Stracony. Jane Harper

– Nathan skinął w stronę sznura. – Przyniosę pranie do domu.

      – Dziękuję. – Przez chwilę wyglądało na to, że chciała powiedzieć coś jeszcze, ale się rozmyśliła. Powiewające na wietrze prześcieradło przesłoniło Nathanowi widok; odepchnął je i zdążył jeszcze zobaczyć, jak Ilse wchodzi do domu. W narastającym mroku na białych poszwach wyraźniej malował się szaroczerwony nalot.

      Po drugiej stronie podwórka Bub nadal stał nad grobem ojca; widać było tylko jego plecy. Nathan sięgnął po kolejne prześcieradło, ale zatrzymał się, bo Bub upił ostatni łyk piwa, odłożył puszkę na ziemię i sięgnął dłonią do rozporka. Sekundę później dało się słyszeć wyraźny dźwięk strugi moczu spadającej na ziemię. Nathan stał nieruchomo. Po chwili dźwięk ustał. Bub zapiął rozporek i wolnym krokiem ruszył do domu, ani razu nie patrząc w stronę Nathana, za to cicho pogwizdując.

      Nathan ani drgnął, dopóki jego brat nie zniknął za drzwiami. Zakątek przeznaczony na groby rodzinne spowijała zupełna ciemność; podszedł tam, uważnie stawiając kroki. Spojrzał na ziemię, pod którą spoczywał jego ojciec i gdzie wkrótce miał zostać pochowany jego brat, a następnie przykucnął i dotknął jej opuszkami palców. Była już zupełnie sucha. Spragniona gleba od razu wchłonęła całą wilgoć. Nie można było stwierdzić, na czyje miejsce nasikał Bub.

Rozdział 9

      Nadal było wcześnie rano, ale na padoku Nathan zauważył dwie dziewczynki. Córki Camerona. Przyglądał się im przez chwilę, po czym usiadł na siedzeniu pasażera w samochodzie Harry’ego.

      Liz nie miała siły lub chęci, żeby się sprzeczać, więc Bub i Xander postawili na swoim i obaj jechali na spotkanie przy samochodzie Camerona z miejscowym sierżantem. Nikt nie powiedział tego na głos, ale wszyscy mieli nadzieję, że kiedy Glenn McKenna dobrze się rozejrzy, będzie w stanie wszystko wyjaśnić.

      Bub nie odezwał się do nikogo, tylko zajął miejsce z tyłu obok Xandra. Kiedy zeszłego wieczoru Nathan oddalał się od grobu ojca, w powietrzu nadal unosił się słaby zapach moczu. W domu okazało się, że Bub poszedł już do swojego pokoju, zamykając za sobą drzwi. Nathan zastanawiał się, czy zapukać do brata, ale usłyszał, jak Harry obwieszcza ciszę nocną. Lada moment generator miał zostać wyłączony. Nathan zrezygnował: to nie była rozmowa, którą należało przeprowadzać w ciemnościach. Zamiast tego położył się na kanapie i w myślach zastanawiał się, co powiedzieć. Rano jednak okazało się, że wszystkie pomysły wyparowały mu z głowy i cała sytuacja okazała się nie tak jasna jak poprzedniego dnia.