(łac.) – smutek, nieszczęście. [przypis edytorski]
12
gąsiorek (daw.) – dzban. [przypis redakcyjny]
13
szwank (z niem.) – szkoda. [przypis edytorski]
14
wyrostek (daw.) – kilkunastoletni chłopiec. [przypis redakcyjny]
15
wiechy (daw.) – włosy. [przypis redakcyjny]
16
erygować (z łac.) – ufundować. [przypis edytorski]
17
Bellona (mit. rzym.) – bogini wojny. [przypis edytorski]
18
wziąść – dziś popr.: wziąć. [przypis edytorski]
19
konfuzja (z łac.) – zmieszanie, zakłopotanie. [przypis edytorski]
20
zgliszczów – dziś popr.: zgliszczy. [przypis edytorski]
21
zakarbować – tu: zapisać. [przypis edytorski]
22
moję (forma B. lp) – dziś popr.: moją. [przypis edytorski]
23
tentować – starać się, próbować. [przypis edytorski]
24
pofortunić – poszczęścić; por. fortuna: los, szczęście. [przypis redakcyjny]
25
udelektować (starop.) – ucieszyć. [przypis edytorski]
26
łuby – kosze; tu: bagaż podróżny. [przypis edytorski]
27
patientia (łac.) – cierpliwość. [przypis edytorski]
28
non sufficit (łac.) – nie wystarczy. [przypis edytorski]
29
perswadować – tłumaczyć, przekonywać. [przypis edytorski]
30
do nozdrzech (forma D. lm)– dziś popr. do nozdrzy. [przypis edytorski]
31
fatyga – trud, niewygoda. [przypis edytorski]
32
siedmdziesiąty (przestarz. forma liczebnika) – dziś popr.: siedemdziesiąty. [przypis edytorski]
33
ośmdziesiąty (przestarz. forma liczebnika) – dziś popr.: osiemdziesiąty. [przypis edytorski]
34
machnąć kozła – fiknąć koziołka, zrobić przewrót do przodu. [przypis edytorski]
35
eksperiencja – doświadczenie. [przypis edytorski]
36
eo modo (łac.) – na swój sposób. [przypis edytorski]
37
odbieżać (przestarz.) – odejść, opuścić. [przypis edytorski]
38
duszny (przestarz.) – duchowy, dotyczący duszy. [przypis edytorski]
39
periculum (łac.) – niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]
40
sub onere (łac.) – pod ciężarem. [przypis edytorski]
41
desperacja (z łac.) – rozpacz. [przypis edytorski]
42
pogasiwszy pożary – za panowania Jana Kazimierza II (1648–1668) na terenie Rzeczypospolitej wybuchło powstanie Chmielnickiego (1648–1649, 1651–1654), wojna polsko-rosyjska (1654–1667, przerwana w latach 1656–1660) oraz wojna polsko-szwedzka (1655–1660). [przypis redakcyjny]
43
elekcja – sejm elekcyjny odbył się 19 czerwca 1669 r. [przypis redakcyjny]
44
jechali (…) koleśno – jechali kolasami, czyli karetami. [przypis edytorski]
45
personat (daw.) – osobistość. [przypis redakcyjny]
46
sum (łac.) – jestem. [przypis redakcyjny]
47
gloria et decus (łac.) – chwała i ozdoba; gloria: sława, chwała; decus: zaszczyt, ozdoba. [przypis redakcyjny]
48
poły – połowy dolnej części ubrania rozpinającego się z przodu. [przypis redakcyjny]
49
żupan – noszony przez szlachtę staropolski ozdobny strój męski, zapinany z tyłu na haftki lub guziki, ze stojącym kołnierzykiem i wąskimi rękawami. [przypis redakcyjny]
50
gaudium (łac.) – radość, przyjemność; tu: ucztowanie. [przypis redakcyjny]
51
baczyć – uważać. [przypis edytorski]
52
wasąg – czterokołowy odkryty powóz z bokami z plecionki wiklinowej. [przypis edytorski]
53
sepet (starop.) – kufer a. skrzynia z szufladami; ozdobny mebel do przechowywania kosztowności. [przypis edytorski]
54
przezpieczeństwo – bezpieczeństwo. W tekście zastosowano liczne archaizmy, używając jednak niekonsekwentnie różnych form, np. obok formy „przezpieczeństwo”, pojawia się „bezpieczność”, a także współcześnie obowiązująca forma. [przypis edytorski]
55
rugi (daw.; z niem. Rüge: nagana, staroniem. rouge: oskarżenie) – procedura służąca kontrolowaniu ważności mandatów poselskich w sejmie. [przypis edytorski]
56
skop (daw.) – kastrowany baran. [przypis edytorski]
57
lubo (starop.) – chociaż. [przypis edytorski]
58
indygenat (daw.) – przyznanie obcokrajowcowi obywatelstwa kraju, w którym przebywa. [przypis edytorski]
59
ku Mokotowu – w stronę Mokotowa. [przypis edytorski]
60
chwila separationis – chwila rozdzielenia, rozstania. [przypis edytorski]
61
tumult (daw.; z łac. tumultus: zgiełk, rozruch) – zamieszki (często na tle wyznaniowym); zamieszanie, zamęt; tu forma zdr.: tumulcik. [przypis edytorski]
62
sejm konwokacyjny – zwoływany w okresie bezkrólewia sejm poprzedzający wolną elekcję; ustalano na nim termin i miejsce elekcji, a także kandydatów, spośród których miano wybierać nowego władcę i pacta conventa mające obowiązywać króla. Pierwszy sejm konwokacyjny odbył się w 1573 r. po śmierci Zygmunta Augusta. [przypis edytorski]
63
powołać do laski – w domyśle: marszałkowskiej; wybrać na urząd marszałka sejmu, przewodniczącego obradom. [przypis edytorski]
64
jeniusz (przestarz.) – geniusz; wybitny umysł. [przypis edytorski]
65
niewód – sieć służąca do połowu ryb, złożona
