Үз туксаным туксан / Моя правда. Гамил Афзал

1977 елда минем иҗатым Габдулла Тукай исемендәге Дәүләт бүләгенә лаек булды. 1981 елда, алтмыш яшем тулу уңае белән, хөкүмәтебез мине «Почёт билгесе» ордены белән бүләкләде.

      Кагылып-сугылып йөрмәдем, тормышлар яхшы булды, гомерләр озын булды, шуңадыр күп эшләнде. Меңнән артык шигырем һәм вак хикәяләрем китап булып басылып таралдылар.

      Гамил Афзал

      1982

      Тынгысыз һөнәр

      Берәүләргә бәйләм-бәйләм гөлләрем бар,

      Берәүләргә төртеп-төртеп көлгәнем бар;

      Җырлыйм да мин, зурлыйм да мин,

                       хурлыйм да мин,

      Нишлим инде, бик тынгысыз һөнәрем бар.

      Нинди генә геройлар юк Җир шарында,

      Күзәтәм мин яхшысын да, юк-барын да;

      Герой эзләп аптырамыйм сез барында,

      Гражданнар, сездән башка кемнәрем бар!

      Юньсезләрне күргән чакта эчем пошты,

      Көйдерерлек сүз әйтергә җенем кушты.

      Ваклана, дип ачуланма, шигырь дусты,

      Үзеңнең дә кимчелекләр күргәнең бар.

      Юл ярмыйсың таулар кисеп, ташлар ватып,

      Симерәсең күн диванда кырын ятып.

      Үзеңнән зур һәр кешегә тәлинкә тот, –

      Син дә герой, фельетонга кирәгең бар.

      Кыя-таулар күкрәгенә менгәнем бар,

      Кузгалаклы болыннарда йөргәнем бар;

      Яшәү ямен, гомер ямен җаным тоеп,

      Шатланырга ялкын тулы йөрәгем бар.

      1959

      Шундый-шундый эшләр

      Әсмабикә җаным, ахирәт

      Якшәмбе көн нурлы иртәдә

      Койма буйларында күләгә.

      Әсмабикә килә урамнан,

      Уң кулына тоткан чемодан.

      – Әсмабикә җаным, ахирәт,

      Безнең очта сиңа ни кирәк,

      Бу чемодан нигә кулыңда?

      Кызыл гөлләр сибим юлыңа!

      – Малайкаем, чыктым кияүгә,

      Сезнең очта торган берәүгә.

      – Якты булсын, Әсма, уйларың,

      Котлы булсын, җаным, туйларың!

      Дүшәмбе көн нурлы иртәдә

      Койма буйларында күләгә.

      Әсмабикә бара урамнан,

      Сул кулына тоткан чемодан.

      – Әсмабикә җаным, ахирәт,

      Аргы очта сиңа ни кирәк?

      Бу чемодан нигә кулыңда?

      Алсу гөлләр сибим юлыңа!

      – Сезнең очтан кайтам берәүдән,

      Уңмадым мин, дустым, кияүдән.

      Кияү түгел – җирән алаша,

      Минем белән көн дә талаша.

      Сишәмбе көн нурлы иртәдә

      Койма буйларында күләгә.

      Әсмабикә бара урамнан,

      Уң кулына тоткан чемодан.

      – Әсмабикә җаным, күз нурым,

      Кайсы якка тоттың бу юлың?

      – Малайкаем, уңыш бу җәйдә,

      Күрше авылга чыктым кияүгә.

      Кияү түгел, егет солтаны,

      Кичә кичен күрдем мин аны.

      Егет түгел, пешкән җир җиләк,

      Ак бәхетләр телә, ахирәт!

      – Якты