На семнадцати языках. Переводы произведений Ахадова. Эльдар Ахадов

на дуэль или дрожь,

      Можно вызвать истерику, смех и испуг,

      Можно вызвать полицию, гнев или дождь,

      Но какие молитвы для них ни готовь:

      Не приходят по вызову Бог и любовь.

      Həkim çağırmaq

      Həkim çağırmaq olar,

      Təcili yardım gələr.

      Qulluqçu çağırarsan,

      Köməyin ola bilər.

      Duyelə çağırarsan

      Qəzəblənib kimsəni…

      Taksi çağırsan əgər,

      Gəlib aparar səni.

      Yağış da çağırarsan,

      Təbiətə can verər,

      Polis də çağırarsan,

      Qoymaz çəkəsən zərər.

      Istədiklərin olar,

      Çağırmağına baxır,

      Gülüş, qəzəb, ya qorxu,

      Nə istəyirsən çağır.

      Nə desən çağırarsan,

      Sən belə vərdiş ilə,

      Bir Tanrı, bir məhəbbət,

      Gəlməz sifariş ilə!

      КОГДА ПОЙМЁШЬ…

      Когда поймёшь на самом деле,

      Что правды может и не быть,

      Что хрупок дух в здоровом теле

      От недомолвок и обид,

      А между прошлым и грядущим

      Нет абсолютно ничего,

      И грех печалиться о сущем,

      Когда по сути нет его,

      Живи и радуйся, как чуду,

      Морщинке времени любой,

      Поскольку мы с тобой повсюду,

      И всё на свете – в нас с тобой.

      Anlarsan…

      Bir gün anlayarsan, həqiqətən də

      Haqqı, ədaləti çox olar danan.

      Kövrək bir könül var güclü bədəndə,

      Incidərlər, sındırarlar nagahan.

      Keçmişlə gələcək arasında sən

      Boşluqlar görsən də, tanrı pənahdı.

      Çalış ki, uzaq ol qəmdən, qüssədən,

      Boş şeyin dərdini çəkmə, günahdı.

      Dünyanın sehrini duy, sevinc ilə,

      Aləm bizimlədir, bizimlə inan.

      Keçək gülə-gülə, verib əl-ələ,

      Zamanın bu eniş, yoxuşlarından…

      КРОМЕ ТЕБЯ…

      Я порвал все твои фотографии. Но это не помогло. Я помнил тебя.

      Я уехал за тридевять земель и больше не возвращался.

      Но это не помогло. Я помнил тебя.

      Я встречался с другими, и меня любили. Но это не помогло. Я помнил тебя.

      Я напивался – вусмерть, как сапожник, как бич, как последняя тварь.

      Но это не помогло. Я помнил тебя.

      Я женился, обзавелся детьми, стал домовитым. Но это не помогло. Я помнил тебя.

      Я старею. Всё выветривается из памяти. Всё.

      Кроме тебя.

      Səndən savayı…

      Butün şəkillərini bir-bir cırıb tulladım,

      Bu olmadı imdadım… Sənı unudammadım.

      Acı şərabdan, meydən içdim, içənə kimi,

      huşum itənə kimi. Küçədə sərxoş yatan

      yazıq pinəçi kimi, Nə bilim nəçi kimi,

      nə bilim nəçi kimi. Bu olmadı imdadım,

      Səni unudammadım. Evləndim, həyatıma

      ailə, uşaq doldu, vim, eşiyim oldu.

      Bu olmadı imdadım, Səni unudammadım.

      Indi mən qocalıram… Çalışsam da havayı

      Hər şey yadımdan çıxır, Hər şey,

      Səndən savayı…

      Азан

      Спит земля во тьме глубокой ночи.

      Вечность и безмолвие вокруг.

      Словно свет сквозь сомкнутые очи,

      В небо проникает первый звук.

      И оно, как дрогнувшее веко,

      Стряхивает звездную пыльцу…

      Одинокий голос человека

      Вьется и возносится к Творцу.

      Azan

      Zülmət qaranlıqda uyuyur torpaq,

      Әtrafda bir sükut, bir əbədiyyət,

      Işıq tək gecənin köksün yararaq,

      Ilk səs asimana qalxır nəhayət.

      O, sanki diksinən gözün pərdəsi,

      Silkib ulduzların tozunu silir…

      Ucalır tək, tənha bir insan səsi,

      Qalxıb, Yaradana doğru yüksəlir.

      Снег идёт

      Не помню в день какой и год

      Из детства