Susanna M Lingua-keur 15. Susanna M Lingua

in die somer,” merk Chris op toe hy die koelte om hom heen betrag en die sagte mostapyt onder hom voel.

      “Dit is. Ons hou gewoonlik hier piekniek in die somer. Ons hou selfs vleisbraai-aande hier.”

      Na ’n halfuur se stap bereik hulle eindelik die bopunt van die kloof en kan hulle weer die koesterende strale van die sonnetjie op hulle voel neerskyn.

      Op ’n tamaai ontwortelde boomstam gaan die twee sit en betrag die wêreld benede hulle. Dan haal Chris ’n klein dosie sjokolade te voorskyn.

      “Jy is ’n bedagsame man, Chris. Hoe het jy geweet dat ek op die oomblik lus het vir sjokolade?” glimlag sy verras.

      Dan glimlag hy ook en sê: “Ek het maar net geraai, meisie.”

      Aandagtig sit hy die bewegings van haar slanke vingers en dophou onderwyl sy die blinkpapier verwyder en die stukkie sjokolade fyntjies in haar mond steek.

      Skielik neem hy haar klein handjie in sy hand en vra half ernstig: “Het iemand jou al gevra as dansmaat vir Saterdagaand se partytjie, Rista?”

      “Nee, nog nie, Chris.”

      “Sal jy my maat wees?”

      “Wel, as jy dit so wil hê … Ja.”

      Dan gee hy haar hand ’n sagte drukkie, bring dit na sy lippe en druk ’n ligte soen daarop. “Dankie, Rista,” sê hy sag en met ’n uitdrukking in sy oë waaruit sy niks kan wys word nie.

      Dan stamel sy laggend, vererg bewus van die ellendige blos wat haar altyd pla: “Ek hoop net ek trap nie jou tone blou nie.”

      “Jy kan maar trap, meisie.”

      Toe hulle merk dat die son al byna onder is, begin hulle aanstaltes maak om terug te gaan na waar Chris se motor is.

      Tuis is hulle ook net betyds vir aandete, want Sondae word aandete gewoonlik vroeg bedien sodat almal gereed kan wees vir die aanddiens. Rista moet gewoonlik vroeër by die kerk wees omdat sy moet orrel speel.

      Maar vanaand stap sy nie alleen nie, want toe sy die ontvangskamer binnekom, vind sy dat Chris reeds wag om haar te vergesel.