SOVJET MUTANTS. Grappige fantasie. СтаВл Зосимов Премудрословски

de golf niet. Alles is zo super!!!

      – — Ik zal niet buigen … – voor de gundel is hij melancholisch.

      – — Buigen!

      – — Ik zal niet buigen..

      – — Buigen!!

      – — Ik zal niet buigen..

      – — buigen!!!

      – — Ik zal niet buigen..

      – — buigen!!!!

      – — Ik zal niet buigen..

      – — Buigen, buigen, buigen, buigen, buigen, buigen, buigen!!!!! – Zulka haalde diep adem en schreeuwde – Aaaaaooo!!!!!!!

      – — Schreeuw niet als een varken. – Pukik liep weg.

      – — En wat is een “varken”?

      – — Ik weet het niet, dus het kwam bij me op.

      – — Van waar?

      – — Van de kameel.

      – — kameel? Wat is dit woord

      – — Ah?.. Ja, evenals het ‘varken’. Laat me met rust!

      – — Ahh! Ja, ontspan je.

      – — Wat, “aaaaa”? – onderbrak Pukik.

      – — Ja, ik realiseerde het me! – Zulka schudde haar oog.

      – — Wat, “begrepen”?

      – — Dat “varken” is een “kameel”, en een “kameel” is..

      – — “varken”! – een scherf toegevoegd en een andere wortel uit de muur geplukt. – Schijnt niet… Wil je eten? – en stak het in haar oog.

      – — Ugh.. – ze spuugde. – Ja, wat eet je, maar eet. Kijk eens rond. Hoe mooi is alles, darkoo..

      – — Toto en het, dat donker is en geen mierikswortel niet zichtbaar, behalve jij.

      – — En je kunt beter kijken, dit is je thuisland, thuisland!!

      Pukik hief stom en zuur zijn schedel op en draaide zijn geconcentreerde blik om en zag weer niets. Hij wierp een blik onder onmerkbaar en met zijzicht… en opnieuw door.

      – — Ja, je kijkt niet, maar kijkt naar binnen, diep in de betekenis…

      – — wat?

      – — Dit!.. Wat we binnen willen.

      – — Ik zie niets. – en Pukik liet woedend zijn scherf zakken.

      – — Hoe zo: ik snap het, maar jij niet? -Zulka met zijn nekzenuw greep zijn schedel in twee bochten en begon te draaien: nu naar rechts, dan naar links, dan omhoog, dan naar beneden … – En zie je nu de schoonheid van de duisternis van het moederland?

      – — Dus wat?! – Punkik. – het is allemaal triest…

      – — Ja, je ziet er nog beter uit! – en zij, in haar kinderachtige humeur, spinde hem als een hameratleet. Zijn schedel draaide en er verschenen geen sterren, maar vlekken in zijn ogen.

      – — Laat me met rust, lelijk. schreeuwde hij.

      – — Ah ja! – en zij, gebruik makend van haar machtssuperioriteit, en er waren scherven die twee keer kleiner waren dan Kazul, rechtte haar oogzenuw en wierp die, door traagheid van hoeksnelheid, tegen de muur. De scherven hadden geen zenuwuiteinden en voelden daarom geen pijn, en daarom begon Pukik van harde oppervlakken te stuiteren als een biljartbal en te ricocheren: klikte zijn voorhoofd tegen een steen die uitsteekt in de muur, vervolgens in het plafond, vervolgens het plafond, over de vloer, opnieuw tegen de muur, een andere muur om de vloer, opnieuw om de muur, het plafond, om de vloer, opnieuw om de muur, een andere muur, het plafond, om de vloer, om de muur, de andere muur en haastte zich onwillekeurig naar Zulka.

