Ни даулыйсың, йөрәк? / О чём тревожишься, сердце? (на татарском языке). Лена Шакирзянова

син – кем белә…

      Әллә нигә бик ямансу

      Бу бакчаның юллары.

      Йөри ятим мәхәббәтем,

      Сагышларга уралып…

      Кышлар үткәч, бу бакчага

      Әле син дә килерсең.

      Каеннарга сарылып калган

      Ак сагышны күрерсең…

      Соңга калган сөенче

      Таң алдыннан ләйсән явып үтте…

      Сиңа килдем,

      Сөенчесен алыйм диеп иртүк.

      Күзләреңдә җемелдәште биеп

      энҗе-энҗе бөртек…

      Урманнарда умырзая шыткан…

      Сиңа кердем,

      Сөенчесен алыйм диеп кичтән.

      Тәрәз төбең тулы купшы гөлләр

      күреп

      тындым эчтән…

      Су буена мамык бәбкә чыккан…

      Чаптым сиңа,

      Сөенчесен алыйм диеп үзем.

      Киштәгездә яткан ап-ак каурыйларга

      төште күзем…

      Соңга калган икән сөенчем.

      Үзәкләргә үтсә ялгызлык…

      Үзәгенә үтсә ялгызлык

      Шәһәр үзәгендә берәүнең, —

      Мәгънәсе юк, бәйрәм хакы, дип,

      Хат аркылы бәхет теләүнең…

      Дус түгел ул, хәлен белим, дип,

      Сугылмаса үткән-сүткәндә.

      Теле белән җанны эретеп

      Терелтмәсә үлеп көткәндә.

      Кыйммәте юк мактап дуслыкны,

      Авыз тутырып нотык сөйләүнең, —

      Үзәгенә үтсә ялгызлык

      Шәһәр үзәгендә берәүнең…

      Төнге шигырь

      Бүген төнлә шигырь язып чыктым,

      Ә урамда буран уйнады.

      Мин үземчә зур эш кырмак булдым,

      Кыш бабай да шулай уйлады.

      Мин кәгазьгә яңа юллар тездем,

      Тышта исә юллар күмелде.

      Кар бураны шашып биеп йөрде,

      Мин бушаттым ярсу күңелне…

      Төн күзәтте мине тәрәзәдән,

      Мин аңарга бармак янадым:

      «Таң атканчы китү ягын кара,

      Соңга калма, – димен, – ярамый».

      Кар ява да ява бөтерелеп,

      Мин язам да язам – төн уза…

      Ак урамнар буйлап хәйран калып,

      Иң беренче бүген кем узар?..

      Әллә ниләр булыр кебек иде

      Дулкыннарга басып, биеп йөрдем,

      Чәчләремә кояш кушып үрдем.

      Дулкыннарда ап-ак күбек иде —

      Әллә ниләр булыр кебек иде…

      Томаннарга атылып барып кердем,

      Офыкларның чиге бар дип белдем.

      Хыяллар да ап-ак томан икән —

      Әллә ниләр булыр сыман икән…

      Һуш китәрлек хәбәр көтеп йөрдем:

      Язмыш исә өлеш китеп бирде.

      Ашкынулар шундый көчле иде —

      Әллә ниләр булыр төсле иде…

      Әллә нинди көннәр бу…

      Бер басылып тынып кала,

      бер шашып бии күңел.

      Бертоташтан томалана,

      бер балкып көлә күгем —

      Әллә нинди көннәр бу…

      Бер сагындыра үткәннәр,

      бер киләчәк җилкетә.

      Бер гашыйк итә чит җирләр,

      бер туган як җирсетә —

      Әллә нинди көннәр бу…

      Бер ятларга колак салам,

      бер