Нататкі пра Шэрлака Холмса (зборнік). Артур Конан Дойл

імі не здаралася нічога дзіўнага апошнім часам?

      – Не знаю, ці гэта варта згадкі, але тры з іх нядаўна пачалі кульгаць, сэр.

      Я ўбачыў, што Холмса вельмі ўсцешыў гэты адказ, бо ён задаволена хмыкнуў і пацёр далоні.

      – Трапны стрэл наўздагад, амаль наўздагад, – пахваліўся ён, сціснуўшы маё плячо. – Грэгары, настойліва звяртаю вашую ўвагу на гэтую ўнікальную эпідэмію сярод авечак. Ну што ж, фурман, паехалі!

      У палкоўніка Роса на твары адлюстроўваўся скепсіс у дачыненні да здольнасцяў майго кампаньёна, але па выглядзе інспектара я бачыў, што заўвага Холмса яго вельмі зацікавіла.

      – Вы лічыце, гэта важна? – спытаў Грэгары.

      – Надзвычайна.

      – Ёсць яшчэ штосьці, на што вы раілі б мне звярнуць увагу?

      – На тое, як цікава паводзіўся сабака ўночы.

      – Але сабака нічога не рабіў уночы.

      – Вось гэта і цікава, – адказаў Шэрлак Холмс.

      Праз чатыры дні мы з Холмсам зноў сядзелі ў цягніку на Ўінчэстэр, каб трапіць на скачкі за Кубак Ўэсэкса. Палкоўнік Рос, як мы дамаўляліся, сустрэў нас ля вакзала, і ў ягоным прыватным экіпажы мы выправіліся за горад на іпадром. Палкоўнік ехаў з нахмураным тварам і трымаўся больш чым холадна.

      – Майго каня так і няма, – сказаў ён.

      – Я мяркую, вы ж пазнаеце яго, калі ўбачыце? Тут палкоўнік узлаваўся.

      – Я наведваю скачкі дваццаць гадоў, і ніколі раней мне не задавалі такога пытання, – сказаў ён. – Срэбнага Месяца пазнае і дзіця, у яго белая пляма на лобе і пярэстая правая пярэдняя нага.

      – І якія стаўкі?

      – Гэта самае цікавае. Учора можна было атрымаць пятнаццаць да аднаго, але каэфіцыент увесь час зніжаўся, і цяпер можна паставіць хіба што тры да аднаго.

      – Хм! – сказаў Холмс. – Хтосьці штосьці ведае, гэта ясна.

      Калі экіпаж спыніўся ля агароджы трыбунаў, я паглядзеў у запрашальную картку, каб прачытаць спіс удзельнікаў.

      «Кубак Ўэсэкса, – было там напісана – 50 cаверэнаў падпісных*, дадаткова 1000 саверэнаў за першае месца, для чатырохі пяцігодак. Другое месца – 300 фунтаў, трэцяе – 200. Новы скакавы круг (1 міля, 5 фурлонгаў).

      1. Арап, уладальнік – містэр Хіт Ньютан. Чырвоны шлем, светла-карычневы камзол.

      2. Барацьбіт, уладальнік – палкоўнік Ўордлаў. Ружовы шлем, блакітны з чорным камзол.

      3. Дэсбара, уладальнік – лорд Бэкуотэр. Жоўты шлем і рукавы.

      4. Срэбны Месяц, уладальнік – палкоўнік Рос. Чорны шлем, чырвоны камзол.

      5. Ірыда, уладальнік – герцаг Балмарал. Жоўтыя і чорныя палосы.

      6. Сугней, уладальнік – лорд Сінглфард. Ліловы шлем, чорныя рукавы».

      – Мы знялі са старту нашага другога каня і даверыліся вашаму слову, – сказаў палкоўнік. – Што? Як такое можа быць? Срэбны Месяц – фаварыт?

      – Пяць да чатырох на Срэбнага Месяца! – раўлі трыбуны. – Пяць да чатырох на Срэбнага Месяца! Пяць да пятнаццаці на Дэсбара! Пяць да чатырох на ўсіх!

      – Ужо ўзнялі нумары! – крыкнуў я. – На месцы ўсе шасцёра!

      – Усе шасцёра? Значыць, і мой конь бяжыць! – усхвалявана выгукнуў палкоўнік. –