Gekke detective. Grappige detective. СтаВл Зосимов Премудрословски

ben je hiertoe gekomen? Hebben ze me een week gesloten? En je bent al zo gezonken.

      «En hijzelf?!» Dacht Harutun, maar zei niets. Ottila keek opnieuw naar de korporaal en hijgde.

      – Oh, Yoshkin-kat, wat hebben ze met je mok gedaan?

      – Ja, oké, apchi, – Harutun zwaaide met zijn hand en wendde zijn misvormde gezicht af: een gebroken neus, twee fingals – onder het rechteroog en drie – onder de linker en niet één voortand. De wrede wereld van daklozen en barmhartigen in één persoon. Het is heel moeilijk voor ouderen om te overleven in deze wereld onderaan.

      – Mdaa… maar vroeg je hen niet naar hun neus?

      – Nee, het kwam niet eens in me op … – Harutun slingerde langzaam achter de baas en kauwde zoals gewoonlijk op zijn tong, – hoewel, stop! – riep hij uit, – ja, ik hoorde dat hij op koper naar de dichtstbijzijnde receptie was gegraven, en die – ze stierven in een antiekwinkel.

      – Wie, die? – Ottila is gestopt.

      – Nou, vanaf het ontvangstpunt hebben ze overgedragen aan een antiekwinkel.

      – En in welke?

      – En in de centrale, achter de Kazan-kathedraal.

      – Laten we gaan. En toen, plotseling, verkochten ze het?

      Ze kwamen nog steeds uit Mos. Bana op Nevsky Prospect. Encyclopedieën. Ottila ging naar de tante die op het trottoir stond en vroeg:

      – En waar verdomme. Kazan kathedraal?

      – Nee?

      – Dat is: gelegen.

      – Ben je niet Russisch? gast of gastarbeider?

      – Nee Ik ben een district.

      – Ik snap het. Loop langs de Nevsky, richting Palace Square en aan de linkerkant zie je de kathedraal.

      – bedankt. Gezondheid voor u en uw kinderen … – Voordat de bedwants bedankte en met Incephalopath langs het trottoir ging.

      De zaak is succesvol afgerond. Het monument werd teruggebracht naar zijn plaats en onder alarm en videobewaking geplaatst.

      Bedbug en Incephalopath ontvingen van Marshall dankbaarheid in de vorm van een prijs en de bereidheid om een nieuw bedrijf te verwachten.

      Bedbug zat in zijn kantoor en praatte met Incefalapat, zijn vrouw en kinderen over avonturen en liet details weg over de vernederingen die zich tijdens het onderzoek voordeden. Natuurlijk werden trieste dingen weggelaten en vervangen door heroïsche fictieve handelingen… Kortom, ze lachten met een knal…

      CASE №2

      BLOED VOORWERP

      Apulase EERSTE

      Vijf jaar saai collectief boerenleven verstreek en Ottila begon dronken te worden van Intsefalapatom, meer bepaald, hij dronk Clop opzettelijk om bezit van zijn vrouw te nemen. En Bug in de geest, het paste. Ja, en Marshall heeft niet gebeld.

      – Ja, ik zal mezelf noemen. – gooide een spijker op zijn linkerhand en een hamer op zijn aambeeld, waar de spijkers waterpas staan, met zijn rechterhand voor recycling. Hij was geschokt door de «bel» en schokte … – Maar als hij mij stuurt? – Ottila onderzocht zijn binnenplaats, waar voor hem was: een poort voor hem, een bad aan de rechterkant met een binnenplaatswaakhond die stom naar de eigenaar staarde vanuit een gat aan de zijschuur.

      – Polkan! Riep Ottila. De hond sloot zijn ogen. – Kel, – de hond trok aan zijn oor, – Jyat, jyat! – De hond sloot zijn ogen met zijn poot, – Kel Manda, Katyam James! – De hond klom in de cabine. – Hier, teef! – In het Russisch was Klop overstuur. Het was van streek, maar niet beledigd. Vrouwen zijn tenslotte beledigd en mannen zijn overstuur, dachten hij en zijn vader. Maar hij was van streek en nam de steen van het hek van het bloembed.

      – Polkan. – boem, nam de tweede en rolde eerst – Palkan!! – boem, boem, – Polkan!!! – boem, boem, boem, – Ga weg de klootzak!!!! – gieken, gieken, gieken, gieken, gieken, etc., totdat de stenen in de bloemenrand op zijn.

      – Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – de hond brulde van de pijn en jankte. Zelfs de buren hoorden de jukbeenderen. Ottila zat tevreden en ademde zuurstof uit haar longen uit. Verder zag de recensie hem achter het hek en aan de linkerkant – de ingang naar het woongedeelte van de hut.

      – Ottila, ze kwamen naar je toe! – schreeuwde vanaf de drempel van Isolde. Het insect keerde zich om. De vrouw stond in de voordeur op te letten. Onder de rok verscheen plotseling een schattig gezicht van Izi. Hij was al zeventien. En ze glimlachte lief met blanke ogen.

      – Wat doe jij daar? – vroeg de overweldigde vader – biologische stiefvader.

      – Nou, ga onder de rok vandaan! – Ze sloeg haar hand op het hoofd en duwde haar hoofd in zichzelf. Baska is verdwenen.

      – Bel ze hier. Ottila antwoordde en pakte de spijker in zijn linkerhand en begon deze met een hamer recht te trekken.

      Van ver weg in de hut was er een griezelige, doffe plof. Al snel verscheen Incephalopath en sleepte de crimineel aan het nekvel. Hij trok hem op de veranda en gooide hem in het midden van de binnenplaats van het huishouden. De crimineel rolde als een bal het centrum in.

      – Wie is het? – gevraagd, gedood door de zon Ottila.

      – Hier, hier, de cartridge. Uu-aa! Op heterdaad betrapt, apchi. Uu-aa. Uu-aa.

      – Wat heeft hij gedaan? – met tegenzin gevraagd het terrein.

      – Hij, hij, apchi, in de dump hennep wrijven, apchi, begrijpen.

      – hoe ter? – Het insect sloeg zijn ogen op naar de man en sloeg mechanisch zijn duim met een hamer. – Ah, verdomme!

      – Hij liegt. – De gedetineerde Idot jankte met de naam Kolomiyytso, de zoon van Pankrat, de Ataman van de lokale kozakken en het natuurbehoud.

      – Jij, Idot, buzu niet, het veld werd omgeploegd. Berouw, gewoon slaan. Klop blafte.

      – Ja, ik wrijf niet! – snikte Idot. – «Schop van mijn vader zal zijn.» – vloog in zijn hoofd en dacht na.

      Wat zullen we de vader noemen? Apchi, – Vroeg de ademloze Intsephalopath.

      – Heb je hem uit een aangrenzend gebied gesleept? Vroeg Bedbug en bonsde met een hamer, waarbij hij de nagel waterpas zette.

      «Nee, apchi,» zweet Arutun Karapetovich zwaaide zijn hoofd. – Hij is hier, in de vuilnisbelt.

      – Nou, dus wat gaan we doen? Ah, idoot?? – De kever klemde zijn tanden op elkaar en reed opnieuw op dezelfde vinger met een hamer. -… Sta op!!! Als ik tegen je praat. Bouw geen worm van jezelf, een insect, wat, ga je naar je plannen?

      – Nee – Idot stopte met huilen, maar was nog steeds bang.

      – Wat heb je daar gedaan? Vroeg Ottila sarcastisch, terwijl hij oogleden over zijn oogkassen trok en deze vernauwde, zoals een Chinese man had. – Aftrekken? – haalde een glimlach tevoorschijn Klop. – antwoord! – door een ogenblik riep Ottila opnieuw.

      – Ik, denk ik …, shit. – Idot gaf toe en keek naar Arutun, wachtend op de volgorde van uitvoering. En deze, ’knikte hij met zijn hoofd,» ik was bij het nekvel, dus ik verspilde mijn broek, ik had geen tijd om mijn kont af te vegen, dus sloeg ik de bash-hut in mijn broek en wreef over de kikkers. Nu brandt het.

      Ottila slikte.

      – Wat heb je hem gebracht? Hij zit nog steeds op een kilometer afstand van hem.

      – Dus, apchi, ben aan het sparen, wrijven …!? – antwoordde Intsephalopath. – Kijk naar de handpalmen, apchi, ze zijn besmeurd met hash..

      – … En shit. – Idot toegevoegd. – Ik nam geen papier mee en veegde mijn kont af met mijn handpalmen.

      – Welke