken de zeer drukke Beach Road over. Gelukkig, omdat een deel van de weg op dat moment omhoog was, stagneerde het verkeer en konden ze tussen de voertuigen door de weg oversteken.

      Motoren waren nog steeds een gevaar, zoals altijd, omdat ze altijd van rijbaan wisselden, zoals het hen uitkwam.

      Op Beach Road gebeurden er elke dag ongelukken met motorfietsen. Ze kwamen veilig aan de andere kant aan, lachend om de bijna-ongelukken, en sprongen op de hoge stoep, die er was om de zee op stormachtige dagen buiten de winkels te houden. Dave liep voorop in de richting van hun hotel - The Central – dat zich in Zuid-Pattaya bevond.

      Ze gingen naar de receptie en vroegen naar de sleutels van hun kamers. Terwijl de jongens dit deden, kwam een bewaker discreet details van de identiteitskaarten van de meisjes opnemen. Dit was een standaardpraktijk in de betere hotels. Sommigen hielden de kaarten zelfs vast totdat het meisje vertrok als verzekering tegen een meisje dat met een portemonnee of paspoort wegging terwijl ‘haar vriendje’ nog lag te slapen. In dit geval, als een meisje alleen vertrok, belde de beveiliging de man in zijn kamer om er zeker van te zijn dat hij tevreden was en dat al es in orde was.

      De zes liepen naar Mike’s kamer op de derde verdieping; Dave en Ed hadden hun eigen kamer in de buurt, op dezelfde verdieping. Eenmaal binnen wees Mike in de richting van het meubilair en zei dat ze moesten gaan zitten. Lek nam de bank en haar vriendinnetjes zaten op de stoelen; de mannen gingen rond de minibar zitten.

      “Wat kunnen we jul ie te drinken aanbieden, dames?” Vroeg Mike. “We hebben zo’n beetje al es - de schoonmaker heeft vanmorgen de bar aangevuld. Wat dachten jul ie van champagne? De Heidsecker is best lekker. En jul ie, mannen? Een biertje?”

      Niemand maakte bezwaar, dus ging Mike door met het bereiden van de drankjes en het doorgeven ervan. Hij nam Lek’s drankje en zijn eigen bier en ging op de bank naast Lek zitten. Ze proosten al emaal en namen een slok. De meisjes giechelden en vonden het geweldig. Ze hadden al emaal al eerder champagne gedronken, maar het bleef leuk – ze voelden zich er bijzonder door. De meeste mannen kochten een biertje of twee voor ze, en haastten zich dan zo snel mogelijk naar hun hotel. Het was verfrissend om behandeld te worden als een mens met gevoelens. Dronken wellustige mannen, van welke nationaliteit dan ook, waren meestal varkens, maar dat was nu eenmaal het risico van het vak.

      Ed en Dave gingen op de leuningen van de stoelen waar hun meisjes op zaten zitten, en sloegen hun armen om ze heen. De seksuele spanning was erg hoog, iedereen kon het voelen. Ed en Dave fluisterden al snel in de oren van Ayr en Goong, waardoor ze verleidelijk giechelden. Mike en Lek keken toe en wisselden een vreemde blik met elkaar uit, als ouders die toekijken hoe hun licht eigenzinnige kinderen een beetje ondeugend zijn op een feestje.

      Lek legde een bemoedigende hand op Mike’s bovenbeen. Hij begreep de hint, kneep in haar hand, leunde voorover en kuste haar. Ze reageerde hartelijk en nestelde zich dicht tegen hem aan. Hij maakte zijn hand los en legde zijn arm om haar heen - zijn rechterhand op haar ribbenkast, die het gewicht van haar rechterborst onopval end ondersteunde. Hij nam haar linkerhand in zijn linkerhand en kuste haar opnieuw, terwijl hij ervoor zorgde dat de aanwezigheid van zijn rechterhand al een merkbaar was voor haar. Zij streelde op haar beurt zijn dij.

      Plotseling stond Ed op en vroeg of iemand nog een drankje wilde. Hij opende de minibar en haalde er nog drie Singha-biertjes en een halve fles Heidsecker uit, die hij opende en in

      de lege glazen van de meisjes goot. Op de terugweg naar de minibar dimde hij stiekem de lichten, in de hoop dat de meisjes het niet zouden merken. Weinig kans, maar ze vonden het niet erg. Ed gaf de biertjes door en ze proosten weer op elkaars geluk:

      “Chok Dee!” Zeiden ze eenstemmig voordat ze weer verder gingen met kussen en knuffelen.

