Trotseer Het Hart Niet. Amy Blankenship

      Trotseer Het Hart Niet

      De Bewaker Van Het Kristallen Hart Serie Boek 2

      Amy Blankenship

      Vertaald door Angelique Hofland

      Auteursrecht © 2006 Amy Blankenship

      Engelse editie uitgegeven door Amy Blankenship

      Second Edition Gepubliceerd door TekTime

      Alle rechten voorbehouden.

      De Legende Van Het Hart Van De Tijd

      De werelden kunnen veranderen ... maar echte legendes vervagen nooit.

      Duisternis en licht hebben sinds het begin der tijden voortdurend gestreden. Werelden worden gevormd en verpletterd onder de voeten van hun scheppers, maar de voortdurende behoefte aan goed en kwaad is nooit in het geding geweest. Soms wordt er echter een nieuw element in de mix gegooid … het enige dat beide partijen willen, maar dat er maar één kan hebben.

      Paradoxaal van aard is het Guardian Heart Crystal de enige constante die beide partijen altijd hebben nagestreefd. De kristalachtige steen heeft de kracht om het bekende universum te creëren en te vernietigen, maar kan alle lijden en strijd in één adem beëindigen. Sommigen zeggen dat het kristal een eigen geest heeft … anderen zeggen dat de goden erachter zitten.

      Elke keer dat het kristal is verschenen, stonden zijn bewakers altijd klaar om het te verdedigen tegen iedereen die het egoïstisch zou gebruiken. De identiteit van deze bewakers blijft ongewijzigd en ze houden met dezelfde wreedheid lief, ongeacht de wereld of de tijd.

      Eén meisje staat in het midden van deze oude beschermers en is het voorwerp van hun genegenheid. Ze houdt de kracht van het kristal binnen in zich. Dit is de drager van het kristal en de bron van zijn kracht. De lijnen vervagen vaak en het bewaken van het kristal verandert langzaam in het bewaken van de priesteres van de andere bewakers.

      Dit is de wijn waaruit het hart van de duisternis drinkt. Het is de gelegenheid om de bewakers van het kristal zwak en vatbaar voor aanvallen te maken. De duisternis hunkert naar de kracht van het kristal en ook het meisje zoals een man zou hunkeren naar een vrouw.

      Binnen elk van deze dimensies en realiteiten vind je een geheime tuin die bekend staat als het Hart van de Tijd. Daar knielt een standbeeld van een jonge menselijke priesteres. Ze wordt omringd door een eeuwenoude magie die haar geheime schat verborgen en goed bewaard houdt. De handen van het meisje zijn uitgestrekt alsof ze wachten tot er iets kostbaars in hen wordt geplaatst.

      De legende zegt dat ze wacht op de krachtige steen die bekend staat als The Guardian Heart Crystal om naar haar terug te keren.

      Alleen de Guardians kennen de ware geheimen achter het beeld en hoe het tot stand is gekomen. Voordat de vijf broers voor het eerste adem haalden, beschermden hun voorouders, Tadamichi, en zijn tweelingbroer, Hyakuhei, het hart van de tijd tijdens zijn donkerste geschiedenis. Gedurende verschillende tijdperken beschermde de tweeling het zegel dat de menselijke wereld ervan weerhield te overlappen binnen het demonenrijk. Deze taak was heilig en de levens van zowel de mensen als de demonen moesten veilig en geheim worden gehouden voor de ander.

      Onverwacht, tijdens hun bewind, stak een kleine groep mensen per ongeluk over naar de demonenwereld vanwege het heilige kristal. In een tijd van onrust veroorzaakten zijn krachten een scheur in het zegel dat de dimensies had gescheiden. Toen ze de gevaren zagen, waren de leider van de menselijke groep en Tadamichi snel bondgenoten geworden en sloten ze een pact om de scheur in het zegel te sluiten en de twee werelden voor altijd van elkaar gescheiden te houden.

      Maar in die tijd waren Hyakuhei en Tadamichi allebei verliefd geworden op de dochter van de menselijke leider.

      Tegen de wensen van Hyakuhei in was de scheur gerepareerd door Tadamichi en de vader van het meisje. De sterkte van het zegel was vertienvoudigd, waardoor de gevaarlijke liefdesdriehoek voor altijd werd gescheiden. Hyakuhei's hart was verbrijzeld ... Zelfs zijn eigen bloedbroeder, Tadamichi, had hem verraden door ervoor te zorgen dat hij en de priesteres voor eeuwig gescheiden waren.

