Хабар. Андрэй Сідарэйка

з пюрэ і салатай. Ён ужо і забыўся на свае мары, калі жонка раптоўна запытала:

      – У цябе якія планы?

      – Здаецца, няма ніякіх, – ажно спужаўся муж.

      – Тады заўтра едзем на базар спраўджваць твае мары. Мне таксама далі прэмію, таму гэтым разам разлічваюся я, – адрэзала жонка.

      – Добра! – абрадаваўся мужчына.

      А сам падумаў: «Яна і сапраўды ў мяне самая прыгожая і разумная!»

      Гаспадыня Фрося

      Гумарэска

      Саракагадовы закаранелы халасцяк Адась выпадкова ўбачыў па тэлевізары рэкламу: нейкая інтэрнэт-крама прапаноўвала набыць робата – «Хатнюю прыслужніцу Фросю». Голас за кадрам вяшчаў: «Навука не стаіць на месцы. Робат Фрося – таму доказ. За хуткі час яна прыводзіць у парадак кватэру, раскладвае па месцах рэчы, пыласосіць, выцірае пыл. Ідэальны падарунак для тых, у каго не хапае часу на хатнія справы».

      – Самае тое! – усклікнуў Адась і, схапіўшы ручку, стаў запісваць патрэбную інфармацыю.

      Пасля падышоў да тэлефона і набраў неабходную камбінацыю лічбаў.

      У прызначаны дзень мужчыну даставілі электронную памочніцу, якую той адразу ж уключыў.

      – Як вас зваць? – запыталася Фрося.

      – Адась.

      – У кватэры трэба зрабіць вільготную ўборку. Дзе вядро і ануча, Адась?

      – Хвіліначку, – узрадаваўся гаспадар.

      Калі ўсё было гатова, Фрося адзначыла:

      – Каб не замінаць, пакіньце памяшканне.

      – Яшчэ чаго, – абурыўся мужчына. – Я тут гаспадар!

      – Пакіньце памяшканне, – паўтарыла жанчына-робат.

      Як было непрыемна Адасю, але ён усё ж выйшаў з кватэры. Праз пятнаццаць хвілін, вярнуўшыся назад, мужчына быў задаволены ідэальным парадкам.

      – Гэта я разумею! – сказаў уголас ён. – Цяпер мне ўсе жанатыя сябры зайздросціць будуць.

      Адась падышоў да форткі і па звычцы захацеў прыпаліць, але тут жа за спінай пачуў:

      – У пакоі не смаляць. Для гэтага ёсць спецыяльныя месцы на вуліцы.

      – Выдумаеш, – абурыўся мужчына. – Дваццаць год паліў тут і буду.

      – Гэта парушае інструкцыю. Я буду вымушана выклікаць МНС, – сказала Фрося.

      Адась зноў выйшаў з кватэры. Калі вярнуўся, то не знайшоў на звычайным месцы шкарпэткі. Звярнуўся да Фросі.

      – Брудныя – у пральні, добрыя – у шафе, – пачуў у адказ.

      Вечарам Фрося папрасіла Адася зноў пакінуць памяшканне, бо трэба было зрабіць чарговую вільготную ўборку. Пасля, калі мужчына збіраўся класціся спаць, робат-прыслужніца заставіла Адася пачысціць зубы.

      Раннем Фрося пачала будзіць гаспадара.

      – Рана яшчэ, – адмахнуўся ён. – Я ў такі час звычайна сплю.

      – А зарадка? – не адставала Фрося. – Яе не выконваюць толькі абібокі.

      – Так, твой гаспадар – абібок, – пагадзіўся Адась і хацеў даць ужо храпака.

      – Я створана для таго, каб зрабіць тваё жыццё лепшым, – адказала Фрося і абдала Адася халоднай вадой.

      Ад нечаканасці Адась, здаецца, падскочыў аж да столі.

      Пад