Heiligdom (Door Bloed Gebonden Boek 9). Amy Blankenship

weet een andere manier die misschien precies is wat ik vanavond nodig heb,” wreef hij over Scrappy's oren “hopelijk is mijn drinkpartner nog steeds vrij.” Hij zette Scrappy neer en zuchtte toen geërgerd zoekend naar zijn mobiel en herinnerde zich dat hij het in de metro had verpletterd.

      De huistelefoon ging op dat moment over en stuurde Michael de trap af naar de woonkamer.

      “Zeg tegen Kat dat je een nieuwe fles Heat nodig hebt ... maak er twee van,” begon Michael het gesprek door meteen ter zake te komen.

      “We hebben een slechte dag?” Vroeg Warren en wierp toen een blik op Devon die hij in de danskooi had opgesloten. “Ik heb absoluut iets om je gedachten uit je eigen problemen te halen. Je kunt zoveel Heat krijgen als je wilt als je me gewoon komt helpen Devon te pakken te krijgen.”

      “Het is een deal.” Michael hing op en voelde een plotselinge adrenalinekick.

      Hij besloot het goed te gebruiken en stond op het trottoir voor het huis voordat de klok in de woonkamer tijd had om de volgende seconde te halen. Hij stopte en draaide zich terug naar het huis. Scrappy krabde aan de deur.

      Toen hij de deur weer opendeed, zou hij zweren dat de puppy hem een blik had gegeven voordat hij langzaam naar buiten liep. “Denk dat een hondenluik misschien een goede investering is,” zei Michael en trok een wenkbrauw op. “En ga je je vader niet over mij vertellen.”

      Scrappy blafte tegen Michael voordat hij naar de achterkant van het huis vertrok.

      “Verrader,” schreeuwde Michael.

      Michael luisterde naar de brullende stilte die uit het lege huis kwam en sloot de deur. Hij miste Kane, Damon en Alicia die hier bij hem woonden. Hij had daarvoor zo lang alleen gewoond ... hij had zich niet gerealiseerd hoe eenzaam hij echt was.

      Met een zware zucht liep Michael weg van het huis en besloot hij zo snel mogelijk naar Maan Dans te gaan. Om de één of andere reden wilde hij vanavond niet alleen zijn.

      Het eerste wat hij zag toen hij de club binnenkwam, waren Kat en Quinn die tegen de reling stonden en op de dansvloer neerkeken. Hij kantelde zijn hoofd opzij, de randen van een glimlach trokken aan zijn lippen.

      “Wat is er aan de hand?” Vroeg Michael toen hij zag waar Kat en Quinn naar keken.

      “Devon oefent een nieuwe kooidans,” grijnsde Quinn naar hem en greep toen de bovenkant van zijn hoofd toen Kat hem sloeg. “Wat?” Vroeg hij onschuldig naar Kat kijkend.

      Kat sloeg haar armen over haar borst en keek hem aan alsof hij dom was: “Je maakt een grapje ... toch?”

      Michael fronste de waanzin van het pas gekoppelde paar en trok een wenkbrauw op naar wat hij zag. Warren zat in een stoel met zijn voeten gestut op een vijf liter verfemmer en hij staarde naar de kooi met een neerslachtig kijkend Devon binnenin. Michael trok een wenkbrauw op toen hij merkte dat de deur van de danskooi een zware ketting had die hem afsloot.

      “Wil je alsjeblieft wat wijsheid in Warren praten?” Smeekte Kat.

      “Bedoel je niet wat wijsheid in Devon te praten?” Corrigeerde Quinn en deed een snelle stap achteruit toen Kat een blik in zijn richting wierp.

      “Wil je echt vechten?” Vroeg Kat en deed een stap achteruit toen Quinn haar tegemoet liep.

      “Ja,” Quinn's stem klonk als een donker verleidelijke spinnen.

      Michael schudde zijn hoofd toen Kat de trap op ging met Quinn direct op haar hielen. Hij moest toegeven dat Kat vaak slimmer was dan haar broers en keek terug in de put en zag een bijna slinkse glimlach op Warrens gezicht.

      Ja, om welke reden dan ook, Warren had Devon gevangengenomen ... hij speelde graag de rol van gevangenbewaarder.

      Warren voelde ogen gericht op hem en hief zijn hoofd op en zwaaide naar Michael. Hij reikte naar de fles Heat op de vloer naast hem en hield hem omhoog zodat Michael hem kon zien. “Wil je meedoen?”

