Шалом. Артур Клінаў

адна другую, і кожная – усе адразу.

      – Прыдурак! – верашчала адна. – Ты мусіш яго купіць!

      – Цешча табе пакажа шалом! Яна адарве яго разам з тваёй галавою, – лямантавала другая.

      – Чортаў лузэр! Гэта твой шанец! Зьмяні сваё жыцьцё! Плюнь на цешчу! – крычала трэцяя.

      – Жонка выставіць цябе за дзьверы й запусьціць наўздагон самай цяжкой чыгуннай патэльняй!

      – Нічога страшнага! Калі яна пацэліць у галаву, на ёй жа будзе шалом!

      – З тваіх дзяцей будуць сьмяяцца ў школе й называць іх бацьку раганосцам!

      – І так усе ведаюць, што ты раганосец!

      – Ты заўтра выпраўляесься на фронт, і ты ведаеш: у акопе без шалома нельга!

      – Ты адпалохаеш усіх кліентаў і застанесься зусім бяз грошай! Хто даверыць надмагільны помнік паўдурку ў кайзэрскім шаломе!

      – Пашлі да д’ябла сваіх кліентаў! Няхай лепяць самі альбо зьвернуцца да Пятрова! Няўжо ты пра гэта марыў, калі хацеў стаць скульптарам! Ты ж жадаў быць, як Мікелянджэлё, ствараць вялікае-вечнае! А цяпер ты хто – чмо, што ваяе халтуры! Аднойчы мерцьвякі сапраўды зьбяруцца ды адпізьдзяць цябе дзе-небудзь у зацішным закутку могілак!

      – Цябе будзе спыняць кожны мент і пытацца пашпарт!

      – Нічога! Ты зробіш новы пашпарт і сфатаграфуесься на яго ў шаломе!

      – Дзеці на вуліцах будуць тыцкаць у цябе пальцам!

      – Цябе пакажуць па тэлевізары ў перадачы «Таемныя спружыны палітыкі», дзе назавуць масонам і лідэрам беларускай апазыцыі!

      – Ня страшна! Першы жыдамасон у Магілёве! Ты станеш папулярным! Ханыгі ў піўнухах будуць частаваць півам!

      – Хведар Міхайлавіч будзе вельмі задаволены! Уяві, як ён узрадуецца на нябёсах, пабачыўшы цябе ў прускім шаломе!

      – Твае адэпты вырашаць, што ты ўжо чокнуўся, і пачнуць піць да заходу сонца!

      – Наадварот! Іх вера ўзмацніцца, калі ты явісься ім ў шаломе са шпілем! Ты будзеш іх Буда!

      – Гэтыя тупыя куратары пачнуць запрашаць цябе на сапраўды крутыя выставы! Ты станеш знакаміцейшым за Чалавека-сабаку! А гэта ўсё, чаго табе так не хапае! Слава! Бабкі! Віла ў Ніццы!

      – Падумай! Што ты страчваеш! Лайно, зь якога ніколі ня вылезеш!

      – У цябе нават няма пяцісот эўра, каб яго набыць!

      – Але ты маеш грошы на цешчыны боты, на падарункі дочкам, жонцы, на квіткі дадому! А яшчэ зэканомленыя на танным пойле зь «Лідлу» сутачныя!

      – Як жа ты паедзеш дадому?!

      – Фігня! Дабярэсься да Бэрліну аўтастопам! А там хобіты дапамогуць грашыма!

      – Дурань! Ты мусіш яго купіць!

      – Чортаў лузэр! Гэта твой шанец! Надзень яго й ніколі не здымай!

      – Адчыні дзьверы ў новае жыцьцё!

      – Цешча адарве шалом разам з тваёй галавою!

      – Жонка запусьціць самай цяжкой чыгуннай патэльняй!

      – МАЎ-ЧАЦЬ!!!!!

      Раптам усё сьціхла. Рынкавы гоман у момант спыніўся, і Андрэ заўважыў, што ўсе людзі, якія стаялі наўкол, моўчкі й неяк дзіўна паглядалі на яго. «Ну досыць, гэта ўжо занадта!»