Gekke detective. Grappige detective. СтаВл Зосимов Премудрословски

van Dr. Smertiev, een professor uit St. Petersburg. «Maar ik begrijp het niet…» en Ottila stopte op tijd.

      – Van wie is zwanger? de oude vrouw flapte eruit.

      – Hoe weet u over zwangerschap? – bug gevraagd bug.

      – Dus het hele dorp weet en weet van wie. zei de grootmoeder zelfverzekerd.

      – En van wie? vroeg de pad, terwijl hij het bord van de muur scheurde.

      – Dus ben je niet smaakvol of niet? – de grootmoeder was verrast.

      – Dus niet Tomi, zeg de naam, zuster, naam, antwoordde de oude man.

      – Dus je zoon, Izzy. – Zeker, de oude vrouw meldde zich met een stem.

      – Oeps, geen geintje voor jezelf, grapje! – voor de kale Idot.

      – En je bent over het algemeen stil, het slachtoffer van een abortus. – de grootmoeder kwam over het kind.

      – stil! – Klop was geschokt. – Waarom heb je, oma Clavka, dit gekregen? Wie heeft je deze ketterij verteld? – Ottila werd saai en verduisterd, omdat hij een donkere huid had.

      Het toetsenbord rommelde en begon er slechter uit te zien, twintig jaar ouder dan zijn zeventig jaar.

      – Nou, ik denk het wel, – bracht Klavka op smaak en veranderde haar gezichtsuitdrukkingen en begon eruit te zien als een dertienjarig meisje dat in de spiegel keek nadat ze haar geweten had verloren. Haar huid werd opgetrokken en de realiteit ervan werd alleen onthuld door een tandenloze mond, waar slechts één zwart uitsteekt als kolen, een tand en stronken die niet zijn afgewerkt door cariës. – Van alle mannen bezocht alleen Izya haar… en jij? – de grootmoeder verslikte zich. – maar jij bent haar vader! Ik denk het wel.

      – In het toilet zul je denken, maar hier, kom op, Pasha. – Idot aangekomen, – Wat drijf je een man in verf? Wil je op tv komen? Sensation! Broer verkrachtte zus en werd geboren als een mensachtige? Ja, je gaat snel dood dan dat iemand er aandacht aan schenkt.

      – Of misschien ben je zijn vader? – met oma Klavka kwaadaardig.

      – Wie, de districtsbeambte, of wat? Jij rijdt, oude vrouw. – en Idot gooide er een gevonden stuk mest in.

      – Jij bent het die de ganzen reed. Naar mijn mening gaat dit over het embryo van Sarah en niet over de moeder van de bedwants. – legde de grootmoeder uit.

      – Ten eerste geen embryo, maar een embryo. Je baart een hersenloos wezen. En een persoon heeft een embryo. Het was nodig om op school te studeren … – Pad verklaarde en keek opzij naar Idot.

      – En ten tweede? – herinnerde de grootmoeder zich.

      – En ten tweede … – en de Oude Man richtte zijn ogen op Klop, maar dat was nergens. – En waar is Bedbug? vroeg hij aan Keyboard.

      – Ik ben hier net geweest. – de grootmoeder haalde haar schouders op.

      – Ja, hij heeft gedumpt. Wie is er blij als ze over je praten. Wat is er: ten tweede? Idot gevraagd.

      – Zo is het. Ohh? – Iets heeft de pad verrast. – Ik heb een gat in de muur gevonden.

      – waar? – vroeg Idot en ging naar de Pad diep in de schuur.

      Er was een gat in de muur dat eruit zag als een ovenput. Alles in roet en kogels.

      – Ja, dit is een oude kachel… Of misschien ligt de schat erin begraven? – de oude vrouw verheugde zich en nam haar oorspronkelijke uiterlijk van haar leeftijd aan. De pad stak zijn hand in het gat.

      – Of een val van ratten. Hehe. – vastgezette Idot.

      – Ik ben niet bang voor de dood. – En de Pad stak zijn hand diep in de elleboog.

      Plots begon er iets te ritselen.

