Przyjaźń absolutna. Джон Ле Карре

z nas dzieci! Dobrzeście nas wyszkolili! Za dobrze! Wy, dupki, i nasi milczący hitlerowscy rodzice! Jedno możemy wam obiecać: my, dzieci pokolenia Auschwitz, nie będziemy milczeć!

      Sasza wyrzuca to z siebie, stojąc na skrzynce, którą Mundy zrobił dla niego w warsztacie Fajsala na tyłach kawiarni. U boku Mundy’ego stoi Judith w strażackim kasku na głowie i w arafatce zasłaniającej jej dolną połowę twarzy. Chińskiego kroju kurtka opina się na pożyczonym od Mundy’ego swetrze, w którym on gra w krykieta. Ale najsłodszą tajemnicą Judith jest jej cudowne ciało skrywane pod tym bezkształtnym okryciem. Tajemnicę tę dzieli z nią tylko Mundy. Zna jej ciało lepiej niż własne, zna każde jego zagłębienie, każdą wypukłość. Każdy okrzyk rozkoszy, który za jego sprawą dobywa się z jej ust, jest dla niego krzykiem jego własnego serca. Judith jest za całkowitą anarchią i w miłości, i w polityce.

      1

      Przeł. Krystyna Jackowska-Pociejowa (przyp. tłum.).