Ditectif Crazy. Ditectif doniol. StaVl Zosimov Premudroslovsky

chi. Dim ond hyn i gyd sydd angen ei ddisodli. Ydy, ac mae eich waliau wedi darfod.

      – A pha mor hen ydyn nhw?

      – Ohhh! Yn bennaf, ie, hyd y cofiaf, safodd yr adeilad hwn. Yma arferai fod yn gwrt i ryw fasnachwr. Yn y chwyldro, medden nhw, fe wnaethon nhw ddal ffo o’r plu coch, ac yno fe ddaethon nhw i ben gyda’r teulu cyfan.

      – Ble?

      – Beth, ble?

      – Wel, da chi.

      – Ah, felly yma yn yr ysgubor. Ac yna warws ydoedd, ac ar ôl y rhyfel – cadarnle.

      – Hwyl. Allwch chi ei wneud? Wrth gwrs, peidiwch â dadosod hyd y diwedd. Mae’r melinau’n dal yn gryf, maen nhw hefyd yn garreg. Dim ond eu gorffen.

      – Am wyliad cain ni fydd yn gweithio. Ar ben hynny, mae angen cynorthwyydd arnoch chi ac nid un, o leiaf dau. Ac, wrth gwrs, blaenswm, yna bydd cymhelliant.

      – Wel, bydd cloc gwych yn y lle ymlaen llaw, ond gawn ni weld. Ond byddaf yn talu os yw’n werth chweil. Fel – byddaf yn rhoi chervonets, ond na – bydd y barnwr yn rhoi chervonets. Felly cytunwyd. Ac yn y prentis, dywedaf wrthych Idot. Ydych chi’n gwybod hyn?

      – Wrth gwrs. Moron yw hwn o Kyzikhston. – rhewodd yr hen ddyn yn sur.

      – A beth?

      – Ydw, mae’n gaeth i gyffuriau, dwi’n ffycin. – pigodd yr hen ddyn afal Adda gyda’i fysedd.

      – A chi?

      – Fi? Ei ddamnio, dyma ffwl allweddol y moron hwn ufuddhau.

      – A beth, ydyn nhw’n cyfathrebu mewn gwirionedd? mae hi’n dda arno.

      – Ay, cynigiodd incwm ychwanegol iddi. Trwy yfed, wrth gwrs.

      – Yn y llys, wrth gwrs, ni fyddwch yn tystio’r geiriau hyn yn erbyn Idot.

      – Rydych chi’n fy nal dros rywun, bos. Dydw i ddim yn ast. Nid wyf wedi bod yn y parth ac nid wyf wedi dawnsio i’ch pibell. Gwell amser na bwced llawrydd.

      – Oeri i lawr. Dyma fi. Beth os?!

      – Rwy’n deall, bos.

      – Ac a fydd Baba Klava yn gallu gweithio?

      – Wrth gwrs. Er ei bod hi’n 65, mae hi’n aredig fel tarw dur. Ond Idot?! Bydd problemau.

      – Ni wnânt. Byddaf yn ei denu hefyd.

      – A’r arian i bawb, yn gyfartal?

      – Chi mwy, ond ar ôl oriau mân.

      – Ac os gwnawn ni, ac na fyddem yn gweithio allan oriawr iawn?

      – Cael Chirp oddi wrthyf, ac ni roddir y gosb. Llawer o waith.

      – Ond beth sydd i’w adeiladu?

      – Rhaid cynyddu’r cwt mochyn. Rydw i eisiau cael moch. Wel, felly, ymarferol?

      Gwyrodd yr hen ddyn.

      – Wel, os o dan yr amodau hyn, tri darn.

      – Rydych chi’n bedair, a pheidiwch ag anghofio am y term.

      «Hynny a hynny,» ysgydwodd ei ben, gan wasgu at yr ysgubor, «rwy’n cytuno wrth gwrs.»

      – Yna cytunwyd. A wnewch chi dalu. Byddaf yn rhoi arian i chi, ond mae galw mawr amdanoch chi hefyd, rydych chi’n ei dorri, Llyffant?

      – Ooooh, fi?! Cwestiwn cachu, bos, gadewch i ni ei wneud!! – Cymerodd yr hen ddyn anadl ddwfn a chynnau sigarét arall. – Felly, dwi’n hoffi fel fforman?!

      – Mae’n ymddangos fel.

      – A phryd i ddechrau?

      – A hyd yn oed nawr, dywedaf wrth Arutun y daw Idota a Nain Klavka. A dyma Idot.

      – Cofiwch y moron, bydd yn ymddangos.

      Ymddangosodd Idot yn y drws.

