Ditectif Crazy. Ditectif doniol. StaVl Zosimov Premudroslovsky

fel gwellt. Ar Tiechka roedd moelni cadarn wedi’i ennill o waith blaenorol fel porthor i weithwyr gwadd. Yn flaenorol, bu’n gweithio fel gwartheg, ar ôl deng mlynedd yn y carchar, fel carcharor gwleidyddol. Soniodd yr hanesyn am Lenin, arweinydd y proletariat, a hyd yn oed y moch, i’r archwilydd yng nghyngor y pentref, a tharanodd. Byddai Lenin wedi ymateb yn haws, dim ond chwerthin, ond yr awdurdodau lleol yno – na. Ond roedd yn yr oes ôl-Sofietaidd. Ac felly, gyda diflaniad y system Sofietaidd, diflannodd y cofnod troseddol hefyd. Cafodd ei ailsefydlu a chafodd fuddion nwy. Ond gyda’i ymddeoliad, roedd am fod yn ddefnyddiol i’r gymdeithas, ac yna fe wnaeth gwraig y plismon ardal newydd ddenu gyda’i lygaid glas a… mae’r gweddill yn HACK… Felly, dwi’n meddwl, nid yn rhegi… Felly aeth at y gorporal i i’r heddwas ardal, ac arhosodd y rheng o wasanaeth y fyddin.

      Roedd yn hoff o’r ditectif Seisnig Poirot ac felly roedd yn ysmygu pibell fel Holmes, dim ond eu drysu. Roedd yn gwisgo het a mwstas, fel Elkyl’s, dim ond Sioraidd. Fe wnaeth hyd yn oed cansen brynu un tebyg a chot gynffon gan weithwyr yn Theatr Mariinsky Opera a Ballet ar gyfer blwch o heulwen. Gwnaethpwyd yr esgidiau i drefn gan gymydog a oedd yn gwasanaethu fel crydd yn y parth. Fe wnaeth hyd yn oed eu bwrw allan â phinnau a phan gerddodd, yn enwedig ar asffalt, fe gliciodd fel ceffyl neu ferch o Broadway. Roedd ei drwyn fel eryr, ac roedd ei lygaid mawr fel lemwr.

      «Felly,» meddai Ottila, ac eistedd i lawr ar gadair arbennig. Slamodd Izya y drws a mynd i mewn i’r swyddfa. Ar hambwrdd roedd yn cario wyau wedi’u sgramblo wedi’u ffrio gyda physgod a’i hoff sudd garlleg wedi’i wasgu’n ffres. – dewch ymlaen yn gyflymach, fel arall mae’r python eisoes yn syfrdanu.

      – Fuuuu! – Incephalopath grimaced, – sut ydych chi’n ei yfed? Gallwch ymlacio…

      – Beth fyddech chi’n ei ddeall mewn gourmet coeth? Peidiwch ag yfed. Rwy’n bersonol yn ei hoffi. -ulk.. – cymerodd sip o Ottila a.., – Uhhh, – ei gladdu i’r ochr. Neidiodd i fyny a rhedeg i mewn i gornel bellaf y swyddfa. Gadawodd llowc o gloron siâp niwlog wddf y ganolfan ac yn syth, fel nwy rhwygo, gorlifodd yr ystafell gyfan. Atafaelwyd Arutuna â sbasm asthmatig a phan oedd yn pesychu, nid oedd yn fedrus.

      – A fyddai cywilydd neu rywbeth?! Rwy’n addas i’ch tadau.

      – Neu efallai mam? – Roedd Ottila yn profi wyau wedi’u sgramblo a, gyda llond ceg, yn poeri briwsion, yn cyfarth yn llym: – mae gan bawb eu blas eu hunain, meddai’r Hindw, gan fynd i lawr o’r mwnci a sychu ei geiliog â deilen banana. Ydych chi eisiau llygad?

      – O! Sori, noddwr, anghofiais rywbeth … – Roedd cywilydd ar Arutun Karapetovich ac eistedd i lawr mewn cadair.

      Yn sydyn crebachodd drws mynediad stryd a daeth hen fenyw tua chan mlwydd oed i mewn i’r swyddfa.

      – Pwy na chaeodd y drws??? Rwy’n brysur, nain!!! – Bug Klop a thagu…

      Clywodd y wraig y peswch a rhedeg ato gyda dalen a beiro, fel y byddai’n ysgrifennu ewyllys. Ond wrth weld ei ddiwerth, siglo a slapio ei gŵr ar lafnau ysgwydd esgyrnog. Roedd Ottila yn tyrchu ac yn poeri allan y melynwy.

      – Uh, Harutun, hen gartilag, pam na wnaethoch chi gloi’r drws y tu ôl i chi pan ddaethoch chi? A chi, mam-gu, dewch allan, rydyn ni’n cael cyfarfod.

      – Fel? gofynnodd y nain fyddar.

      – Grunt! dewch draw ar ôl cinio!! – meddai Klop yn uchel.

      – Bwyta, bwyta, gariad gyda marigold… Arhosaf. – roedd y nain yn gwenu ac yn sgwatio i lawr, gan nad oedd mwy o gadeiriau, ac nid oedd yn arferol ildio lle yma, ac ni ddaeth neb o’r gynulleidfa i’r meddwl.

