Satyn Omnibus 2. Helena Hugo

      “Eerste groot liefde. Ons wou trou, ons sou, as dit nie was vir daardie dag nie.”

      “Jou ma kan nie aanvaar dat jy met een van die werkers se dogter wou afhaak nie. Sy het dit oor die standverskil.”

      “En Pa?”

      “Was vir my ook moeilik, maar tye verander.”

      “Kan ek Pa ’n guns vra? Ek was gister by ouma Maria en sy het ’n plan uitgedink. Sy wil hê ek moet môreoggend melkterte restaurant toe neem, maar Ma sê Pa wil my kelder toe vat ...”

      Sy pa lag. “Gaan, vat die melktert, dan kom jy agterna kelder toe. Ek sal heeldag daar besig wees.”

      “Dankie, Pa. Gee Pa om as ek die BMW vanaand gebruik en uitry Boschendal toe?”

      “Boschendal toe, of na ... wat is Sharise se teekamer se naam?”

      “Ek belowe Pa ek gaan nie soontoe nie. Môreoggend, nie vanaand nie.”

      “So, jy voel nog vir Suzette?”

      “Ek het ’n gevoel ek moet vanaand na haar gaan soek, dis al.”

      Zack vra nie verder uit nie, ook nie oor die voorval wat daartoe gelei het dat Jacques oorsee is en daar gebly het nie. Hy besef opnuut dat sy pa ’n bogemiddeld geduldige en sensitiewe mens is. Dis waarskynlik die rede hoekom hy en Louise reeds ses-en-dertig jaar getroud gebly het. Sy is ’n talentvolle vrou met dryfkrag en vaste idees oor haar huis en haar gesin, ’n perfeksionis wat altyd hoër streef – nes sy pa. Sy pa wil op sy beste boer en hy slaag daarin. Maar sy ma kan nie stop nie, sy wil nog beter as haar beste, en sy verafgod haar huis.

      Jacques kan dit verstaan. Sy het ’n leeftyd geneem om dit na haar smaak in te rig. Sy sal dit nie aan enige armsalige gesiggie oorgee nie, veral nie aan ’n meisie wat in een van Rosedal se werkershuise grootgeword het nie.

      Hy verstaan dit, maar Sharise is anders. Sy is net so talentvol soos sy ma, en Soete Verleiding is enige tyd net so stylvol soos Rosedal. Maar sy ma wou haar nie ’n kans gee nie, het nooit moeite gedoen om haar te ken nie.

      Jacques is trots op Sharise. As hy ooit sover kom om sy pa te vertel, sal hy hom nie onnodige besonderhede gee nie. Hy sal sê sy ma het hulle saam in die stort betrap en die res aan sy pa se verbeelding oorlaat. Dinge vervaag met die tyd, en dalk het sy ma al vergeet wat sy presies gesien het.

      12

      Sharise het vanaand vroeër toegemaak. Weeksdae is Soete Verleiding nie so laat snags nog bedrywig nie, en aangesien sy môre vroeë ontbytgaste verwag, is sy dankbaar om vroeg in haar kamer te wees.

      Die huis en haar woonstel wat sy op die solder ingerig het, is heerlik warm. Dis altyd so as hulle vuur maak, en Donald het teen twaalfuur se kant al die kaggel aangesteek. Dan styg die hitte boontoe en is haar nessie heerlik knus. Sy loop in haar pajamas en het nie eens nodig om ’n japon oor te gooi nie. Sy het hare gewas en blaas dit stadig droog. Dis kwart oor tien en dit was ’n goeie dag.

      Reken sy Jacques se besoek daarby in?

      Sy gaan staan voor die spieël en kyk reguit na haar spieëlbeeld, buk vorentoe, kyk nader. Haar vel is foutloos, nie ’n merkie nie. Toe sy en Jermaine getroud was, moes sy dikwels dik lae grimering aansmeer om kolle en vlekke te verbloem. Wonderlik hoe ’n blou kol van swart na geel kan oorgaan en hoe lank dit neem. Soms langer as ’n week wat sy nie haar neus by die deur kon uitsteek nie. Om nie te praat van die paar keer wat sy steke moes kry nie. Haar mond het nou nog ’n klein, fyn litteken.

      Sy raak met haar vingerpunte daaraan. Maak haar oë toe en onthou hoe sy en Jacques gesoen het. Dit was die eerste keer in ’n lang, lang tyd dat sy so uitbundig en hartstogtelik gesoen het. Sy glo nie sy het Jermaine ooit so gesoen het. Daar was wel hartstog, maar nie met soveel gevoel nie, nie met hart en siel nie. Bolangse ekstase, ja, vlammende begeerte om seksuele verligting te kry, maar nie totale oorgawe nie. Nie toegeneentheid nie, nie liefde soos haar en Jacques se liefde nie.