      – Wel, beth ddaethoch chi ag ef? – Trodd Bedbug at y Kid.

      – Mewn arian parod.

      – Faint?

      – Cwpwl o ddarnau ddigon?

      – Digon, ond nid dyna’r cyfan. Byddwch chi’n helpu’r hen un, bydd yn egluro popeth i chi.

      – I hyn? O wel, bos, mae’n gollwng.

      – Byddaf yn gouge allan eich llygad nawr, ateb am y basâr, tynnu llun? – a rhuthrodd y Llyffant gyda’r Pitchfork, nad oedd yn bell i ffwrdd, yn Idot.

      – Arhoswch! – Ges i wn awyr Idot. – Nawr byddaf yn saethu’r wyau.

      – Ohhh? Ydych chi gyda gwn?

      – Mae popeth yn gyfreithlon, Pennaeth. Rhoddodd Tad. Yma o falwod o’r fath.

      – Onid ydych chi’n ofni? Rydych chi yma o dan arestiad. A allaf i alw fy nhad? Ni fydd yn eich gwneud yn gollwng, ond bydd yn rhoi pibellau i chi, byddwch chi’n ei gofio am oes. A ble cawsoch chi’r Llyffant hwnnw yn llawn tyllau?

      – Ydy, mae pawb yn siarad yn y pentref.

      – Beth ydych chi’n ei grafu, wyneb Kalbit. Pam nad ydyn nhw’n dweud piss yn fy llygaid?

      – Felly, ymdawelwch a gweithiwch, os nad ydych chi eisiau problemau… Popeth… Tawel! Dywedais: byddwch chi’n gweithio mewn lle, cyfnod!!! – roedd y cadfridog ardal Klop Ottila Aligadzhievich yn gwthio yn yr iard gyfan.

      – Felly yazh yn wallgof? – synnu Idot.

      – Iawn. Dechreuwn o’r dechrau: Pa fath o gefnffordd?

      – Mwynglawdd. Hynny yw, rhoddodd y tad.

      – A oes caniatâd?

      – Mae yna.

      – Edrychwch arno. Ond ni wnaethoch fynd yn wallgof am y wladwriaeth, felly gwnaethoch gyflogi gyrrwr tractor a fydd yn aredig y cywarch hwn. A byddwch yn gweithio allan y term gydag ef.

      – Ac yma ni wnaf. Ni fyddwch yn profi.

      – Ni fyddaf yn profi? Ar hyn o bryd, ar y Rhyngrwyd, byddaf yn anfon y recordiad i YouTube o sgwrs ddoe ac ni fydd dad yn helpu.

      – Chervonets, yn union? – ychwanegodd yr hen ddyn.

      – Ac rydych chi’n cau hailo, schmuck! – Freot allan Idot.

      – Tawel, tawel. Rydych chi’n gweld, pimpochka? – Tynnodd Ottila sylw at y ddalfa gyntaf ar y ffens. – Camera fideo yw hwn. Gallwch chi ddweud helo wrth eich teulu.

      Ni ddywedodd y plentyn ddim.

      – Toto, dewch ac mewn awr mewn dillad gwaith yma.

      Gallwch ddod â thad. Gobeithio y bydd yn falch o wybod beth mae ei lysfab yn ei wneud. Etifedd! Gallwch chi ddifetha ei enw da am byth.

      – Nid oes angen dweud wrth dad. Byddaf yn gweithio.

      – Mae hynny’n dda. Ar ddiwedd y comisiynu, byddwch hefyd yn derbyn tyrau. Ac rydych chi’n dweud wrth eich tad ichi ddod o hyd i swydd gyda mi. Oes gennych chi?

      – Ydw.

      – Hefyd, ewch i Granny Klavka a dywedwch fy mod yn ei galw ar frys.

      – Ac os na ddaw hi?

      – Dywedwch y byddaf yn eich arestio ym mhob difrifoldeb y gyfraith. Ewch.

      Felly ymgasglodd y frigâd a dechrau adfer yr ysgubor, a oedd, fel drain yn y llygad, Ottil, cyn llosg y galon, wedi bod yn mynd trwy swnian Isling ers pum mlynedd bellach. Ac ni allai neu nid oedd Bedbug eisiau dod o hyd i amser ar gyfer hyn. Yn gyffredinol, roedd Ottila yn berson diog, neu’n hytrach, roedd yn haws iddo ddal llew nag adeiladu neu lanhau’r gwartheg. Yn fuan daeth Arutun gyda chyllell Llyffantod, a heb y rhai a ddaliwyd. Mae’n debyg bod Claudia wedi rhybuddio pawb neu’r