Еракка китеп кара = Взгляни издалека. Мөдәррис Әгъләмов

бит ул бер генә

      Елкыларда уйнар чак.

      Йөгән булыр кулыңда,

      Сине әле юлыңда

      Көтә кайгы, көтә туй…

      Әйтсеннәр: бала иде,

      Кай арада үскән, кый.

      Йом күзеңне дип тирбәлә

      Бишегеңнең силәсе;

      Бишегеңнең силәсенә

      Карыйсың да көләсең,

      Син бит әле дөньяны

      Шул бишектән күрәсең.

      Кардан чыгар басулар,

      Сиңа язгы ташулар

      Алып килер тәпиләр.

      Ә хәзергә тынычлап

      Йокла, бәбкәм, бәлли-бәү-ү.

      Көн чыгышын эзли кеше

      Үткәннең ачысын,

      Үткәннең кайгысын

      Исенә төшереп,

      Яхшыдан яхшыга,

      Яктыдан яктыга

      Атласын кешелек.

      Ераграк киткән саен

      Кызык икән бу хәят;

      Көнчыгышның көн чыгышын

      Күрдек менә, ниһаять.

      Уралдагы таш багана

      Ул бары билге өчен:

      Европасын тап тарихның,

      Тап аның Азиясен!

      Тауларның бүленеше бар,

      Суларның бүленеше…

      (Бүленешләр белән үзен

      Чикләми микән кеше?..)

      Зиратларны бүлеп була,

      Бүлеп була дөньяны…

      Үткәннәрне ташлар белән

      Бүлеп куеп буламы?

      …Офыкта кояш кызара,

      Калка ул кыяр-кыймас…

      Себернең сөргеннәрендә

      Баткандыр азмы кояш.

      Иртә саен шул кояшлар

      Яңадан калка кебек.

      Шуңа да көрәшеп яшәү

      Теләге арта кебек…

      …Ул чакта Россия торган

      Теге яктан, бу яктан;

      Фикер аерымлыгы булып

      Арада Урал яткан…

      Бүген гүзәл осталарын

      Азиягә күчереп,

      Көнчыгышның көн чыгышын

      Эзләп бара кешелек.

      Декабристлар күле

      Тимер казыкка бәйләнгән

      Яр буенда көймәләр…

      Ә дулкыннар, үртәгәндәй,

      Киләләр дә киләләр.

      Яр буенда көймәләр.

      Дулкыннарны тимер чылбыр

      Ыргыта телеп-телеп;

      Башыңны комга салырсың

      Бәйләнгән көймә кебек,

      Сагындырганда ирек.

      Комга ятып үкси сыман

      Яр буенда көймәләр;

      Ирекнең нәрсә икәнен

      Дулкыннар шул беләләр,

      Киләләр дә киләләр…

      Еракка китеп кара

      Халкым, халкым, бары бер мизгелгә

      Сине читтә итеп хис иттем.

      Ерактагы кояш турындагы

      Әйтемеңне җанда ишеттем.

      Җир киләчәге – сабыйлар,

      Аларда бүген көнем:

      Пионерлар йортында мин

      Рәсемнәр карап йөрим.

      Башкалар мине күзәтә,

      Берсе аңлатып бара:

      – Абый, әйдә, син монысын

      Еракка китеп кара!

      Чигенәм, карыйм. Соклангыч.

      Якыннан – буяу гына…

      Ерактан кәшмир яулыклы

      Бер карчык карап тора.

      Бу яктагы көннәремнең

      Соңгысы