      Sy streel liggies oor haar mond. Sy sou graag sy teerheid wou voel, sy innige, eerlike besorgdheid. Dit het sy gemis, sy verlang so erg daarna soos ’n mens wat in die woestyn rondkruip op soek na water. Nou weet sy: sy sal enige plan maak, haar kapot werk, maar sy sal nie verligting vind vir haar dors nie.

      Van haar vriendinne kry haar jammer omdat sy haar man aan die dood afgestaan het. Hulle dink Jermaine was wild maar aantreklik. Hy was so onweerstaanbaar, vroumense kon hom nie uitlos nie. Hoeveel keer het hy haar nie gedreig met sy ou storie dat hy haar enige tyd kan los vir enige ander vrou nie.

      O, sy was so gereed om hom sy skeibrief te gee. Geen vrou met verstand kon toelaat dat iemand anders haar so verniel nie, beslis nie sy nie. Ongelukkig sou niemand haar glo nie, want niemand het geweet hoe erg dit regtig was om by Jermaine Strong uit te hou nie.

      Sy dink tog haar ouma Maria het vermoed wat aan die gang was. Sy het baiekeer lang verskonings gehad oor hoekom sy nie kon kom kuier nie. Ouma het haar dan sommer reguit gevra of Jermaine haar weer geslaan het, en by haar aangedring om polisie toe te gaan. Dis oor haar ouma eenkeer moes help om die bloed te stop.

      Jermaine het darem geskrik daardie laaste keer toe hy haar kop teen die muur gestamp het en die bloed soos ’n waterval begin stroom het. Hulle moes ’n stuk van haar hare afskeer voor hulle die steke kon insit. Van toe af was hy versigtig om nie na haar kop of gesig te mik nie. Hy het haar lyf getakel, haar ribbes en haar borste.

      Dit was hel. Jacques sal dit nooit doen nie.

      Maar by hom is daar ’n ander seer. Sy ma dink sy wat Sharise is, is nie goed genoeg vir haar seun nie.

      Buitendien, Jacques gaan verloof raak, hy staan op trou. As sy nou tussenin kom, is sy nie veel beter as Jermaine nie. Dié het daarmee gespog dat hy maklik paartjies kan opbreek, en hy het. Hy het oral moeilikheid veroorsaak, en op die ou end het van die mans háár beskuldig.

      “Gee jy nie vir jou man genoeg seks nie? Hoekom kom soek hy dit by my vrou?”

      Sy het hom gegee net wat hy vra. Sy het dit verduur. Sy het selfs gemaak of sy dit geniet het en sy het moeite gedoen. Sy was sy vloerlap later. Skaars ’n jaar en hy het ’n vloerlap van haar gemaak. Maar teen die einde het sy haar skadevergoeding gekry. Hoe op aarde hy daaraan gekom het om so ’n groot lewenspolis uit te neem, weet sy nie. Al wat sy weet, is dat dit opgemaak het vir maande van fisieke mishandeling en geestelike aftakeling.

      Nou is sy amper gelukkig, vir die eerste keer in jare is sy byna gelukkig. Was dit nie vir Jacques nie, kon sy tevrede wees. Sy kon haar elke dag gedaan werk, in die bed neerval met Sokkies op haar voete, droom oor uitbreidings, droom oor nuwe resepte, beter spyskaarte, winste, oorsese reise, ’n behoorlike pensioen vir haar ouma, ’n rustige oudag vir haarself, goeie dade vir minderbevoorregtes, ’n sopkombuis iewers in die townships, vrede. Haar lyf sou al minder onthou, al minder verwag, en dalk sou ’n goeie man met sagte hande uiteindelik haar pad kruis.

      Dis net dat Jacques tot vandag toe nie getrou het nie.

      Maar hy het nou iemand.

      Môre sien sy hom weer. Dan sal sy hom vra om haar liewer te los, hom ferm en finaal wegstuur.

      Sy laat val haar kop in haar hande. Dis verskriklik, dit sal erger wees as die dag toe sy Jermaine moes gaan uitken het. Dit sal wees asof Jacques ook dood is. Sou dit nie maar beter wees as hulle almal net dood kon wees nie?

      “Miaau?” Sokkies het van die bed afgespring en staan op sy agterpote teen haar op. Hy kap-kap met sy pootjie na haar elmboog. Dis nogal ’n prestasie vir ’n kat om so te rek.

      Sy steek haar hand uit en vryf sy digte pels. “Ek kom, Sokkies. Ons moet liewer slaap, nè, ounooi se kat, dat ek môre mooi kan lyk vir die man. Ja, hy kom weer, maar dis laaste sien môre.”

      Sy tel die kat op en loop venster toe. ’n Koue, vogtige luggie trek van die rivier se kant af. Daar is wolke aan die opbou. Die sterre is onsigbaar en die maan sukkel deur swart bollings onweer. Die wind druk die bome en struike skeef, alles roer en beweeg, die tuinligte gooi spookagtige skaduwees.

      “Vannag