Пярэваратні ў пагонах і без. Сяргей Пляскач

вызваліла валасы Вікі і падышла да Кацюхі, якая працягвала сядзець на бруднай падлозе прыбіральні. Дварковіч прытулілася да сцяны, нібы спадзявалася праціснуцца праз яе наскрозь. Цяпер на абліччы самай крутой дзяўчыны ліцэя не было і знаку звычайнай пыхі ды грэблівасці, на ім чыталіся панічная разгубленасць ды страх.

      Рудая, нібы рабіла абсалютна звычайны жэст, узняла з падлогі правую нагу, зірнула на брудную падэшву свайго паўкеда, кінула кароткае «прабач» да Дварковіч, ад чаго тая яшчэ больш здрабнела, бо, як і ўсе тут, відаць, палічыла, што зараз атрымае гэтым брудным паўкедам па сваёй прыгожай фізіяноміі.

      Але Хрысціна не стала яшчэ раз біць Кацюху нагой, а надзіва будзённа паставіла нагу ў брудным паўкедзе на плячо старшакурсніцы:

      – А ты, Кацюха, як, уцяміла, што нельга крыўдзіць малодшых?

      – У-гу, – буркнула Дварковіч.

      – Не, не так! – нешта раптам згадала Хрысціна. – Не пойдзе! Давай лепей, як і належыць у падобнай сітуацыі, ты папросіш у нас прабачэння…

      Каця маўчала.

      – Ну! – патузала Каціна плячо нагою Рудая.

      – Прабачце…

      – Хіба ж так просяць?.. Ды і каго ты просіш, незразумела… Давай як след прасі, а то можам і не дараваць…

      – Прабачце нам, дзяўчаты, калі ласка, мы болей так не будзем, – з прыкметным намаганнем выціснула з сябе Каця.

      – Ну, не вельмі каб ужо дужа шчыра атрымалася, скажам прама, але, як думаеце, – звярнулася Рудая да ўражаных сябровак, – на першы раз, можа, даруем?

      Примечания

      1

      Намкамузвода – намеснік камандзіра ўзвода.

      2

      Соня – Соф’я Гальшанская (Друцкая) (1405—21 верасня 1461, Кракаў) – дзяржаўная дзяячка Каралеўства Польскага і Вялікага Княства Літоўскага. Каралева польская (з 1424), заснавальніца дынастыі Ягелонаў. Гадавалася ў сям’і матчынага брата, князя Сямёна Друцкага.

      3

      Белая прасціна – так выглядае спрацаваная аўтамабільная падушка бяспекі.

      4

      Калёсы – фурманка.