Кәефеңә көя төшермә / Не порть себе настроение (на татарском языке). Марсель Галиев

икән. Бүрекләр килә тора, ә шигырьләр һаман чыкмый да чыкмый, ди. Аптырагач, бер килүендә Нәҗип Мадьяров, яңа шигырьләрен тотып, «Казан утлары» ның ул чактагы баш мөхәррире Зәки Нуриның үзенә керә.

      – Бездәге тәртипне беләсең бит, шигырьләреңне башта бүлек мөдирләренә бирергә кирәк, – ди аңа Зәки Нури.

      – Әй, – ди Нәҗип Мадьяров, – бүлек мөдирләре түгел, бүрек мөдирләре булып чыктылар алар…

      Җилкәнлеләр

      (Барлас Камалов прозасына пародия)

      Орденлы колхоз председателе Корбангалиев Гайфетдин Гайнетдинович әле узган ел гына Чупай ташыннан төзелгән яңа идарәдә фураж чутлап утыра иде. Шулвакыт җете кызыл телефон шалтырады. Партия райкомының беренче секретаре базык гәүдәле, таза бәдәнле Мирвәли Бәдретдинович Хаҗиәхмәтов үзе икән.

      – Язның бер көне ел туйдыра, дигәннәр борынгылар, чәчүгә әзерлекләр ничек бара, Гайфетдин Гайнетдинович?

      – Чебешне көзен саныйлар, ди безнең халык, тырышабыз инде, Мирвәли Бәдретдинович.

      – Мин монда иртәнге сводкаларны карап утырам әле, алдыра алмыйсыз бер дә… Көннән калсаң, айдан калдың, айдан калсаң, елдан калдың, дигән безнең бабайлар.

      – Атыңнан элек йөгәнеңне әзерлә, димәкче буласыз инде, Мирвәли Бәдретдинович.

      – Елдагыча беренчеләр рәтенә сикерә алырсызмы соң?

      – Белмим инде, Мирвәли Бәдретдинович. Поживём – увидим, ди безнең халык, Мирвәли Бәдретдинович.

      – Икеләнгән ике үләр, дигән безнең бабайлар, карагыз аны, Гайфетдин Гайнетдинович!

      Секретарьның кискен тавышы председательнең колак төбендә шактый яңгырап торды. Илле яшьлегенә аяк баскан Гайфетдин Гайнетдинович җәһәт кенә урындыгыннан торды да, кайры тунын эләктереп, кабинетыннан чыгып китте. Баскычта ул исеме Мактау тактасыннан унсигез ел буе төшми торган, былтыр хөкүмәтебезгә 4434 л сөт савып тапшырган республиканың атаклы сыер савучысы, кыйгач кашлы Рамазанова апай белән очрашты.

      – Сез миңамы, Рузательҗиһан Сәфәргалиевна?

      – Кергәннән элек чыгасыңны уйла дигәндәй, кабул итсәгез…

      – Сез дигәндә, аяк идәндә, Рузательҗиһан Сәфәргалиевна, керә торыгыз, мин хәзер.

      Сыңар колакчынын җилфердәтеп урамнан барган замана улын председатель үз янына дәшеп алды. Алтынчы класс укучысы, йолдызчык вожатые, быелгы уку елында 255,7 кг тимер ватыгы җыеп тапшырган Арсенал атлы пионер иде ул.

      – Син, үскәнем, көтүче Гамирҗан Миңнефәхрисламович малаемы әле?

      – Алма агачыннан ерак төшми, ди минем әби, тап өстенә бастыгыз, персидәтел абый!

      – Гамирҗан малае булсаң, шул: аскы урамга пионерларча гына төшеп мен әле. Шәйхелислам Фәтхелбаяновичка әйт: ун минутта идарәгә менеп җитсен!

      – Кем, кем дисең, персидәтел абый?

      – Зур уңыш үстерү остасын белмәскә син. Агроном. Шәйхелислам Фәтхелбаянович!

      – Ә-ә! Чулак Шәйхелисламмыни? Белмәскә – белә-әм! Май чүлмәге тышыннан билгеле, ди минем әби.

      – Бер аягың монда, икенчесе тегендә булсын, ишеттеңме?!

      – Баш кайда, аяк анда, ди минем әби, киттем, абый.

      Председатель