Die groot legkaart. Susanna M. Lingua

het geen permanente adres gelaat waar hy met hulle in aanraking kon kom nie, net gesê dat hulle vir drie weke Kaapstad toe gaan. Sy het ook geweet haar pa sou die huwelik nie laat ontbind nie, want hy sou nie ’n skandaal wou veroorsaak nie.

      Nadat die huwelik voltrek is, het hulle eers by oom At en tante Louise gaan tee drink, daarna het almal – oom At, tante Louise en die Beukes-gesin – hulle op die stasie gaan groet.

      Nege-uur die aand het hulle in Meyerstad aangekom, in ’n hotel oornag en die volgende dag het Renier haar die woonstel gaan wys wat hy ’n week gelede gehuur het. Daarna het hulle die meubelhandelaars besoek en nog dieselfde dag hul intrek in die woonstel geneem.

      Nadat die meubelwinkel se afleweringswa vertrek het, kyk Tina haar wederhelf met ’n stralende glimlag aan en sê opgewonde: “O, Renier, ek voel soos ’n koningin in haar eie koninkryk. Ek het nooit geweet ’n mens kan so vreeslik gelukkig voel nie.”

      Sy gooi haar arms om sy nek, soen hom hartlik en vervolg met ’n vreemde warmte in haar stem: “Dankie vir die groot geluk wat jy my besorg het, vir jou wonderlike liefde en omdat jy my eie, dierbare man is . . .”

      Hy snoer haar mond met ’n lang, innige soen en sê dan met ’n warm glimlaggie: “As jy gelukkig is, is ek ook gelukkig, my vroutjie, want jy is die spil waarom my hele lewe kring, die enigste ster in my hemel.”

      Sy staan ontspanne in die kring van sy arms met haar wang teen sy bors. Na ’n rukkie kyk sy op en sê met ’n ondeunde uitdrukking in haar oë: “As ek nie nou daardie nuwe bed gaan opmaak nie, het hierdie koningin en haar koning nie vanaand slaapplek nie.”

      “Dit sal krimineel wees, my skat,” glimlag hy en soen haar vlugtig op die voorkop. “Kom, ek sal jou help om die bed op te maak, want my bene is gans te lank om op die rusbank te slaap.”