Rozpakuj wreszcie ten prezent. Janice Maynard

mu się to zrobić bez przerywania pocałunku. Teraz mogła przesunąć dłońmi po ciepłej skórze. Był wspaniale umięśniony i opalony. Jak na kogoś, kto podobno stale ślęczy nad bilansami i planami architektonicznymi, był zbudowany jak atleta.

      – Trzymaj się mocno! – polecił, jęknął cicho, rozerwał jej majteczki i uniósł ich strzępy wysoko. – Misja wykonana.

      – Były całkiem nowe! – zaprotestowała.

      Wyszczerzył zęby w uśmiechu.

      – Kupię ci nowe.

      Miał teraz dostęp do miejsca, do którego żaden mężczyzna nie dobierał się od lat. Pieszcząc ją, wsunął jeden palec… i poczuł, jak bardzo była mokra.

      – Och! – Zwiesiła głowę na jego ramię i zamknęła oczy.

      J.B. zachichotał.

      Nagle w ciasnej przestrzeni rozbrzmiało donośne łomotanie do drzwi, po czym rozległ się stłumiony głos:

      – Jest tam kto?

      Zaskoczenie J.B. doprowadziłoby Mazie do paroksyzmów śmiechu, gdyby nie była właśnie na skraju orgazmu. Jęknęła i znów ukryła twarz w jego szyi.

      – Odsuńcie się – powiedział głos z zewnątrz. – Spróbuję otworzyć.

      – O rany! – Wyrwała się z ramion J.B. i chwyciła stanik i bluzkę. J.B. spoglądał na nią wzrokiem tak gorącym, że stopił jej zahamowania.

      – O mały włos… – rzucił.

      Powinna się cieszyć… prawda? Cieszyć się, że nie zrobiła czegoś głupiego i samodestrukcyjnego?

      A on? Co sobie myślał? Bo minę miał ponurą.

      Upadła na duchu, gdy uświadomiła sobie, jak niewiarygodnie łatwo wskoczyła na stare tory. Nagle sytuacja wydała jej się tysiąc razy gorsza niż przedtem.