Еракка китеп кара = Взгляни издалека. Мөдәррис Әгъләмов

калдырган шытым гөрләп үсә,

      Үзегезгә кайтыр чак җиткән.

      Караларга капма-каршы куеп,

      Халык сезне мәңге ак иткән.

      «Халык театры автобусы…»

      Алдагы юллар уң булсын,

      Уң булсын ла, бир бишне!

      Ана корт исән чагында

      Күч җыела,

      Күч ишле.

      Халык театры автобусы

      Чаба арыш җиткән басудан…

      Халык театры… Авылларның

      Капкалары киереп ачылган.

      Кырга да бит тургай моңы кирәк

      Күкрәп үссен өчен игеннәр.

      «Тургай булмаса да үсә иген», –

      Диләр икән, моңа шигем бар.

      Халык театры автобусы…

      Үз урыным анда, үз көем…

      Халкым булган җирдә – җаным тыныч,

      Халкым булган җирдә – үз өем.

      Аякларны сөртеп атлап керәм,

      Минем өйдә рухи чисталык…

      Үз өем бу, тузаннарны кагам,

      Юынып алам,

      Калам чистарып.

      Үз өенең гүзәл йолаларын

      Тойсын халык һәрбер нәрсәдә:

      Язмышларны сыйдыр,

      Сагышларны –

      Уч төбедәй нәни сәхнәгә.

      Елтыр күзле шаян малайлары

      Ничә тапкыр пәрдә ябышкан…

      Авыл клублары очкын булып

      Күтәрелер сыман

      Алкыштан.

      Халык театры автобусы…

      «Гастрольләр нигә тиз үтә?»

      Халык театры автобусы…

      Заманадан калмыйм дигән сыман

      Чаба юлдан соңгы тизлектә.

      Җырлар калка

      Кайсы буын килгән бу якларга,

      Кайсы нәсел,

      Кайсы бабасы?

      Беркем белми моны, халык моңы

      Ишетелгәч тынып каласың.

      Үзәннәрдән күтәрелгән җырлар,

      Таулар эргәсенә кагылып,

      Юнәлешен үзгәртә дә оча,

      Оча Казан ягын сагынып.

      Һәрбер ташка монда җыр сыенган,

      Җыр сыенган һәрбер куакка…

      Кичләрендә чыксаң, юлдай озын

      Халык моңы керә колакка.

      Ул моңнарны читкә җибәрмичә

      Саклаганмы Урал таулары?

      Таулар түгел, халкым шундый минем,

      Тик моңнардан тора бар җаны.

      Аларның бит ерак бабаларын

      Патша монда сөреп җибәргән…

      Җирдән сөргән,

      Җырдан сөрәлмәгән,

      Җырлар калка, калка тирәннән.

      Туй

      Карагайларны кисәбез,

      Кала агач төпләре…

      Киләчәк матур булсын дип

      Хәтерлибез үткәнне.

(Халык җыры)

      Безнең халык биредә дә шундый, –

      Табигатең нинди булмасын,

      Тукайларга, Такташларга тотынып

      Гомер итә, саклый йоласын.

      Капкаларны киереп ачкан бәйрәм, –

      Туйлардан соң халык туйганмы?

      Тик барыбер олы йола белән

      Кыз чеңләтеп башлар туйларны.

      Изге юллар өчен пар канатлар,

      Пар канатлар оча – пар атлар…

      Пар атлардан төшеп мендәргә бас,

      Бусагага кадәр паласлар.

      Атлап керсәң өйнең тупсасыннан,

      Карап