Żaby. Arystofanes

Читать онлайн.
Название Żaby
Автор произведения Arystofanes
Жанр Европейская старинная литература
Серия
Издательство Европейская старинная литература
Год выпуска 0
isbn



Скачать книгу

twórca dytyrambów, wyśmiany przez Arystofanesa w Ptakach. Syn tego Meletosa, który oskarżał Sokratesa, niesłychanie długi, chudy i wątły był przedmiotem drwin i szyderstw ze strony licznych poetów. [przypis tłumacza]

74

Morsym – syn Filoklesa, powinowaty Ajschylosa, sam marny poeta. [przypis tłumacza]

75

Oni ci wskażą wszystko, o co tylko spytasz (…) najlepiej owe drogi znają – aluzja do tajemnic eleuzyjskich. Hierofant, jak wiadomo, pouczał mystów o życiu przyszłym. [przypis tłumacza]

76

mary – nosze do przenoszenia zmarłego. [przypis edytorski]

77

drachma – staroż. moneta grecka o wartości sześciu oboli. [przypis edytorski]

78

Wolę raczej ożyć! – wszystko na odwrót, tam na świecie mówi się: „Wolałbym umrzeć!”. [przypis tłumacza]

79

Lete (mit. gr.) – jedna z rzek podziemnej krainy zmarłych. [przypis edytorski]

80

Oknus a. Oknos (mit. gr.) – uosobienie powolności, wahania i zwlekania, po śmierci skazany na bezsensowną pracę: wieczne splatanie słomianego sznura, którego koniec zjada osioł. [przypis edytorski]

81

Tartar (mit. gr.) – przepaść w podziemnej krainie zmarłych, miejsce pobytu dusz skazanych na wieczne cierpienie. [przypis edytorski]

82

czółn (daw.) – czółno. [przypis edytorski]

83

młaka – teren podmokły, zabagniony, moczary. [przypis edytorski]

84

sięść (daw.) – siąść. [przypis edytorski]

85

dzierżać (daw.) – dzierżyć, trzymać. [przypis edytorski]

86

nie z Salaminy – mieszkańców wyspy Salaminy uważano za świetnych wioślarzy. [przypis edytorski]

87

Nysa (gr. Νῦσα) (mit. gr.) – góra, na której nimfy deszczu wychowywały młodego Dionizosa. [przypis edytorski]

88

Dziadów… święta – trzeci dzień Anthesteriów, poświęcony Hermesowi, w którym garnki napełnione potrawami ofiarowano duszom zmarłym; a zatem to, co nasze Dziady (Zaduszki), obchodzone jednak bardzo wesoło, pląsami i sobótką. [przypis tłumacza]

89

mimo (daw.) – obok. [przypis edytorski]

90

Pan (mit. gr.) – bóg pasterzy, przedstawiany z koźlimi nogami i rogami; jego rzymski odpowiednik to Faun. [przypis edytorski]

91

rado (daw.) – chętnie, z zadowoleniem, ochoczo. [przypis edytorski]

92

gędziebny (daw.) – muzyczny (od „gędźba”, muzyka). [przypis edytorski]

93

breszyć (daw., reg.) – mówić głupoty. [przypis edytorski]

94

pospołu (daw.) – wspólnie, razem. [przypis edytorski]

95

mienić (przestarz.) – nadawać miano, nazywać kogoś lub coś. [przypis edytorski]

96

Empusa (mit. gr.) – monstrum zesłane przez Hekatę, niepokoiło podróżnych, a żywiło się mięsem ludzkim. [przypis tłumacza]

97

deklamować z Hegelochem górnie:/„Po groźnej burzy jasny słoneczny cień nastał” – aktor Hegelochos pomylił się w wymowie, czym rozśmieszył cały teatr. Ksantias przytacza tę pomyłkę. Po polsku oddałem to grą wymów: „cień” i „dzień”. [przypis tłumacza]

98

przysiąż – dziś popr.: przysięgnij. [przypis edytorski]

99

Dyjagoras [dziś popr. Diagoras] – poeta dytyrambiczny, którego wypędzono z Aten za bezbożność: Ksantias ironizuje. [przypis tłumacza]

100

chybać (daw.) – biec, pędzić. [przypis edytorski]

101

chylać (daw.) – chylić. [przypis edytorski]

102

Charyty (mit. gr.) – boginie wdzięku i piękna. [przypis edytorski]

103

kaganiec (daw.) – prymitywna lampka: naczynie, wewnątrz którego płonął ogień; częściej spotyka się formę zdrobn.: kaganek. [przypis edytorski]