Офыкларга карап… = Гляда в даль. Кадыйр Сибгатуллин

керфекнең чыклануын күрә алган,

      мең шатлыкны бергә төйнәп күтәрерлек,

      ил кайгысын йөрәк аша үткәрерлек,

      туры сүзгә, туры йөзгә карый торган,

      намусларны стаканга салмый торган,

      чиста куллы, чиста уйлы ирләр генә

      безнең сүзне, дөрес сүзне әйтә белә!

      Аналардан малай туа, ирләр тумый,

      малайларның туган бере гел ир булмый.

      Сабыр итеп һәр мизгелдә заман көтә:

      кыл өстеннән кемнәр үтә,

           ничәү үтә!

1970

      Яшел килеш яфрак коела

      Баш киемен талап исә җилләр,

      пәри тузан ташый туена.

      Яшьнәп торган агачлардан өзелеп,

      яшел килеш яфрак коела.

      И дөньяның нурсыз мизгелләре,

      и кайгыра торган сәгатьләр…

      Кеше күбрәк үлә торган саен

      туа тора мәллә сәбәпләр?!

      Күрәчәкне инде күрмәгәнме,

      түзмәгәнме инде кешелек?!

      Җир күтәргән афәтләрне салсаң,

      күкләр төшәр иде ишелеп!

      Ай!

      Хәвефле исә әле җилләр…

      Җил исәр дә туктар, дисеңме?

      Искән саен искә төшерә бит

      истән чыкмый торган исемне.

      Йә бер илдән,

           йә бер илдән әле

      «сугыш» сүзен алып исә җил.

           Безгә – исем,

      безгә – атамалар,

      кемнәргәдер – газиз

           Туган ил.

      Радиолар йөзләп,

           меңләп саный…

      Бер булса да –

           кеше саны бит!

      Кайгырмыйча эт җирләмәс заман…

      Кем булса да –

           кеше җаны бит!

      Аһ-зарлары безгә килеп тора,

      әйтерсең бу –

           безнең кайтаваз.

      Йә берсенә,

           йә берсенә ел да

      канлы яшьләр булып кайта яз.

      Баш киемен талап исә җилләр.

      Сал башыңнан, ди күк тоела.

      Тагын кайда яшьләр үлә икән?..

      Яшел килеш яфрак коела.

1976

      «Килә көннәр, китә көннәр…»

      Килә көннәр, китә көннәр,

      ә без санап торабыз.

      Көлә-көлә үтә көннәр,

      ә без карап торабыз.

      Монысы үтсә, яңасы

      башкача килер кебек.

      Зарыгып көткәнебезне,

      ниһаять, бирер кебек.

      Үзебез дә белмибездер

      ниләр көткәнебезне.

      Без яңа дип уйлыйбыздыр,

      бәлки, үткәнебезне.

      Яңа көнен бирә гомер,

      үткәннәрен кайтармый.

      Көннәре яңа булса да,

      хәсрәтләре картаймый.

1987

      «Йолдызларны карап керим…»

      Йолдызларны карап керим,

      сабырлык иңә күктән.

      Күңелләр әллә нишләгән,

      әллә нишләгән күптән.

      Йолдызлар дәшми аңлыйлар,

      безгә шулай тоела.

      Андый чакта учларыңа

      күктән йолдыз коела.

      Һаваларга карап торам, –

      йолдызлар сирәк икән.

      Бар чакта алар күренми,

      юк чакта кирәк икән…

1985