Илһам канатында / На крыльях вдохновения. Группа авторов

кенә, яраларын санап, мәңгелеккә таба барыр.

      Син минем кояшым, күзләрем камаша, юк, мин саташам, саташам.

      Ялгышмам, әгәр бергә булсак, арабызда булган бозлар

      Бер мизгелдә эрер шулчак.

      Синең күзләреңә караганда, бу дөньяда без икәү генә кебек тоела.

      Мәхәббәт куйган сынауларның тәүгесендә егылам.

      Бир кулыңны, каршы килмә, бәхет юлы безгә ачык,

      Тыңла сүзләремне: үз хисләреңнән булмый качып.

      Миңа бераз вакыт кирәк,

      Тыңла, ничек тибә минем йөрәк,

      Яратам, дип тибә, тик нигә?

      Нигә бу хатны яздыммы?

      Син минем хисләремне белергә тиеш,

      Мин аларны эчемдә калдыра алмыйм,

      Наданлыклар күп булгандыр, аңлыйм,

      Аңлыйм һәм кичерәм, син дә кичер.

      Бу сүзләр, укыгач, күңелеңә күчәр, дип ышанып,

      Хатымны тәмамлыйм, тик нокта куймыйм аның ахырында.

      Синең сурәт – мониторның уртасында,

      Бу – бары тик җансыз рәсем, тик һаман да күз алдымда:

      Синең күзләр, синең татлы иреннәрең,

      Ә мин әле дә саташам, язмыш белән килешмәдем.

      Бирешмәдем хисләреңә, «кичер» дигән сүзләреңә,

      Йөзләреңә бәреп әйттем, карап яшьле күзләреңә.

      Кичерә алмадым сине шулвакытта, шул мизгелдә,

      Сизгер күңел хәзер елый, басып тәрәз төбендә…

      «Әйт әле: ни булды бу җиргә?..»

      Әйт әле: ни булды бу җиргә?

      Күз ышанмый, бу – мистика!

      Сугыш булды әле кичә генә,

      Меңнәр үлде… статистика.

      Бер солдаты мин үлгән халыкның,

      Ага нәфрәт кан тамырыннан,

      Ачы хаклык ята йөрәкләрдә…

      Батырларыбыз онытылган.

      Әйдә, онытылсын батырлар.

      Ник? Без бәхетсез аларсыз да,

      Немец җире сакласын хәтерне.

      Без? Без өметсез, карарсыз ла.

      Сез сугышкан Ватан да башка,

      Син, Ходаем, безне кичермә,

      Мәетләрнең төше булып бары

      Яшибез без кан сеңгән җирдә.

      Кирәк түгел безне кызганырга,

      Кызганганның күзе ялтырый,

      Күрмәдем мин сугыш – язу авыр,

      Бабай сөйли… бармаклар калтырый.

      Ул сөйләде, җанны талый-талый,

      Менә әйтеп куйды соңыннан:

      Батырларыбызны да белмәгәч,

      Нинди файда татар булудан.

      Күкрәк кагып кычкырасы килә,

      Без – бөек халык, без бит – татар!

      Бар бездә халык угыллары,

      Бар бездә батырлар, бар! Бар! Бар!

      Бу тибрәнеш берләштерә безне,

      Урлый михнәтләрен елларның,

      Битарафлык битлекләрен ватып,

      Бүген кичен юлга чыгармын.

      Чыгар моң…

      Ни гаҗәп хәл булды инсан белән,

      Күз ышанмый, бу – мистика.

      Күңелләрдә сугыш булды әле,

      Меңнәр туды – статистика.

      Көн үрмәли ахырына, поскып,

      Серләр атам төн тәрәзенә.

      Караңгылык… Битне тырный…

      Бу җиһан гәрчә кәрәз генә.

      Мин һаман да шул мизгелдә әле.

      Шаулама язып ал тынлыкны.

      Ул