Мәхәббәткә генә ышанам…. Тамара Ганиева

дип…

      Иңрәү иңә никтер җиһаннан.

      ТАБИБ ДУСЛАРЫМА

      Мәрхәмәт һәм шәфкать –

      Ике маяк,

      Күңелеңне, табиб, нурландырсын.

      Сиңа гына һәм Ходайга мәгълүм

      Сәбәпләре җан-тән сызлануның.

      Тән сәламәт булса, җан сәламәт, –

      Фәрештәдәй сакта шуңа табиб.

      Күңел котың белән зиһен утың

      Газаплардан саклый дәва табып.

      Мәрхәмәт һәм шәфкать –

      Алтын кальга,

      Ак канатмы назлы иңегездә?

      Һәрбер рәхмәт яклар мең бәладән,

      Савап булып кайтып үзегезгә.

      Мәрхәмәт һәм шәфкать –

      Рух кәгъбәсе,

      Һөнәр генә түгел, язмыштыр да.

      Галиҗәнап табиб, көч тап, зинһар,

      Яшәү өчен чара табышырга!

      «– Быелгы ел сиңа авыр була, –…»

      – Быелгы ел сиңа авыр була, –

      Шулай ди дә кала багучылар. –

      Агу ясап, зыян-мәкер сала

      Көтмәгәндә килеп чагучылар.

      – Быелгы җәй сине сынау көтә, –

      Әнә шулай юрый күрәзәче. –

      Күз буучы – адәм сурәтендә,

      Кара елан булыр күләгәсе.

      – Быелгы ел мал да, дан да килер, –

      Шулай дигән була магияләр. –

      Тик үзеңә таян, дип кисәтә

      Рухымдагы тугры әүлияләр.

      Быел минем Аждаһаны имләп,

      Аять әйтәсем бар кәбисәгә.

      Тыя белер, бәлки, нәфселәрен,

      Каныкмаслар үксез бер бичәгә.

      Быелгы ел юмарт ярыйсы ук:

      Күңелем бөтен, ярның тугрысы…

      Тик нигәдер кышка керер мәлдә

      Тауда килә басып торасы.

      «Кар коена икәү…»

      Кар коена икәү,

      Әй күңелле,

      Шау йолдыздан бүрек, бияләй.

      Җир, гүяки борып әйләнешен,

      Зыр әйләнә болар тирәли.

      Зыр әйләнә.

      Шушы икәү өчен

      Тарта гына бәхет тирмәнен1.

      Шушындый ук йомшак ихласлыкны

      Минем дә бит булды күргәнем.

      Җилбәзәк кар!

      Сиңа күкләрме тар?

      Ак патшалык…

      Ике күбәләк…

      Кыюлыклар тапма, яме, заман,

      Туздырырга шуны түбәләп.

      Урам исә гамьсез,

      Кайда йөгерә?

      Белмәмеш тә, имеш,

      Күрмәмеш.

      …Очынды да китте исәр күңел,

      Чак өереп алдым:

      Җиргә төш!

      Ике гашыйк –

      Күңелләре ахак.

      Кар диңгезен гизеп пыр туза.

      Дөнья болгатам дип чыккан җилләр,

      Көен боза-боза, моң суза.

      УТКА ТАБЫНАМ

      Гайрәтләнә учак.

      Утка табынам.

      Кәүсә-тамыр чиртә чигәмне…

      Кандаш мәҗүсиме сындай бага

      Тынгысызлап хәтер-чигәмне?

      Утка табынам.

      Син кабызган учак

      Сискәндерә төннең карасын.

      Кызыктыргыч шушы күк кузларны

      Тотып кына килә карыйсым.

      Булгалады,

      Сиңа ут уртлатып,

      Бәгыреңне өттем ничә рәт.

      Әллә нидән өркеп,

1

Тирмән (башк.) – тегермән.