Las, 4 rano. Jan Jakub Kolski

      – Radź sobie, Wania. Wybacz, ale nie mam już dla ciebie serca – pożegnał kota.

      Kulejąc, powlókł się w kierunku szosy. Drogę wskazały mu dymiące kominy elektrowni. Miał plan, żeby pogrzebać w śmietniku, znaleźć jakieś jedzenie i wrócić do nory. Czuł, że na tyle go na razie stać.

      Na placu zainstalowała się nowa kurwa. Bułgarka. Miała czarne włosy, czarne oczy i dziewczęcą buzię. Nie czuła się w tym miejscu dobrze. Ktoś ją przywiózł, ubrał w obcisłe spodnie, umalował oczy, policzki i usta, wcisnął w dłoń telefon komórkowy i kazał stać. Stała, uśmiechała się do kierowców, kręciła tyłkiem, ale żaden się nie zatrzymał.

      Dziad wyszedł z lasu.

      – Nie powiem ci „dzień dobry”, bo mam chujowy dzień. Wszystko mi się w życiu rozpierdoliło – odezwał się. – Musiałem oddać kota i psa, nie chce mi się rąbać drzewa, palić w piecu, myć się i golić ani czytać książek. Pokręcę się tu przez chwilę, pogrzebię w śmieciach i... dam ci spokój. Nie chcę się z tobą zaprzyjaźniać ani cię ruchać. Za młoda jesteś dla mnie. Rozumiesz?

      Nie zrozumiała.

      – W pizdu sto, w paszczu osiemdziesiąt – podała cenę.

      Wzruszył ramionami, podszedł do kontenerów, odsunął klapę. W pojemnikach były zwykłe śmieci. Nie znalazł niczego do jedzenia. Wkurwił się w jednej chwili.

      – Nawet kawałka chleba nie ma, a ona znalazła butelkę noble cuvee! A ty?! Co ty dla mnie znalazłaś?!

      Kurwa zbladła. Już trzymała telefon przy uchu, już dzwoniła i opowiadała o brudasie z lasu: że krzyczy, śmierdzi, chce zamordować.

      Dziad nie uciekł. Usiadł na skraju szosy, poczekał na samochód z alfonsami, a kiedy wysiedli, zasłonił głowę. Dał się zbić, opluć i skopać.

      Idioci – pomyślał – jak mogli uwierzyć, że sprawią mi ból. Wypluł krew z ust, wytarł wierzchem dłoni, odezwał się uprzejmie.

      – Dziękuję, panowie sutenerzy, za tę... naukę. Obawiam się jednak, że namęczyliście się na darmo. To nie bolało. Jeżeli chcecie mnie zabić, proszę bardzo. Będę zobowiązany.

      Nie od razu uwierzyli w to, co do nich powiedział. Popatrzyli na siebie, wzruszyli ramionami, któryś roześmiał się, a kiedy dziad wstał – kopnął go w dupę.