Ditectif Crazy. Ditectif doniol. StaVl Zosimov Premudroslovsky

cymerwch hi’n oerach. Byddwn yn ymchwilio i fater difrifol, ac nid yn brocio o amgylch y siediau, i chwilio am ieir a tharw coll. Ac yna, pan ddown o hyd iddo, byddwn yn cael ein trosglwyddo’n uwch…

      – Ble mae hi i’r nefoedd?

      – Ffwl, nid oes dinasoedd yn yr awyr, I America.

      – A beth fyddwn ni’n edrych amdano? Beth sydd angen ei ddarganfod i’n hanfon i America?

      – Byddwn yn edrych am y trwyn…

      – Trwyn pwy? – Nid oedd Harutun yn deall.

      Dringodd Ottila ar y bwrdd a cherdded i’r ochr arall, yn agosach at y Corporal. Eisteddodd i lawr a hongian ei goesau, sgwrsio â nhw.

      – Wel, yn gryno.. – fe ddechreuodd mewn hanner llais.

      – A beth, mewn sibrwd felly?

      – Nerd, cystadleuaeth. Gall y Feds fynd â’r achos hwn i ffwrdd.

      – Ahhh! Sylweddolais y cetris.

      – Felly felly, y llawes. Heh, cŵl! Rwy’n «cetris», ac rydych chi’n «llawes». Ac mae’r cetris yn cael ei roi yn y llawes. Hahaha Yn ddoniol

      – Na. Maen nhw’n rhoi bwled yn y cetris.

      – Beth, craff? Ac rydych chi’n gwybod bod pawb yn ein gwlad yn glyfar – yn dlawd ac yn dlawd. Ydych chi am wneud gwahaniaeth? Yna gwrandewch, dwi ddim yn esbonio ddwywaith. Nid yw lle sanctaidd byth yn wag. A’ch lle chi, nid y Sanctaidd yn unig.. Ydych chi’n gwybod faint o bobl ddi-waith yn ein pentref sydd am eich ffwcio i gymryd eich lle am ddim?

      Deorodd Harutun ei lygaid allan o ofn a thaflu dagrau senility.

      – Mae’n ddrwg gennym, cetris, nid bwled yn cael ei fewnosod yn y llawes, ond cetris.

      – Wel, yna clywch, faint, egluraf yn gryno: Eeee… a wnaethoch chi ddarllen Gogol?

      – Yfodd mogwl.

      – Ydych chi’n fy niddanu?

      – Hiwmor ydoedd. Gwyliais ffilmiau gyda’i gyfranogiad.

      – Mae hynny’n dda. A wnaethoch chi wylio ffilm am NOS?

      – Am bwy yw ei drwyn?

      – Wel, nid am eich un chi? … – Neidiodd Ottila oddi ar y bwrdd, – Hiwmor eto?

      – Mnn, ie! – safodd yr hen ddyn sylw. Edrychodd Ottila ar afl y corff a, chyda llygaid chwyddedig, cododd ei ben, taflu ei ben i’r diwedd a gweld dim ond plexws cysglyd.

      – Eistedd ffycin!! yelled ef. Eisteddodd y corporal mewn man cychwyn.

      – Cofiais. Y cetris… dyma lle collodd y dyn ei drwyn…

      – Wedi’i gofio?

      – Mae hynny’n iawn!!

      – Felly byddwn yn edrych amdano. Ei Hun … – Ac fe gododd Ottila fys wrth y nenfwd. – gofynnais imi am hanner diwrnod. Gofynnodd yn fawr i mi fy hun yn bersonol dderbyn y mater hwn. Felly i siarad, cymerodd reolaeth bersonol.

      – Duw?

      – Na, ti’n twyllo, Marsial. Nuuu, ein duw. Dywedodd nad oes unrhyw un werth chweil … – Neidiodd Ottila at ei gliniau, sefyll yn is a chymryd rheolaeth ar y sefyllfa.

      – A sut byddwn ni’n edrych amdano. Stori yw hon?! Ar ben hynny, buon nhw farw.

      – Pwy ydyn nhw?

      – Wel, y rhain, bu farw’r prif gymeriadau ers talwm… a Gogol yw’r prif dyst, yr un peth… wel, wedi marw.?! Nid hiwmor mo hwn.. Ahhh?

      – Ffwl. – Neidiodd y byg o lin Incephalopath. – Byddwn yn edrych am heneb ar fwrdd copr a gafodd ei ddwyn. Naill ai pobl ddigartref neu Crooks. Yr un peth, cofeb i NOSU, ac efallai… hen bethau.!?

      – A phwy fydd yn aros yma?

      – Isolde ac Izzy ar y cyfan.

