Jukstaposisie. T.T. Cloete

sterheet.

      Simbiose

      die mond die voos plek

      – selfs die son is gevlek –

      is ’n ploffer vir die taal die gas

      van die leeugeraamte se ribbekas

      is die by wat verbaas

      in stories: die ligte haas

      word deur die skilpad geklop

      ondanks sy lomp dik dop

      die kieskeurige droom vaar

      in die gedweë boemelaar

      die goedkoop grys mossies

      word deur Christus uitverkies

      gesigte maak oorstelpend nes

      in hulle wat ingedagte gekwes

      is – woordelik word hulle wat stom

      is deur ’n vaardige tong oorgekom

2

      Huis oordag

      ek het om my te vestig in vreugde ’n huis gebou

      vir stoeiende seuns vlinderige dogters verwek

      in ekstase en ’n geliefde teer gekweste vrou

      vir baie vriende om nes te maak

      ’n plek vir swaels hangplek

      vir baie skilderye wat bewaak

      moet word boeke rak op rak om huis te hou

      vir die groot stilte wat skrikgewek

      aardebewend in die dak in die stene en die fondament kraak

      Huis snags

      snags na middernag

      kom daar opstanding in die leë

      vertrekke die ekstroverte bediende begin vet lag

      deur die huis

      die vader maak rusie met die gedweë

      teer dogter in die kombuis

      word die verjaardag van die gebreklike geliefde seun

      voorberei met teensin en neurose

      onder die vader se gewig kreun

      die moeder in haar slaap hoorbaar raas

      verydeling in die badkamer ’n slapelose

      soek melk en kaas

      in die yskas vir die vrees van die dagtaak

      word pille en medisyne

      gesluk die stoele kraak

      van vermoeienis en verveling teen dagbreek vlug

      in ’n gestaltelose ewige hol doofstomheid die pyne

      en vreugdes se nuttelose geruis kokkerottig trug