Закопува Забна жаба. Фантазија комедија. СтаВл Зосимов Премудрословски

Во принцип, Стасијан реши да лета до таму каде што земјата свети со радионуклиди и од таква височина овој сјај се појави во регионот на Украина, односно … … Во принцип, Стасијан реши да лета за Чернобил. Свињата секогаш ќе најде нечистотија, а озрачениот ќе најде зрачење. Инстинкт. И бидете сигурни дека преку Чеlyабинск, регионот на реката Техника… Така, неговиот внатрешен глас го поттикна. И овој внатрешен глас беше наречен едноставно Јазик. И ако Јазикот донесе во Киев стотици, илјадници, милиони патници цицачи, тој е толку озрачен, крилен и уште повеќе.

      И сега тој веќе стигна до Чернобил. И колку е поблизу, тој повеќе се блажеше да престане со чешање на цревата… Лепота. И тој не престојуваше во областа Абај, местото за нуклеарни тестови, бидејќи сакаше промени и иновации. Тој сакаше да го види светот, но да се покаже себеси, а сега пловеше по небото: сега наназад, сега настрана, сега наназад, сега на прво место, потоа нозе. И одеднаш тој, како орел, виде во депонија, куп со дупка, а очите му погледнаа од тоа. Стасијан висеше на место наопаку, нормално на земјата… И??!

      Апулаз второ

      Галапс (Галупија)

      Бдшш!!!! – третиот реактор на станицата Атомска Чернобил Електра гром во минатиот дваесеттиот век или милениум. Луѓето се налутија и правеа «чуда». Луѓето ги почувствуваа сите инциденти на нуклеарна експлозија. Но, Земјата најмногу страдаше или не?!. Таа го цицаше целото зрачење во себе и се здебели. Но, тоа за некој е смрт, за други е раѓање и живот. Земјата нема да биде полоша, на неа има зелена боја или е црна како катран, таа е за неа, туку за оние кои живеат?! … Значи, нема потреба да ги спасуваме мајката и Земјата, што не е наша мајка. Ние сме паразити за неа, а не деца… Треба да си го спасиме своето: Ние, Русите, треба да ги спасиме нашите души; Германците, Кинезите и другите народи на земјата, треба да ги спасат, се разбира, Американците; но Американците треба да ги спасат газдите… На кого е поскапо, поточно, кому му боли, а кој веќе има нешто, не штеди, на пример, рака или нос: тие се душата, а ние сме газот?! Но, фактот дека смртта е за некого е живот за некого. И иако преку брашното мутација тие зависат од околината. И луѓето од кислород и мутанти, да ги наречеме, зависат од радионуклиди. На полето на не толку неодамнешна смрт, се формира нова форма на живот, непознат, кој се нарекува себеси «Голема галупија». И галопите исто така не го познаваа нивниот изглед во овој свет, како луѓето за создавање на истиот свет од нивна гледна точка, само претпоставки и претпоставки, и големите галопи адаптирани да живеат во копачки, како гопери или ливади кучиња, чии лавиринти живееја и погоре оние споменати од моментална предозирање едноставно умреле. Никој не ги спасил?! Луѓето не се сите зачувани, но еве некои срање. Но, на наборите на смртта, се појави нов живот на мутанти, тој не беше живиот организам што мутираше, туку свеста, туку повеќе за тоа и за рецептот за Создателот.

      Овој воздух на пештери од минатото цивилизација за мутанти беше свеж и витален. Им недостигаше светлина од себе, тие