      Devon zuchtte nu op de kooivloer met zijn rug tegen de tralies. Michael de trap af zien komen was alles wat hij nodig had. Hij sloeg zijn hoofd achterover tegen het staal waardoor de staven rammelen. Tussen Michael en Warren ... zou hij nooit het einde hiervan horen.

      “Sorry dat ik je teleurstel, maar de show is voorbij,” siste hij.

      “Wat heb ik gemist?” Vroeg Michael wrijvend over zijn kin terwijl hij naast Warrens stoel bleef staan.

      Warren trok eindelijk zijn blik weg van zijn broeierige broer en wierp een blik op Michael die druk bezig was de vijf liter emmer over de vloer te schuiven met zijn voet: “Je bedoelt dat je het echt niet weet?”

      “Weet je wat?” Vroeg Michael aan Warren alleen maar om hem te laten lachen en hem de fles te overhandigen.

      “Hey Devon, waarom vertel je het hem niet,” suggereerde Warren blij dat Michael het niet wist. Dit zou heel grappig worden.

      “Waarom ga je niet naar de hel,” antwoordde Devon starend naar de muur, zodat hij niet naar hen hoefde te kijken. “Met mij gaat het goed ... laat me naar haar toe gaan.”

      “Haar? Houd je hem uit de buurt van Envy?” Vroeg Michael terwijl hij op de emmer ging zitten.

      Warren keek naar Michael en stak een vinger op ... en wees toen met een ondeugende glimlach op Devon. “Je kunt nu niet naar Envy gaan ... het is midden in de nacht en ze ligt waarschijnlijk in bed met haar teddybeer.”

      Toen Devon zijn hoofd pakte en begon te schreeuwen met een vermoeide stem, tilde Michael langzaam de fles op en nam een grote slok. Het was een Trevor-woordspeling ... hij begreep dat veel, maar waarom zo theatraal?

      Michael voelde zijn genezende krachten naar boven komen en ging met de fles op de grond liggen ... hij voelde Devons pijn en vond het niet leuk. Hij liep naar de kooi met de bedoeling om Devon te helpen, maar de woorden van Warren hielden hem tegen.

      “Het gaat goed met hem ... laat hem maar,” knikte Warren toen Michael zich omdraaide om hem nieuwsgierig aan te kijken. “Kane heeft hem onder een dwangspreuk.”

      “Kane deed dit?” Vroeg Michael wrijvend over zijn slaap. “Is dit niet waarom je belde dat je mijn hulp nodig had?”

      Warren schudde zijn hoofd: “Nee, ik heb iets anders nodig.”

      Tegen de tijd dat Warren hem alles had verteld, was Devon gekalmeerd. “Waar ben je de afgelopen dagen niet van op de hoogte geweest?” Vroeg Warren. “En voor het geval je het niet wist ... je mobiele telefoon gaat rechtstreeks naar voicemail.”

      “Daar zullen we het later over hebben,” veegde Michael zijn eigen problemen aan de kant en naderde opnieuw de kooi. Uit de hoeveelheid pijn die uit Devon kwam, zou hij moeten zeggen dat Kat gelijk had waarin broer zijn hulp nodig had. En op dit moment ... Warren helpen betekende een beetje verstand in Devon praten.

      Michael hurkte naast de kooi, greep de tralies vast en probeerde het tegenovergestelde dat Warren had geprobeerd. “Devon, kijk me aan.”

      “Ik denk het niet,” zei Devon zachtjes. “De laatste keer dat ik naar één van jouw soort keek ... gebeurde dit.”

      “Goed, luister goed,” zei Michael kalm. “Ik ken je ... ik heb je bekeken sinds de dag dat je werd geboren. Je bent heethoofdig en erg gepassioneerd bij alles wat je doet, maar bovenal ben je eervol. Geloof het of niet ... Ik begrijp het volkomen. Je hebt je soulmate gevonden en je houdt van haar met al die heethoofdige passie. Het is vanwege die passie dat Envy verliefd op je werd. Dat weet je toch?”

      Devon bleef zwijgen terwijl hij naar de zachte stem van Michael luisterde en toen eindelijk een licht knikje gaf. “Ze houdt echter van ons allebei. Ik heb het altijd al geweten. En nu ... is er een baby.”

      Michael sloot zijn ogen toen een visioen van Aurora door zijn hoofd zwom, gevolgd door het beeld van de demon die beweerde bezit van haar te hebben. Hij knipperde zijn eigen verontrustende gedachten weg en concentreerde zich opnieuw op de jaguar.

      “Ik