Офыкларга карап… = Гляда в даль. Кадыйр Сибгатуллин

өлгерделәр

      кайнар билләренә кул салып.

      Калды…

      Калды…

      чынлап үбелмәгән

      сусыл иреннәре турсаеп.

      Өч кулъяулык болгап өчәү китте,

      очып киткән кошлар төслерәк.

      Читлектәге асыл кошлар кебек

      талпынышып калды өч йөрәк.

Үкседеләр кызлар капланып…

      Хатлар язды өч кыз бер өстәлдә,

      терсәкләрне терәп терсәккә:

      «Ташламагыз безне, ташламабыз,

      ниләр язса, ниләр күрсәк тә».

      Иреннәре белән ябыштырып,

      өч кат үбеп бергә салдылар.

      Өч тәрәздән карап өч кыз көтте,

      өч егеттән өч хат алдылар.

      Ә беркөнне килде ике җавап,

      ә беркөнне килде соңгы хат.

      Хатлар язды өч кыз бер өстәлдә,

      бер егеткә өч кыз соңгы кат.

      Яшелләнеп, куе булып үсте

      алар чабып киткән алыннар.

      Киң-киң атлап чалгычылар үтте:

      күз алдында таныш адымнар.

      Өч кыз йөрде бергә болын ярып,

      яшь талларны кочып үттеләр.

      Кайтмаска ук киткән егетләрен

      болыннарга чыгып көттеләр.

      Туры басып, кемнәр чалгы янап

      сызгырдылар? –

      Бу да истә бит.

      Алар тавышы белән дәште болын,

      өч кыз йөрде тыңлап,

      сискәнеп.

      Бер-беренә вәгъдәләшкән кебек

      сыенышып үскән үләннәр.

      Аермагыз, без – бер дигән сыман,

      кыякларын бергә үргәннәр.

      Дер селкетеп үтсә астан елан,

      аерылып кала пар үлән…

      Ташламам дип вәгъдә биреп кенә

      кавышып булмый икән яр белән.

      Яшь малайлар чапты инеш буйлап,

      алар җиккән атка атланып.

      Күз яшьләрен сөртеп үләннәргә

      үкседеләр кызлар, капланып.

Еллар белән бергә яшьлек үтте…

      Үтте…

      Үтте…

      Еллар елга тоташ…

      Җилкенешеп алган чакларда,

      сандык ачып, кызлар хат укыды,

      тик үзләре юк шул хатларда.

      Алар ташлап киткән алыннарны

      кызлар ел да бергә чаптылар.

      Егетләрен кабат күргән кебек,

      унсигезгә борылып кайттылар.

      Кызлар хисен инде яшьлек түгел,

      дуңгыз фермалары исертте.

      Кышкы кичтә алар тальян моңын

      абзар аша гына ишетте.

      Үтте…

      Үтте…

      Бөтен авылына

      сугыштан соң ике аксак бар.

      Ике кулсыз йөрде җиңен селкеп,

      кабер кырыенда – аксакал.

      Толлар да тол,

      калган кызлар да тол,

      никах күрми китте кияүләр…

      Егетләрдән калган бүрекләрне

      сеңелләре эшкә кияләр…

      Үтте…

      Үтте…

      Егет кулы түгел,

      тормыш тотты нәфис куллардан.

      Дүрт баласы бергә елаганда,

      көнләштеләр кызлар толлардан.

      Ач баласын иске шәлгә төреп,

      толлар мичкә тизәк якканда,

      кияүгә дә чыгып калмадык дип,

      көрсенделәр кичен ятканда.

      Калган иде өч кыз,

      егетләре

      өч