      – Ahhhh!!! de oude man schreeuwde en probeerde zijn hand uit te trekken.

      – Wat, een val? – de grootmoeder klom naar binnen. Pad uitpuilende ogen. De hand zit vast. Zweet lekte uit Toad’s voorhoofd en zijn woedende ogen waren de laatste twee minuten als een drenkeling.

      Na een moment trilde de hand weer, zo erg dat de wangen van zijn Pad trilden en hij plotseling zijn hand uittrok. Een droge mummie van een dode glimlachende kat werd in de borstel geklemd.

      – Wo, laat me lid zijn! – verraste de Pad en stak het gezicht van het lijk uit, naar het slappe gezicht van Claudia.

      – Woah koop! – de grootmoeder trilde en, nadat ze op de achterkant was gesprongen, ging ze op haar immense achterkant recht op een spijker van honderdvijftig in millimeters zitten en stak ze uit het bord dat ze eerder zelf had gegooid. In struma, de adem voluit…

      – Ha, wat heb ik gezegd?! die ezel zal je op de teller zetten. – Idot in rekening gebracht.

      En naar de vriendelijke woorden van Idotov blafte de grootmoeder naar de oude keel.

      – Ging naar de boerderij, om grootmoeders te vangen. – de oude vrouw werd woedend en scheurde haar linker gewonde bil en scheurde het genagelde bord aan het lichaam. De spijker was roestig en had een gegolfd oppervlak als een zaag. Bloed druppelde vanaf het einde. Het toetsenbord bekeek hem van alle kanten en schreeuwde hevig.

      – Waar lach je om, klootzak? – ze snikte en gooide het bord met een bloederige spijker in Idot. Hij ontweek en begon weg te rennen. De stenen gelanceerd in het spoor vlogen in achtervolging. Een van de stenen sloeg een hoek in de achterkant van het hoofd van een kind. Hij viel en trok.

      – ben je aan het rijden? – Pad bang.

      – Niets zal sterven. – de grootmoeder Klavka kalmeerde en zalfde de wond met speeksel. Idot stond later zwaaiend op en hurkte naast hem en hield met beide handen een pijnlijke plek vast.

      – Ik zal je slaan. – Idot strompelde in de vloer van zijn stem.

      – oh? Bekijk het! Ze heeft een bundel jute in haar buik. – De pad trok deze bundel uit de maag van de kat en liet het aan iedereen zien.

      – Draai het om, vroeg de trieste Idot.

      – Misschien is er bruliki? – suggereerde dat de grootmoeder, die de pijn was vergeten, het toetsenbord was. – En jij, distelvink, ga werken. ze blafte naar Idot. – je achternaam Mukhin en je vliegt over een dolyah uit een schat, zoals een vlieg over Parijs.

      – wat zeg je? Of misschien ga je naar de hel, A? – Idot reed verder. – Wat een yoknu op borsten!

      – Uh, goed! – Pad snoof – Buzu stop beide. Wil je een pent meenemen? Verdeel in drie.

      – In! En dit is respect voor jou Pad. Het spijt me. Ik begreep je verkeerd … – de betaalde Idot verheugde zich.

      – Vraag geen vergeving, ik ben geen rood meisje. Je hebt een ander verkeerd begrepen. Half voor mij en half voor ons.

      – Waarom is dit voor? – de grootmoeder was verontwaardigd.

      – Van daaruit! – de pad grijnsde. «Ik had het helemaal alleen kunnen nemen.»

      – En hoe is het als ze iedereen hier ’s avonds inspecteren, en woon je hier zelfs zonder een uitweg?

      – Ja, je bent goed om te bijten, oude mensen. Open het, of misschien staat er helemaal niets. – Idot ingevoerd. -en het spel is de kaars niet waard.

      De pad keek naar de mede-eigenaars van de schat en scheurde het rotte touw zonder moeite en begon langzaam de bundel te openen. Getuigen op wacht.

      – Hé, de flessen. Clay…

      – Weegschalen…

      – Honderd milliliter elk…

      – Zes stukken…

      – En wat is er geschreven?

      – Oh, zijn ze verzegeld?!

      – Cork.