Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью. Тарханова Флёра

хәзер без сабый.

      Уңыш белән куйган хезмәтеңнең

      Рәхәтен күр син, Илгиз абый!

      Хәрәкәттә, бәрәкәттә узсын

      Ходай биргән һәрбер көнең дим.

      Чын йөрәктән сиңа, гаиләңә

      Мәрхәмәтлек, саулык телим мин!

2015, Казан – Чистай

      Әле һаман сине мактыйлар

      Илдус энемә

      Син түбәннән күтәрелдең, энем,

      Белеп үстең эшең тәртибен:

      Бөтен нечкәлеген, һәр мизгелен,

      Эш алымнарының бар тибын.

      Шуңа күрә җиңел булды сиңа

      Биек баскычлардан үрләргә.

      Һәр адымың ныклы, төгәл иде –

      Алып керде бары түрләргә.

      Сәнгать җитәкчесе, мөдир, башлык,

      Урынбасар, аннан министр.

      Дәрәҗәң дә һаман үсә барды –

      Шулай булгач, юлың дөрестер.

      Эшнең рәтен белеп эшләгәнгә,

      Дилбегәне кулга алдың да,

      Мәдәният гөрләп үсеп китте –

      Театрлар ачтың Чаллыңда…

      Министр дип йөзең чөермәдең –

      Кабул иттең барын, этәрми.

      Һәр көн саен күпме кеше үтте,

      Исәпләсәң, исең китәрлек.

      Гозер белән килгән һәр директор

      Синең белән уртак тел тапты.

      Һәрберсенә ярдәм кулын суздың –

      Рәхмәтләрен тойдың мең тапкыр.

      Мәдәният фәлсәфәсен ачып,

      Диссертация дә якладың.

      Бу өлкәдә чит түгеллегеңне

      Шул хезмәт белән дә акладың.

      Казакъстан җирләренә китеп,

      Вәкаләтле вәкил булсаң да,

      Аннан консул булып торсаң да,

      Бөтен татар ян-тирәңдә булды –

      Белмәгәннәр юктыр Инсанда.

      Бергә эшләгәннәр, сәнгатькярләр

      Уй-хәтердә хөрмәт саклыйлар.

      Инде шактый вакыт үтеп киткән –

      Әле һаман бар да сине зурлый,

      Әле һаман сине мактыйлар.

      Туганыңның шундый дәрәҗәсе

      Сөендерми калмый, әлбәттә –

      Безнең хөрмәт керде гадәткә.

      Ул гына да түгел, өстәвенә

      Ирешелгән дан-шөһрәтең белән

      Гомерең уза мең-мең рәхмәттә!

2011

      Алсу сеңлемә

      Үзәкләргә үтеп юксындыра

      Чыр-чу килеп үскән заманнар.

      Ни кызганыч, алар, кайтмас булып,

      Гасыр аръягында калганнар.

      Хәтер-хатирәгә уелып кергән

      Балачакның һәрбер мизгеле

      Аермачык булып чагылып уза,

      Әйтерсең лә күңел көзгеле:

      Мин – олы кыз. Әүвәл миңа төште

      Гаиләнең авыр эшләре.

      Берәр потлы чиләкләрен аскан

      Көянтә дә иңнән төшмәде.

      Унике җан кигән киемнәрне,

      Урын-җирне юып элгәчтен,

      Зур бер җиңү хисе били иде,

      Йорт6 тутырып тезелешкән бауда

      Кибеп яткан керне күргәчтен.

      Әни белән юган булсак башта

      Бу керләрне алмаш-тилмәштән,

      Үсә төшкәч, син ярдәмгә кердең –

      Аннан өчәү юдык өемнәрне,

      Өч ләгәнне куеп беррәттән.

      Хәтерлимсең өйләр җыйган чакны?

      Әлфия

6

Йорт (диал.) – ишегалды.