      Liefde kan in de meest goddeloze dingen veranderen als ze eenmaal verloren is. Hyakuhei's gebroken hart veranderde in kwaadaardige woede en jaloezie waardoor er een strijd ontstond tussen de tweelingbroers, waardoor het leven van Tadamichi werd beëindigd en hun onsterfelijke zielen werden gespleten. Die stukjes onsterfelijkheid creëerden vijf nieuwe bewakers om de voogdij over het zegel te nemen en het te beschermen tegen Hyakuhei, die zich bij de demonen in het kwade rijk had gevoegd.

      Gevangen in de duisternis die hij was geworden, wierp Hyakuhei elke gedachte op om het hart van de tijd te beschermen ... in plaats daarvan richtte hij zijn energie op het volledig verbannen van het zegel. Zijn lange nachtelijke lokken, die tot voorbij zijn knieën reikten en een gezicht dat alleen toebehoorde aan de meest verleidelijke, het ware kwaad dat verborgen zit in zijn engelachtige verschijning.

      Terwijl de oorlog tussen de krachten van licht en donker begint, wordt een verblindend blauw licht uitgezonden door het geheiligde standbeeld dat aangeeft dat de jonge priesteres herboren is en dat het kristal aan de andere kant weer boven water is gekomen.

      Terwijl de bewakers zich tot haar aangetrokken voelen en haar beschermers worden, begint de strijd tussen goed en kwaad echt. Vandaar de toegang tot een andere wereld waar duisternis overheerst in de wereld van licht.

      Dit is een van hun vele epische avonturen ...

      Hoofdstuk 1 "Geheime liefde"

      Hyakuhei stond naar het hart van de tijd te staren, wetende dat de priesteres nog steeds aan de andere kant was, in haar wereld. Zijn middernachthaar gleed langs zijn lichaam als een donkere lijkwade toen zijn vleugels wijd opengingen en een briesje over het zachte gras veroorzaakte. Zijn perfecte lippen kromden lichtjes in een veelbetekenende glimlach. Een bedorven gloed vormde zich over de grond rondom het heiligdom, waardoor het een griezelig uiterlijk kreeg.

      Alsof hij door een onbekende kracht werd getrokken, gleed hij dichter naar het beeld van het meisje dat met uitgestrekte handen stond, alsof zij hem iets vroeg. Zijn ogen werden slechts een ogenblik zacht, ter nagedachtenis aan de jonge priesteres die het beeld nabootste. Dus de bewakers dachten dat ze hun krachten konden bundelen en haar bij hem vandaan konden houden?

      Met een boze handbeweging leek het gloeiende gras te sissen terwijl het glinsterde met een onheilspellende uitstraling, en verborg het bedrog van de betovering diep in zijn messen.

       *****

      “Verdomme! Waar is Kyoko in godsnaam? Ze had al uren geleden terug moeten zijn,” gromde Toya voor de tiende keer in het laatste half uur. Hij streek met een opgewonden hand door de zilveren highlights die zich vermengden met zijn nachtkleurige haar terwijl hij uit het open raam in de richting van het heiligdom keek. Met zijn gezicht naar waar niemand kon zien, liet hij de zorgen in zijn gouden blik glippen.

      Suki keek op van het poetsen van haar bajonet, met een trillende wenkbrauw. “Toya, Kyoko komt duidelijk niet terug vanavond. Er moet iets tussen zijn gekomen, dus geef het gewoon op en hou erover op.” Ze wendde zich weer tot Kamui die naast haar zat: “Jeetje, houdt hij dan nooit zijn mond?”

      Kamui glimlachte beter wetende dan iets hardop te zeggen. Zijn sterrenogen verborg de waarheid achter Toya's geklaag. De jongste bewaker zijn maakte hem niet naïef. In mensenjaren was hij tijdloos, net als zijn broers. Hij wist dat Toya alleen maar gek deed om het feit te verdoezelen dat hij zich zorgen maakte. Zelfs hij begon zich zorgen te maken. Het was niets voor Kyoko om ze te laten wachten. De paarse highlights in Kamui's haar glinsterden toen hij zijn gezicht naar het raam ophief en de donkere lucht zag.

      “Kyoko kan maar beter morgenochtend terug zijn, of ik zweer dat ik haar wereld in ga en haar zelf terugsleep.” Toya bleef ijsberen. Hij kon het niet uitstaan dat Kyoko zo lang weg was. Het was nu dagen geleden en hij werd met de minuut bozer ... en bezorgd. “Stom meisje,” hij klemde zijn mond weer dicht toen Suki een waarschuwende wenkbrauw naar hem trok.

      Shinbe's lange, stille gestalte stond tegen de muur waar hij het afgelopen uur had gestaan. Zijn