Dünyaya Dönüş. Danilo Clementoni

en fazla elli ila altmış yıl olduğu göz önüne alındığında, en az altmış nesil gelip geçmiştir. Belki de düşündüğümüzden çok daha zeki olmuşlardır."

      "Ve belki de bu yüzden Büyükler bu görev konusunda bu kadar endişeliydi," diye ekledi Azakis, arkadaşının akıl yürütme çizgisini takip etmeye çalışarak. Bunu tahmin ediyorlardı ya da en azından bu olasılığı göz önünde bulunduruyorlardı."

      "Bize bir şeyden ima etmiş olabilirler. Bu şeyin görüntüsü neredeyse beni felç etti."

      "Bu sadece bir spekülasyon," dedi Azakis, başparmağı ve işaret parmağıyla çenesini ovuşturarak, "ama mantıklı görünüyor. Büyüklerle bağlantı kurmaya çalışacağım. Varsa onlardan biraz daha bilgi kotarmaya çalışayım. Bu arada, bu şey hakkında daha fazla şey öğrenmeye çalış. Mevcut seyrini, hızını, kütlesini vb. Orada bizi neyin beklediğini mümkün olduğunca bilmek istiyorum."

      "Tamam, Zak," Petri kabul ederken, sonsuz sayıda sayı ve formül içeren renkli hologramlar etrafında havada yüzerken.

      "Ve anten olarak tanımladığınız kısmı analiz etmeyi unutma. Eğer gerçekten dediğin gibiyse, aynı zamanda hem alıcı hem vericidir. Karşılaşmamız o sondayı gönderene iletilseydi hoşuma gitmezdi."

      Bunu söyleyen Azakis, gemide uzun mesafeli iletişim için donatılmış tek yer olan H^COM kabinine gitti. İç transfer modüllerinin on sekiz ve on dokuz no lu kapısı arasında yer alıyordu. Kapı hafif bir tısla açıldı ve Azakis dar kabine kaydı.

      Tanrı bilir bu şeyi neden bu kadar küçük yaptılar... diye merak etti, otomatik olarak alçalan aynı oranda dar koltuğa yerleşmeye çalıştı. Belki de çok sık kullanmamızı istemediler...

      Kapı arkasından geri çekilirken, önündeki konsolda bir dizi komut yapmaya başladı. Sinyalin sabitlenmesi birkaç saniye sürdü. Aniden, odasındakine benzer holografik ekranda, yaşlı amirinin çökmüş, çizgili yüzü belirmeye başladı.

      "Azakis," dedi adam, gülümseyerek ve yavaşça kemikli elini kaldırıp selamlayarak. "Zavallı yaşlı bir adamı bu kadar acil aratan nedir?"

      Amirinin tam yaşını asla öğrenememişti. Yaşlılar hakkında kimsenin bu kadar özel bilgi bilmesine izin verilmedi. Güneş etrafında birçok devrime tanık oldular. Buna rağmen, gözleri soldan sağa, kendininkinden daha canlı bir şekilde gidip geliyordu.

      "Şaşırtıcı bir şeyle temasa geçtik, en azından biz çok şaşırdık," diye başlayan Azakis, ön hazırlıklardan vazgeçerek doğrudan diğerinin gözlerine bakmaya çalıştı. "Neredeyse tanımlanamayan bir nesneyle çarpışıyorduk," diye devam etti, Yaşlı'nın yüzündeki ifadeyi inceledi.

      "Bir nesne mi? Biraz daha anlat oğlum."

      "Petri hala analiz ediyor, ama bunun bir tür sonda olabileceğini düşünüyoruz ve bizim olmadığından eminiz." İhtiyar'ın gözleri açıldı. O bile şaşırmış görünüyordu.

      Bilmediğimiz bir dilde gövdeye kazınmış bazı garip semboller bulduk." diye ekledi. "Tüm verileri gönderiyorum."

      Bir an için, Yaşlı gözden kayboldu gibi oldu. O^COM'unu kullanarak gelen bilgi akışını analiz etti.

      Uzun süre sonra gözleri Azakis'e çevrildi. Son olarak, duygularını saklamayan bir tonla, "İhtiyarlar Konseyi'ni acil toplantıya çağıracağım. Tüm göstergeler ilk kesintilerinizin doğru olduğu yönünde. Eğer durum böyleyse, planlarımızı derhal revize etmemiz gerekecek."

      "Talimatları bekleyeceğim", diyerek Azakis iletişimi kesti.

      Nasıriye – Akşam yemeği

      "Söylemeliyim ki Jack, bu Masgouf müthiş bir şey. Ama bitiremeyeceğim. Çok büyük bir şey."