      – Pa fath o ginio? Huh? Rwy’n cael brecwast… Ac yna ar yr agenda: gweithio gydag is-weithwyr. – Fe chwifiodd Ottila ei law a, gan ddal llwy gyda darn o wy, tynnodd y clais yn uniongyrchol i lygad Harutun, – a chi? – neidio i mewn i gadair, – nid cyffredinrwydd ddiolchgar, – yna neidio ar y bwrdd, – dim ond heulwen y gallwch chi ei bwyta, a churo wynebau i’ch gilydd. Dydw i ddim yn mynd i gerdded fel coyote.. – ac fel acrobat, gan ddefnyddio ymosodiad ar y ffordd, neidiais o’r bwrdd i’r llawr, – a rhoi i fyny gyda chi.. Ysgrifennwch ddatganiad a dyna ni!

      – Pa ddatganiad? Beth wyt ti’n gweiddi? «Fe wnaeth Isolde Fifovna dorri ar ei draws â gwaedd King Kong.»

      – Ah? – dechreuodd y corrach gyda dechrau.

      – Beth wyt ti’n gweiddi? – gofynnodd yn fwy pwyllog a thawel, – onid ydych chi’n gweld, mae hi wedi bod yn cysgu ers amser maith.

      – Felly, yma, nawr, arhosiad dros nos? Incifalatus, tynnwch y pensiynwr hwn allan. – Fe adferodd Ottila i mewn i fag a dringo i gadair i gael cinio ymhellach.

      – Incephalopath ydw i, noddwr, nid Incifalate. – cywiro’r Corporal ac aeth at yr hen fenyw oedd yn cysgu. Pigiodd hi â chansen yn ysgafn, fel Poirot neu Watson. – Annwyl, alle?! – troi at y Boss, a oedd eisoes yn eistedd wrth y bwrdd ac mewn champ.

      – Boss, grunted, yn fy marn i.

      – Beth? Rattle

      – Wel,. Nid yw’n anadlu. Mae’n farw. – eto gydag ofn yn ei lais meddai Harutun. Plymiodd ei wefusau. Dychmygodd fod yr un dynged yn aros amdano. Wylodd Harutun.

      Rhewodd Ottila gyda llond ceg o fwyd. Edrychodd ar ei wraig a gofyn:

      – Zhinka, ewch i edrych arno.

      Daeth Fifovna i fyny a chodi’r hen wraig wrth y goler. Daeth y traed oddi ar y llawr, ac ni wnaeth y pengliniau sythu. Aeth i fyny a gosod y corff fel fâs o flaen mwg, gan edrych yn wirion gyda’i cheg yn llawn wyau wedi’u cnoi, ei gŵr.

      – Gweld drosoch eich hun, schmuck, ydy hi’n farw ai peidio?! – ac ar fin gadael. -He, Zhinka. Byddwch chi’n ateb ar gyfer y Zhinka. muttered hi…

      – Ewch â hi oddi ar y bwrdd, rydych chi’n twyllo!!! Ydych chi… mewn gwirionedd, neu beth? Fi ydy’r bos yma, a’r bos, a ti?…

      – Wel, fe ddechreuodd eto. – cymysgu’r Intsephalopath hambwrdd.

      – Ac rydych chi’n defnyddio cronfa Ottila Aligadzhievich Klop am ddim! – hedfanodd y briwsion o’r geg ar wahân, – Ac yn gyffredinol… pah, cachu, – poerodd yr holl gynnwys o’i geg ac yelled, cyn dringo i’r bwrdd. «Rydych chi’n forwyn yma.» Oes gennych chi?

      – Ie, fy arglwydd. -Donald Isoldushka a knelt. Roedd ei phen yn fflysio gyda phen ei gŵr yn sefyll ar y bwrdd. A byddai maint eu pennau yn syml yn creu argraff ar unrhyw besimistaidd: Roedd ei phen bum gwaith yn fwy nag ef.

      – Iawn, heh heh heh, maddeuwch i mi, ewch â’r fam-gu hon allan y drws i’r porth. Na, gwell i ffwrdd o’r cwt. Mae’n fore a bydd rhywun yn dod o hyd iddi.

      Cymerodd y wraig y corff a’i gario lle archebodd y perchennog. Wedi’r cyfan, bu hefyd yn gweithio ym maes cefnogi, fel technegydd technegol, porthor ac ysgrifennydd cynorthwyol gyda rheng uwch fatres. Funud yn ddiweddarach dychwelodd a cherdded, gan orymdeithio at y bwrdd.

      – Taflais hi dros y ffens.

      – Ydych chi’n ffwl neu’n rhywbeth? Mae hwn yn gyn-filwr o’r planhigyn. Gwir, eistedd. Yn fyr – y bwm.

      – Rydych chi’n bwyta. – symudodd y wraig i fyny’r plât.

      – Nid wyf am wneud hynny. Fe ddylech chi fod wedi’i roi ar fy mhlât. Pa fath o fwyd ydyw? Tynnwch hi allan, gadewch i’r plant fwyta i fyny. Peidiwch â dweud wrthyn nhw beth wnes i fwyta. Ac yna maen nhw’n dirmygu.

      – Mae hynny’n iawn, os oes gennych butain o’ch ceg. Oes angen i chi frwsio’ch dannedd pan wnaethoch chi eu glanhau ddiwethaf, gan mlynedd yn ôl? – casglodd y wraig y llestri o’r bwrdd ac aeth i hanner preswyl y cwt.

      – Byddwch yn dawel, fenyw! Beth ydych chi’n ei ddeall mewn arogleuon? Iawn, – mi wnes i daflu fy llawes â briwsion