Ой ва сариқ чақа. Уильям Сомерсет Моэм

кечиришади? Ҳаво билан овқатланишадими? Ўн етти йил-а!

      – Ўн етти йил? Бу билан нима демоқчисиз?

      – Турмуш қуришганига ўн етти йил бўлди, – кескин жавоб берди. – Менга Стрикленд ҳеч қачон маъқул бўлмаган. Албатта, у божам бўлгани учун ҳеч нарса дея олмас эдим. Ёки сиз уни назокатли одам, деб ҳисоблайсизми? Аслида, Эмми унга турмушга чиқмаслиги керак эди.

      – Улар бутунлай ажраб кетишдими?

      – Расман ажралишлари қолди, холос. Мен «Дарҳол ажралиш тўғрисида ариза ёзинг, Эмми! Бу сизнинг ўз олдингиздаги ва болаларингиз олдидаги бурчингиз», дедим. Яхшиси, у менинг кўзимга мутлақо кўринмасин. Акс ҳолда таъзирини бериб қўяман.

      Хаёлимга бу иш полковник Мак-Эндрюга унчалик осон бўлмаса керак, Стрикленд бақувват одам-ку, деган фикр келса-да, индамай қўя қолдим. Яхши фазилатли кишилар бошқалар томонидан ранжитилсалар ҳам гуноҳкорларни қарғамасликлари ёдимга тушди. Мен иккинчи маротаба кетишга чоғланиб турганимда Стрикленд хоним кириб қолди. У кўз ёшларини артишга, юзига салгина упа сепиб, ўзини эпақага келтиришга улгурганди.

      – Ўзимни тута олмаганимга афсусдаман, – деди у. – Яхшиямки, сиз кетиб қолмабсиз.

      У ўтирди. Мен энди тамомила эсанкираб қолгандим. Менга алоқадор бўлмаган нарса тўғрисида гаплашиш тамомила ноқулай бўлаётганди. Мен ўша пайтларда хотин-қизларнинг энг катта қусури – шахсий ишларини дуч келган одам билан қизғин муҳокама қилавериши эканлигини билмасдим. Стрикленд хоним, афтидан, ўзини тутиб олишга уринаётганди.

      – Бу ҳақда кўп гаплашишяптими? – сўради у.

      Оила бошига тушган мусибатдан хабардорлигимга унинг қатъий ишончи мени саросимага солиб қўйди.

      – Мен эндигина дам олишдан қайтдим. Роза Уотерфорддан бошқа ҳеч кимни кўрмадим.

      Стрикленд хоним қўлларини бир-бирига қовуштириб сўради:

      – Ундан ниманики эшитган бўлсангиз, ҳаммасини гапириб беринг.

      Мен жим турардим, лекин у айтишга мажбур қилди.

      – Ҳар қанча оғир бўлмасин, мен бу гапларни билишни хоҳлайман.

      – Унинг гап сотиб юришини яхши биласиз-ку. Унинг сўзларига ишониб бўлмайди. Эрингиз сизни ташлаб кетганини айтди, – дедим уни тинчлантириш учун.

      – Бор гап шуми?

      Мен Роза Уотерфорд билан хайрлаша туриб, қаҳвахонадаги қиз ҳақидаги гапини айтишни лозим топмай, ёлғон сўзладим.

      – У эрим қандайдир аёл билан жўнаб кетганини гапирмадими?

      – Йўқ.

      – Мен билмоқчи бўлган нарса шу эди.

      Бошим қотиб қолган эди, лекин шундай бўлса-да, кетишим лозимлигини фаҳмладим. Хайрлашаётганимда Стрикленд хонимнинг хизматига доимо тайёрлигимни айтдим. У маъюс жилмайди.

      – Ташаккур сизга. Лекин мен учун бирор нарса қила оладиган одам топилмаса керак.

      Ҳаддан ташқари уятчан бўлганлигим туфайли хонимга ҳамдардлик ҳам билдира олмадим, хайрлашмоқчи бўлиб полковник томонга ўгирилдим. Лекин у қўлимни сиқиб хайрлашмади.

      – Мен ҳам кетаман. Агар сиз Виктория-стрит бўйлаб юргудай бўлсангиз, йўлда ҳамроҳ бўламиз.

      – Жудаям