      "Evet, evet. Gerçekten harika. Şefe iltifatlarımızı göndermeliyiz."

      "Belki de onunla evlenmeliyim ki bana yemek yapabilsin" diyen Elisa, biraz abartılı kahkahayla. Alkol etkisini göstermeye başlamıştı bile.

      "Hayır, hayır. Sırada beklemek zorunda. İlk bendim." Çok uygunsuz olmayacağını umarak bu şakayı yapma riskini göze saydı. Elisa fark etmemiş gibi davrandı ve mersin balığını ısırmaya devam etti.

      "Gerçekten evli değil misin?"

      "Hayır, hayır. Bunun için hiç zamanım olmadı."

      "Bu eski bir bahane", dedi ve ona güzel bir bakış attı.

      "Aslında, bir zamanlar çok yaklaşmıştım, ama askeri hayat evlilikle pek bağdaşmıyor. Ya sen?" diye ekledi, kendisi ile ilgili sıkıntılı konuyu değiştirerek. "Hiç evlendin mi?"

      "Şaka mı yapıyorsun? Tanrı aşkına, zamanının çoğunu bir köstebek gibi yeraltını kazarak geçiren ve binlerce yıllık mezarları kirletmekten hoşlanan bir kadına kim katlanırdı?"

      "Anlıyorum" dedi Jack, acı bir şekilde gülümseyerek. "Belli ki evlilik için biçilmiş kaftan değilsin." Ve kadeh kaldırarak, bir melankoli sundu. "Bize" .

      Garson fırından taze birkaç samoon ³ daha getirdi, kasvetli havayı dağıtarak.

      Bu kesinti için minnettar olan Jack, aniden aklına gelen bir dizi anıyı hızla kovmaya çalıştı. Köprünün altından çok sular aktı. Şu anda yanında güzel bir kadın oturuyordu ve onunla ilgilenmesi gerekiyordu. Bu çok zor gelmiyordu.

      Etraflarındaki hafif arka plan müziği tam da doğruydu. Masanın ortasına yerleştirilmiş üç mum ışığında Elisa harika görünüyordu. Saçında altın ve bakır vurgular vardı ve pürüzsüz cildi güneşten bronzlaşmıştı. Delici gözleri en koyu yeşildi. Yumuşak dudaklarını kullanarak parmaklarının arasında tuttuğu kemikten bir parça mersin balığı çıkarmaya çalışıyordu. Çok seksi.

      Elisa kesinlikle Albay'ın zayıflık anının geçmesine izin vermeyecekti. Kemiği tabağının kenarına yerleştirdi ve başparmağı ve parmaklarındaki suyu bir mesaj verircesine emdi. Kafasını indirerek, ona o kadar yoğun baktı ki Jack kalbinin göğsünden fırlayıp tabağına ineceğinden korktu.

      Artık durumun kontrolünün kendisinde olmadığını anlayan albay, kendini toparlamaya çalıştı. Aşk hasreti çeken bir okul çocuğu gibi davranmak için çok yaşlıydı, ama onda da karşı konulmaz derecede çekici bulduğu bir şey vardı.

      Derin bir nefes alarak, yüzünü elleriyle sildi ve "Sence bu son parçayı bitirebilir miyiz?" demeye çalıştı.

      Eliza gülümsedi, yavaşça mersin balığının son lokmasını aldı ve koltuğunda öne doğru eğilerek ağzına doğru hareket ettirdi. Bu pozisyonda, elbisesinin yakası hafifçe düştü ve göğüslerini cömertçe ortaya çıkardı. Jack, gözle görülür şekilde utandı, sadece bir ısırık aldı. Ancak, parmaklarıyla dudaklarına dokunmasını önlemeyi başaramadı. Heyecanı giderek tavan yapıyordu. Elisa kedinin fareyle oynadığı gibi onunla oynuyordu ve Jack kendini savunamıyordu.

      Sonra, masum bir kızın havasıyla, hiçbir şey olmamış gibi sandalyesine oturdu ve hemen gelen uzun, ince garsona işaret etti.

      "Sanırım güzel bir kakule çayının zamanı geldi. Ne diyorsun Jack?"

      Hala önceki olayın etkisiyle, "Hmm, evet. Tamam..." Ceketini düzelterek ve daha rahat bir ton takınmaya çalışarak, "sindirim için harika olduğuna inanıyorum" diye ekledi.

      Saçma bir şey söylediğini fark etti, ama o an için aklına başka bir şey gelmemişti.

      "Bunların hepsi çok hoş,