Үз туксаным туксан / Моя правда. Гамил Афзал

менеп, Әтәчетдин:

      – Коллегалар, безнең Ата күркә

      Эш эшләми, фәкать күзлек сөртә.

      Тавыкларга җим табагы сорап

      Язган заявкабыз айлар буйлап

      Сукно астында ята.

      Иптәш Ти-ти

      Җимне җирдән чүпли.

               Ки-кә-ри-ки!

      Сүз алды Каз:

      – Эшләр начар бит,

      Күп салгалый иптәш начальник.

      И кычкыра безгә, и акыра…

      Авызыннан исе аңкып тора.

      Матур гына хатыны була торып,

      Ана үрдәк белән… Моральсезлек!

      Иске абзар, һаман ярык улак,

                кыйгак-кыйгак!

      Икенче көн. Приказ:

      «Саботажник

      Әтәчетдин белән Ата казны

      Эштән куарга!

      Бибитавык белән Бибиказга

      Яшь кияүләр итеп дәртле язда

      Карга иптәш белән Чәүкә иптәшне куярга!

           Кошлар начальнигы: Ата күркә.

           Секретарь: Ана үрдәкбикә».

      Кашларым тарткан иде

      Сөйгәнем кайткан иде,

      Кашларым тарткан иде,

      Йөрәгемдә яз гөлләре

      Чәчәкләр аткан иде.

      Батыр да кебек үзе,

      Матур да кебек үзе,

      Сөям, диде, алам, диде,

      Алыр да кебек үзе.

      Туй ясыйк, ди, бу җәйдә,

      Мин ашыкмыйм кияүгә.

      Бер нәрсәгә хәтерем калды:

      Ордены юк берәү дә.

      Хәерниса, Гөлниса –

      Бары да аңа күз кыса,

      Әллә инде ярар микән

      Барып куйсам югыйсә?!

      Килеп күреште иртән,

      Шинелен дә салмыйча,

      Ни кыланып йөри икән,

      Бер орден да алмыйча?

      Кыюсыз Габдулла

      Суга барган чак булса,

      Судан кайткан чак булса,

      Тамак кырып калмас иде,

      Яратмавы хак булса.

      Итегенең кунычларын

      Сыдырып салган була;

      Түбән очтан өч урадым,

      Сызгырып калган була.

      Җаның көйгән чак була,

      Янып сөйгән чак була;

      Нигә инде өзеп кенә

      Әйтми икән Габдулла?

      Шофёр

      Өзгәләнмә, күңел, ташла, җитәр,

      Соңга калды синең ай-һаең!

      Инде көләр, адәм хуры итәр,

      Харап кына булды башкаем!

      Каткан куллы шофёр башың белән

      Агроном кыз сиңа пармыни!

      Аңа хатлар килә бөтен илдән,

      Ә соң сиңа почёт бармыни!

      Дәртләнде бит күңел, җилкенде бит

      Хат язарга шуңа дөньяда;

      «Фәлән-фәлән егет гашыйк…» диеп,

      Кесәсенә салдым, дивана!

      Инде үлем, юлда очратсаң,

      Читкә генә карап узарсың.

      Ул галим кыз, ә син майга каткан

      Кулларыңны кая куярсың?!

      Кино бара. Гарьлек! Янып-пешеп,

      Мин утырам посып иң артта.

      Караңгыда учка кәгазь төртеп,

      Пинжәк итәгемне кем тарта?..

      Чыктым. Укыйм: «Дустым, йөрәк янгач…».

      Канатланып китте өметләр.

      Кайсы кызны шофёр караталмас? –

      Булдыра ул шофёр, егетләр!

      Кыяр-кыймас

      Безнең