      Dat, uitpuilende ogen, vergezelde zijn vlucht van blik en, opende haar mond, was een ander obstakel. Pukik sloeg zijn hoofd in zijn oog en vloog weg om door de gang van duisternis te ricocheren. Zulkin’s oog ving de “konijntjes” van de slag en vloog weg door traagheid in de tegenovergestelde richting, legde haar lichaam op een kettingrek, in de pose van een statief, maar de uitgestrekte zenuw liet het oog niet wegvliegen en van de oogbol vliegen, maar sprong neer tussen de benen en wond het lichaam, vijf tot tien keer met een versnelling van vijf seconden. Het eindpunt was de voedingsbodem. Het lichaam kon het niet laten en ging, languit op de zijkanten van de drie beenderen, abrupt op het oog zitten en verpletterde het. Ze hield haar adem in en probeerde haar oog uit haar nek te trekken… Het werkte niet, ze probeerde het opnieuw, maar het mocht niet baten. Ze probeerde haar oog aan de andere kant te schuiven, maar ook onzin. En hier werd ze geholpen door jonge scherven en Kazuli, die al lessen hadden gevolgd. Ze herinnerden zich een sprookje over een “radioactief gewicht” vergelijkbaar met het menselijke Russische sprookje “raap” en een vriend die elkaar vasthield, trok voor de vijfde keer haar oog onder de bodem vandaan met een spookachtig geluid dat eruitzag als “onzin!”

      – — Zulka, wie heeft je zo voor jezelf geschoven? – vroeg een van de scherven. Zulka keek verbluft.

      – — Ja, ze zat waarschijnlijk op iets dat niet lekker en plakkerig was, dus besloot ze het uit te doen, maar toen struikelde ze en ging zitten. – Nog een argument toegevoegd.

      – — Neeee, ze zag ons en ze schaamde zich dat ze lessen oversloeg en zich verstopte… Ja, Zulka? – nog een Kazul toegevoegd met de naam Shisha.

      – — Ahhh?? – Zulka is nog niet tot zintuigen gekomen en antwoordde dat ze zich in de ogen had gespoeld. (Ik wil opmerken dat ze een processor hadden in plaats van de hersenen en dat deze zich precies in het oog of de scherf bevond, en dat de rest van de hersenen zich daar bevond waar ze controleerden: de hersenen van de oogleden – in de hersenen van de oogleden; de hersenen van de nekzenuw – in de hersenen nekzenuw enzovoort).

      “Ja, dat deed ik,” zei ze, “een beetje gekrast.”

      De jongeren hinnikten en lachten nog een half uur Galupsky-tijd, en het verschil met de mens was voelbaar – één op één.

      – — Waarom geef je lessen? Speel het uit. Vertrek voor honger en verlies Pukika. – vroeg Shisha.

      – — hoe? – verrast Zulka.

      – — Ja dus. – nog een Kazul toegevoegd. – hij zal sterven van honger en zo. En je zult de tweede zijn voor een aantal Cherevich, en in woede kunnen ze hun ogen afhouden.

      “Vooral de tweede,” voegde Shisha toe. – betekent boodschappen doen. Je gaat voor het eerst op zoek naar voedsel en geeft het allemaal de meest radioactieve lekker.

      – — En als je het niet vindt, dan zullen ze je beenderen afscheuren en zul je sterven zonder hen. – eindigde de eerste scherf. – Trouwens, waar is Pukik eigenlijk?

      – — Je zult hem zien, hem vertellen naar lessen te gaan. zei de tweede scherf. – Ga niet, sleep hem met geweld.

      – — En kom zelf, anders zal er binnenkort een soort reductie zijn … – Shisha haalde diep adem.

      – — Wat zijn de afkortingen? – Zulka probeerde het oog af te wikkelen, maar de oogbol overlapt en werd geknepen op de kruising met de nek door de zenuw van de vorige ronde.

      – — Je moet naar lessen gaan. – vervolgde nog een kazul genaamd Soplyushka. – in Galupia, tijdens de ramp.

      – — De voorraad nuttige straling is op. – de eerste scherf was gebroken, hij heette – De eerste.

      – — Cesspools … – voegde de tweede toe, hij werd ook hetzelfde genoemd.

      – — En daarom, zodat iedereen niet goed sterft, zullen slechte spijbelaars worden vernietigd.

      – — Maak ze voedsel ten goede.

      – — Ja,