На семнадцати языках. Переводы произведений Ахадова. Эльдар Ахадов

оставаться людьми!

      Инсан олаг!

      «Qocalara hörmət elə!»

      Məsəl qalıb aqillərdən.

      Bu müdriklik bizə çatıb,

      Əsrlərdən, nəsillərdən.

      Qocalara hörmət elə,

      Kömək eylə, yolun gözlə

      Ürəkləri kövrək olur

      Gəl incitmə acı sözlə.

      Öyünmə ki, sən cavansan,

      Fələkdən də «bac» alarsn,

      Vaxt ötüşər, zaman keçər,

      Axır sən də qocalarsan.

      Bəlkə biz də ibrət alaq,

      Baxıb vəhşi təbiətə,

      Bala, ana arasında

      O, müqəddəs məhəbbətə.

      Canlıların ünsiyyəti

      Heyran edər hər bir kəsi,

      Balaların anaları

      Sevib, sevmək ən’ənəsiı.

      Çalışaq ki, uşaqlıqdan

      Yaşlılara həyan olaq,

      Böyüyəndə cəmiyyətə

      Biz layiq bir insan olaq!

      İnsan olaq!!!

      ОЖИДАНИЕ ЧУДА

      Вся жизнь – ожидание чуда,

      Того, что ещё не сбылось,

      Но скоро случится повсюду

      Внезапно, как русский «авось».

      И хлынут хорошие вести,

      И всё обойдётся, дружок,

      И счастливы будем мы вместе

      С тобою глядеть за порог,

      Туда, где сбывается чудо

      Само по себе, как всегда:

      Явившееся ниоткуда,

      Не девшееся никуда.

      Möcüzə

      Bütün həyat ümidlərin əlində,

      Gözləyirik, olmayanlar olacaq.

      Qəfil gələr möcüzələr, gələndə

      Qapımızdan, bacamızdan dolacaq.

      Şad xəbərlər qarşısında qaçar şər,

      Yaman günün ömrü azdı, şübhəsiz

      Darıxma, dost, yaman günlər ötüşər,

      Birgə gülüb, sevinərik onda biz.

      Sevinc gələr bu məkana, bu elə,

      Nur ələnər çölə, düzə, səmaya,

      Qədəm qoyaq onda verib əl-ələ,

      Möcüzələr baş verdiyi dünyaya.

      Möcüzələr yaradacaq yaradan,

      Öz-özünə yetişəndə zamanı.

      Soruşma ki, axır gəldi haradan?

      Çünki olmur möcüzənin ünvanı.

      ЮНОСТЬ И СТАРОСТЬ

      Под этим небом дымно-голубым

      Я был когда-то дивно молодым.

      Мелодией пронзительно-случайной

      Казался мне весь мир необычайный.

      Но каждый миг без лишних слёз и слов

      Я был легко расстаться с ним готов.

      А ныне, жалкий суетный старик,

      Цепляюсь я за каждый взгляд и миг.

      И понимаю: слаще прежних лет

      На целом свете не было и нет.

      Gənclik və qocalıq

      Çılğın gəncliyimi salıram yada.

      Göy səma altında, bu gen dünyada,

      Necə də qayğısız bir cavan idim,

      Aləmə, dünyaya mən heyran idim.

      Həzin bir ahəngi vardı zamanın,

      Qədrini bilməzdim onda hər anın.

      Qorxmadan heç nədən, sanki, nə dərdim?

      Göz yaşı tökmədən köçüb gedərdim…

      Indi əldən salıb qocalıq məni,

      Düşünüb, anıram olub, kecəni.

      Həyatın mənası nə dərin imiş,

      O, keçən illərim nə şirin imiş.

      Hər baxış, hər bir an mənə təsəlli,

      Tuturam həyatdan indi cüt əlli.

      БУМАЖНЫЙ ПАПА

      Не лежит на полке шляпа,

      Не включается камин…

      «А когда вернётся папа?»

      Вопрошает маму сын.

      На дворе глухая осень.

      По ночам стоит мороз…

      Этим каверзным вопросом

      Он довёл её до слёз.

      На ресницах капли влаги,

      В сердце – детский голосок.

      «Сделай папу из бумаги» —

      Попросил её сынок.

      «Ничего, что он – бумажный.

      Мы не скажем никому.

      Он ведь сильный и отважный.

      Я с собой его возьму».

      Kağızdan ata

      Rəfdə nə papaq var, nə də ki, əlcək,

      Çoxdandı