Бөртектән – көшел (җыентык). Ильдар Низамов

дим, ниһаять, – врачлар янына килеп йөрмәс өчен менә шушы спортчы кебек су коеныгыз, чыныгыгыз дип элгәннәрдер, – дим.

      Ә бит улым килешә. Һәрхәлдә, ул каршы дәшми. Уйлый.

Сабыйның уе – телендә* * *

      Рөстәм (5 яшь):

      – Ә мин сугыш нигә беткәнен беләм!

      – Нишләп?

      – Сугышкан кешеләр әнә шушындый краннарны күргәннәр дә җимерелгән өйләрне төзәтергә таралып беткәннәр…

* * *

      Булат (4 яшь) әнисе белән беренче тапкыр шәһәргә килде. Беренче катны узгач, ул:

      – Әни, без очырмага менәбезмени инде, – диде.

* * *

      –Әти, колонка нигә эшләми?

      – Суык бит.

      – Кыш эрегәч, эшләр, иеме?

* * *

      –Әй улым, бигрәк озак уйныйсың, башкалар әллә кайчан кайтты ич инде.

      – Алар кайтса, икенчеләре килде, алары белән дә уйнап каласы килә.

* * *

      Гөлназ урамда очраган әйберләрнең исемен алфавит белән тәртипкә салып әйтергә күнегеп килә.

      – Әйдә, «А» хәрефенә башлыйбыз: автобус, астановка…

      – Чәү, чәү, тукта, остановка «А» түгел, «О» га.

      – Бөтен кеше «астановка» ди.

      – «Астановка» дип әйтелә генә ул, «остановка» дип языла.

      – Мин бит язмыйм, әйтәм генә.

* * *

      Без сайлауга барырга җыенгач, Рөстәм:

      – Сез анда кемгә кычкырасыз? – дип сорады.

      «Тавыш бирү» не үзенчә аңлаган.

* * *

      Бәбкәләрдә йонны күреп, бала:

      – Әни, карале, бу бәбкә казлана башлаган.

      – ?..

* * *

      – Әни, син бәбәй таба аласыңмы әле?

      – Нигә ул сиңа?

      – Кыйнарга! Абый мине кыйный ич.

* * *

      Бала, бер һәйкәл яныннан үткәндә:

      – Әни, ул үлгән инде иеме?

      – Ие, балам.

      – Ә ул басып үлгәнме?

* * *

      Бер бала яңа гына бала табу йортыннан алып кайткан туганын сөя икән. Битен, кулларын сыйпаган, аннары артын сөйгән:

      – Сатып алдык, дигән идегез, болары ун тәңкәдер инде, ә монысы бер тәңкәдер, – дип әйтте ди.

* * *

      – Ике икең ничә була?

      – Әй апа, каян барысын да хәтерлисең, беренче классны бетергәнгә дә җиде ел булды бит инде, – дип әйтте ди җиденче класс укучысы.

* * *

      – Гоголь нинди әсәрләр язган?

      – Тарас белән Бульба.

      – Укыдыңмы?

      – Как же.

      – Ничек бетә?

      – Тарас Бульбага өйләнә…

* * *

      Бер малай директор бүлмәсенә башын тыга.

      – Апа, директор абый сез буласызмы? – ди яңа гына билгеләнгән мәктәп директорына.

Нәни һәм әти

      Бер яңа йорт янында иптәшемне көтеп тора идем, туптай тәгәрәп, дүрт-биш яшьлек кызчык килеп җитте. Бит очлары – алмадай, күзләре – чыкта җемелдәгән ике шомырт бөртеге. Аларда әйтеп бетергесез шатлык һәм өстәвенә хәйләкәр генә эчкерсез елмаю балкый.

      – Минем гөлләрем бар, әйдә, карыйбыз, – диде ул, кулымнан кыю гына тотып.

      Киттек. «Гөл» дигәне йорт стенасы белән асфальт тротуар арасында калкып чыккан чирәм кыягы икән.