Sarah du Pisanie Omnibus 7. Sarah du Pisanie

van haar magteloosheid ontslae te raak. Louis is in elk geval bo haar vuurmaakplek, sy sal hom nooit verstaan nie. Sy is seker sy verstand werk andersom as ander mense s’n.

      Alet probeer ’n gaap agter haar hand wegsteek. Martha het lankal gaan inkruip. Die verandering van lug het hulle behoorlik gevang.

      “Ek dink ek moet ook gaan slaap. Dit was ’n lang dag.”

      Hester glimlag sag op na haar, en hou haar hand na Alet uit.

      “Nag, hartjie. Alles wat jy nodig het, is in jou kamer. Lekker slaap!”

      “Nag, tannie Hester.” Alet buig vooroor en soen haar liggies op haar voorkop. “Lekker slaap.”

      “Goeienag, Louis . . .”

      Louis vang haar hand toe sy by hom verbykom. “Nag, hartjie!” Hy hou haar teë. “Sê jy nie vir my ook ordentlik nag nie?”

      Alet voel asof sy in die aarde kan wegsink toe sy tannie Hester se ingenome glimlag in die flou skynsel van die maan opmerk. “Nag, Louis.”

      Sy buk vooroor en draai haar lyf sodat tannie Hester nie kan sien wat gebeur nie, en byt hom geniepsig op sy wang.

      Louis se sagte laggie bly in haar ore lank nadat sy haar lamp doodgeblaas het.