      – Ydy e’n dal yn fach?

      – Nid oes dim yn fach, roeddwn eisoes yn adnabod menyw yn ei flynyddoedd.

      – Ar gyfer hyn, nid oes angen llawer o feddwl: ei roi, ei boeri ac aeth…

      – Sut i wybod, sut i wybod…

      – Na, noddwr, gallwn i aros, mae fy nghalon yn wan…

      – Dim byd, yma yn St Petersburg byddwch chi’n anadlu nwyon ac yn rhwydd.

      Roedd Harutun eisiau dweud rhywbeth i aros gyda gwraig Klop o hyd, ond daeth yn feddylgar ac edrych i ffwrdd ar y ddwy gynffon oedd yn cropian ar ei ben-glin a phwyso’r pryfyn i mewn i ffabrig ei drowsus gyda’i fawd.

      – Beth oeddech chi am ei blurt allan? – yn goeglyd, gan wasgu ei lygaid, gofynnodd Ottila.

      – Nid oes gennyf arian na meddyginiaeth.

      – Wel, mae hynny’n hydoddadwy. Mae popeth yn talu’r gyllideb. Os ydym yn dod o hyd i’r trwyn.

      – Ac os na ddown o hyd iddo?

      – Ac os na ddown o hyd iddo, yna bydd yr holl gostau yn cael eu tynnu… gennych chi.

      – Sut felly?

      – Ac felly. Os ydych chi’n dal i ofyn cwestiynau gwirion, gallwch chi golli’ch swydd. Oes gennych chi?

      – Mae hynny’n iawn, deellir. Pryd ydyn ni’n mynd?

      – Cwestiwn gwallgof. Fe ddylen ni fod yno eisoes. Awn ni nawr!

      – A beth sydd mor fuan? Wnes i ddim pacio fy cês dillad?

      – Rhaid i ni ei gadw’n barod bob amser. Roeddech chi’n gwybod ble roeddech chi’n cael swydd… Gyda llaw, yr un peth…

      – Beth?

      – Wnes i ddim pacio fy nghês. Oes, nid oes eu hangen arnom. Ar ôl cyrraedd, prynwch yr hyn sydd ei angen arnoch chi. Mae gen i gerdyn banc.

      – Ac os nad oes digon o arian?

      – Bydd yn taflu. – ac unwaith eto piciodd y plismon ardal fys wrth y nenfwd ac mewn steil pygi neidiodd, gyda chymorth somersaults, ar y bwrdd, gan chwifio troed o flaen trwyn y cydweithiwr. Cyrhaeddodd ei draed a chroesi’r bwrdd ar droed i’r cyfeiriad o Arutun i’w gadair. Dagrau ac anelu am yr allanfa.

      – Beth ydych chi’n eistedd? gadewch i ni fynd! – a chwifio’i law, – ac, fel petai ar hyd St Petersburg, ysgubo dros y Ddaear…

      Gadawsant y cadarnle, gan adael dim ond nodyn mewn sialc ar y drws:

      «Peidiwch â phoeni. Fe wnaethon ni adael ar aseiniad brys i St Petersburg. Rydych chi’n aros yn lle Incephalate, ac Izya – yn lle fi.. Fi!»

      Ac ar y gwaelod mae’r ychwanegiad mewn llawysgrifen arall:

      «Mae’n ddrwg gennym, Pupsik, byddaf yn ôl fel y mae’n rhaid i mi! Tra bod eich chwain yn cerdded i fyny. Arhoswch amdanaf a byddaf yn ôl. Efallai un…»

      Darllenodd Izya y nodyn ac, wrth ysgrifennu ar y ddalen yn llawysgrifen ei dad ac Intsefalopat, cuddiodd ef yn ei boced a sychu’r arysgrif o’r drws.

      – Wel, hen afr, fe wnaethoch chi daro. – Cymerais fy ffôn symudol ac anfon SMS at fy nhad. Yna aeth i mewn i’r tŷ a rhoi’r nodyn i’w fam. Mae hi’n darllen ac shrugged.

      Gadewch iddo reidio. Byddwn yn ei ddisodli. Ac nid gair am barhad y tad. Oes gennych chi?

      – Wrth gwrs, mam, dwi’n deall… A gadewch i ni fynd â’r mochyn oddi wrth y prifathro, AH? awgrymodd.

      – Beth wyt ti? Rhaid inni wneud popeth yn ôl y siarter a chyfiawnder.

      – Ac y mae yn gweiddi arnaf mewn tegwch?

      – Ef yw’r cyfarwyddwr. Mae’n gwybod yn well. Ac fe fydd ef ei hun yn gyfiawn