      “Wat dachten jul ie van wat muziek? Of een film?” vroeg Dave.

      “Jaaaa!” Antwoordden de meisjes zonder een voorkeur te uiten.

      “Een film,” stelden Ed en Mike samen voor.

      “Oké, een film dan,” antwoordde Dave met tegenzin. “Maar, ik denk dat we alleen die twee hebben die we laatst kochten toen we dronken waren. We hebben nog niet eens de kans gehad om ze te bekijken. Ik weet niet eens waar ze over gaan.”

      Hij koos er een uit, zette de TV aan en stopte de DVD in Mike’s draagbare DVD speler, die al op de hotel TV was aangesloten. Hij liep snel terug naar zijn plaats op de armleuning van Goong’s stoel en legde zijn arm om haar heen.

      Toen het licht van de TV aan ging, waren de koppels alweer druk met elkaar. De meisjes waren gelukkig en de mannen ook. Niemand merkte de titel van de film op: ‘Teenage Orgies At St. Agnes Convent’, maar binnen een paar minuten was het duidelijk waar de film over ging – schaamteloze close-ups van groepsseks tussen de ‘kloostermeisjes’ en de leraren, tuinders en medici van middelbare leeftijd.

      De meisjes vonden het niet erg. Ze hadden het al emaal al eens eerder gezien - sommige van hun vriendinnen hadden zelfs deelgenomen aan soortgelijke films. Het was de manier waarop ze de situatie hadden vormgegeven die Lek interessant vond.

      Het was typerend voor de Britten om het licht op een sluwe manier uit te doen en te doen alsof ze niet wisten waar de film over ging. Amerikanen zouden hetzelfde kunnen doen, maar een Duitser, Fransman of Nederlander zou eerder openhartig zijn en zeggen: ‘Laten we de lichten dimmen en een pornofilm kijken om ons in de stemming te brengen!’

      Lek stond open voor beide benaderingen. Ze hield van de eerlijkheid van de Duitsers, Fransen en Nederlanders, maar ze hield ook van de manier waarop de Britten dachten dat ze een vrouw in deze situatie moesten lokken, omdat ze dachten dat een dame bezwaar zou maken. Ze glimlachte in zichzelf. Ze wisten eigenlijk niet veel van vrouwen - ze lieten hun ware aard niet zing, dwongen zichzelf tot een leugen

      Ze gingen door met wat ze deden.

      Totdat Ed voorstelde: “Zul en we al onze kleren uittrekking en een orgie houden?”

      Dit was geen verrassing voor Lek - ze was al vaak dezelfde vraag gesteld, maar ze was teleurgesteld.

      Achter de wolken schijnt misschien de zon, maar ook de zon is niet van goud.

      Ze voelde zich dom omdat ze dacht dat Mike en de anderen anders waren dan de gebruikelijke buitenlandse sekstoeristen.

      “Het spijt me, Mike,” fluisterde ze in zijn oor. “Ik dit niet doen, ik dit niet leuk vinden. Ik weet niet mijn vriendinnen, maar ik ga nu naar huis.”

      Mike sprak haar niet tegen. Hij zei al een maar:

      “Kijk, ik ben hier om lol te hebben. Ik ben niet op zoek naar een vrouw. Ik heb er al zo een thuis. Ik vind je leuk, maar ik zal je niet vragen om iets te doen wat je niet wilt. Even goede vrienden, toch? Maar ik vind het niet erg om toe te geven dat ik teleurgesteld ben.”

      Lek stond al op, zij was ook teleurgesteld.

      “Hé, zusjes! Ik ben weg. Blijven jullie voor een orgie? Zoiets doe ik niet meer. Eén gat tegelijk is tegenwoordig genoeg voor mij. Niets tegen jullie twee, natuurlijk,” zei ze in het Thais. “Als jullie blijven, bel ik Beou voor jul ie. Nou? Snel, ik wil hier weg.”

      Ayr en Goong keken elkaar aan, hun mondhoeken naar beneden in een trieste uitdrukken.

      “Oh, wij blijven nog even. Tot later of misschien tot morgen. Bel Beou voor ons op weg naar huis, alsjeblieft, grote zus. Dan hoeven wij ons daar geen zorgen meer over te maken.”

      Zei Ayr.