Үз туксаным туксан / Моя правда. Гамил Афзал

Тәгалә бирәм дигән.

      Хәерле кыл үзең, Хода!..» –

      Гайни әби чыкты юлга.

      Аның белән бергә китте,

      Чана тартып, Сәрвәретдин.

      Бара болар, һаман бара,

      Ак кар ява һәм төн кара…

      Карлы дала уртасында

      Гайни әби кибән таба.

      – И Ходаем, үзең сакла,

      Кяферләрнең күзен капла,

      Сәрвәретдин, балакаем,

      Син карап тор, мин йолкаем!

      Печән төяп чана тарткан

      Кара төндә нинди юлчы? –

      Аркасына мылтык аскан

      Килде-чыкты каравылчы.

      – Атам! – диде мәхәббәтсез… –

      Әби калды тәһарәтсез,

      Үкчәсенә китте җаны,

      Басып калды хәрәкәтсез.

      – Тфү, әстәгыфирулла!

      Бәбекәем, Хәбибулла,

      Эңгер-меңгер…

      Син күр – мин күр,

      Печән бирде Ходай юлда.

      – Минемчә ялгышкан Алла,

      Үз печәне булмаганга,

      Колхозныкын җибәргән ул, –

      Идарәгә җәвитсә бул!

      Идарәгә әби барды,

      Күзләреннән яшь чыгарды.

      Ул намазчы, изге килеш…

      Котыртучы шайтан, имеш.

      Сәхибҗамал әбинең уйлары

      Кияүләргә барып чыгам,

      Бал калагы яларга;

      Киленнәргә барып керсәм,

      Бала бирә карарга.

      Кияү бирде чәен, балын,

      Шикәрен дә, борыч та;

      Өйгә кайтсам, килен килгән,

      Ярма сорап бурычка.

      Көзге катык, көмеш кашык

      Киявем белән кызыма,

      Язгы катык, ярык кашык

      Киленем белән улыма.

      Гөнаһ шомлыгы

      Салмак кына атлап, сагыз чәйнәп,

      Кырдан кайтып килә Бибизәйнәп;

      Балак очкайларын кысып бәйләп,

      Яртышар пот бодай салган шәйләп.

      Төенчеген салып иңсәсенә,

      Урам уртасына җиткәч кенә,

      Гөнаһ шомлык икән, коткар, Ходай:

      Зәйнәп итәгеннән акты бодай!

      Тавыклар җыелды, табыш күреп,

      Шау-шу килде урам, этләр өреп,

      Агай-эне, җегет-җилән көлде,

      Бәхетсез башкае ниләр күрде!

      Түзмәгән бит ярты сәгать кенә,

      Харап итте эшне сәдәф кенә:

      Өзелеп китеп, каһәр суккыры ла,

      Кәтүк җебе генә тоттырды ла!

      Идарәдә җыелыш

      Идарәдә җыелыш бара.

      Парторг Харис сүз ала:

      – Ну, иптәшләр, социалистик

      Ярыш ачыйк, – ди, – үзара.

      Трибунага кәгазь тоткан

      Чыга әби Бибиҗиһан:

      – Иптәшләр, – ди, – менә монда

      Минем картым Әхмәдулла.

      Мин ярышам картым белән,

      Эш ысулын, шартын беләм.

      Ул да миңа җитди карар.

      Һәм башкалар, һәм башкалар…

      Бибиҗиһан эшчән кеше,

      Сөеп эшли колхоз эшен;

      Сүз җаеннан әйтсәк ярый,

      Фермада ул бозау карый.

      Аның карты Әхмәдулла,

      Кем әйтмешли, дөрес юлда,

      Конюшнидә иртә-кичен,

      Зур начальник атлар өчен.

      Әхмәдулла, әйтү кирәк,

      Салып